Vier platen ver is Agent Side Grinder in zijn carrière. De Zweedse band maakt er nog steeds een erezaak van de moderne tijden te negeren en zich onder te dompelen in het verleden dat geen toekomst had. Nu het opnieuw crisis is, heten we de doemklanken meer dan welkom.
Platen in beperkte oplage, bij voorkeur enkel op vinyl: Agent Side Grinder heeft de voorbije jaren met zijn eerste releases niet de indruk gegeven dat het voor een massapubliek ging. De Zweden propten die albums bovendien vol met retro electronica met een wave-inslag. Klinkt op papier hip, maar de hermetische klanken die dat opleverde, waren naast fascinerend nu ook niet bepaald dansbaar.
Met het nieuwe Hardware wordt de deur op een kier gezet, al lijkt het weinig waarschijnlijk dat de band op deze vierde zijn cultstatus zal weten te ontstijgen. Meer dan ooit wordt op dit album immers gedweept met ijskoude new wave klanken uit de jaren tachtig. De electronica verdwijnt meer op de achtergrond, maar wordt daardoor zowaar net bepalender voor de muziek zoals Agent Side Grinder hem hier voorschotelt.
Door op dat vlak meer te doseren en gerichtere salvo’s te lossen, wordt de electronica de factor die de nummers hun richting geeft, al duurt het even voor dat duidelijk wordt. In de eerste nummers wordt voluit de wave-kaart getrokken, alsof Agent Side Grinder met opener “Look Within” een streep onder het verleden wil trekken en een nieuw hoofdstuk uit de startblokken laat knallen.
Een catchy hoofdstuk dan nog, want ondanks de kille klanken sluipt zo nu en dan een meeslepende melodie het nummer in, die zowaar af en toe zelfs aan Motörhead doet denken. Eentje zonder wrat en gitaren weliswaar, maar toch.
Met “Mach 7”, glansrijk verscholen in het hart van de plaat, werkt Agent Side Grinder zijn carrière naar een voorlopig hoogtepunt. Zeven minuten en een half wordt ongenadig op de luisteraar ingebeukt. Een hypnothiserende synth, dito vocalen, een diepe bas en dan maar opbouwen, tot de spanning bijna niet meer te houden is.
Daarbij valt het eens te meer op dat Agent Side Grinder klinkt alsof de Koude Oorlog absoluut niet voorbij is, maar dat hij integendeel afstevent op een alles behalve vredevolle afloop. De kwaaie synthesizerklanken in “Bring It Back” — Front 242, iemand? — stuwen Hardware bovendien richting een apocalyptisch dansfeestje waar “Rage” en “Hope” de ordewoorden zijn, al lijkt het eerste het pleit te winnen, afgaand op de uiterst grimmige atmosfeer waarin de song je genadeloos onderdompelt.
Hoewel er de voorbije tien jaar tonnen bands de revue gepasseerd zijn — en in sommige gevallen daar ook helaas blijven plakken — die hun inspiratie haalden bij de jaren tachtig-klanken, zijn er niet veel te vinden die dat met de kracht en geloofwaardheid doen van Agent Side Grinder. Hier wordt Joy Division voor de verandering eens niet kaalgeplukt, maar krijg je wel het gevoel dat je in de Haçienda naar een nieuw, uitermate opwindend bandje staat te kijken.
