Er valt wel wat voor te zeggen om de jongste generatie indiemuzikanten een i>shuffle-generatie te noemen. Opgroeien met computerprogramma’s en mp3-spelers waarbij nummers elkaar in willekeurige volgorde kunnen opvolgen, alsook met een brede beschikbaarheid van allerlei soorten muziek via het internet (al dan niet op legale wijze) heeft ervoor gezorgd dat hét na te streven doel voor nieuwe bands een min of meer doordacht eclecticisme is.
Neem nu bijvoorbeeld Breton, een jonge Londense band (al omschrijven ze zichzelf eerder als een mediacollectief, ze maken ook geregeld videoclips voor heel wat Britse bands) die recentelijk nogal wat hype heeft kunnen opwekken in Groot-Brittanië met hun opvallend catchy mengeling van indie rock zo ergens tussen Foals en Bloc Party in, hiphopbeats, dubstep en ettelijke andere elektronische genres. Dat klinkt als een wat ongemakkelijke potpourri, maar in de praktijk gaat het maar zelden de echt experimentele kant uit en is zowat elk nummer op Other People’s Problems, het langspeeldebuut van de groep, een potentiële hit, vol catchy riffs, opzwepende beats en makkelijk meezingbare vocals.
Neem nu eerste single “Edward The Confessor” die ondertussen al even op het internet rondzwerft. Een stevige hiphopbreak, een staccato verknipte sample en zwierende synths vormen de basis voor een nummer dat een festivaltent ongetwijfeld in een-twee-drie in de fik kan zetten. Het door een dreunend orgeltje ingekleurd refrein van “Electrician” is ook bijzonder meefluitbaar na slechts enkele luisterbeurten. Of opener “Pacemaker” dat aangedreven wordt door een pompende hiphopbeat, verknipte strijkersamples en een catchy vocale polyfonie. Heerlijk ook hoe dat nummer afgesloten wordt door een intelligent gearrangeerd strijkkwartet, wat een interessante breuk oplevert met veel van het andere materiaal op Other People’s Problems. “Wood And Plastic” laveert dan weer tussen britrockescapades, zwierige strijkersarrangementen en een boom bap hiphopbeat.
Het zijn echter de iets meer ingetogen songs (al moet u nog geen ballades gaan verwachten) die het meeste indruk maken op deze debuutplaat. Absoluut prijsbeest is hier ongetwijfeld afsluiter “The Commission”, een bijzonder sfeervol nummer, met indrukwekkend aanzwellende synthgolven, een rommelende drum break waarvan ons hoofd quasi automatisch als een bezetene begint mee te knikken en vaag zwevende vocals. In “2 Years” weet een aarzelende drum break gekoppeld aan gitaren, synths, orgeltjes en weer wat strijkerspartijen dan weer een meeslepend geheel te vormen dat zich niet eens zou moeten schamen als het naast een nummer van Portishead werd gezet.
Zijn er dan geen nadelen aan Other People’s Problems? Toch wel, en veel daarvan gaat ook terug op het feit dat de iets rustigere nummers met kop en schouders boven de andere uit steken. Elders beukt Breton iets te veel, weliswaar met veel nuances, maar die worden zodanig bedolven in een platgecomprimeerde mastering (zie de veelbesproken loudness wars) dat er herhaalde luisterbeurten nodig zijn om ze deftig te horen. Daarnaast is het ook zo dat de teksten nu niet speciaal om naar huis te schrijven zijn en dat de eerste helft van de plaat duidelijk met sterker songmateriaal gezegend is dan de tweede helft. Zo zijn het naar elektro neigende “Interference” en het wat weinig om het lijf hebbende “Oxides” bijvoorbeeld eerder forgettable, al maken “The Commission” als afsluiter en het van een ronduit badass dubstepbreakdown voorziene “Ghost Note” wel veel goed in die tweede helft.
Een boeiend, zij het niet over de hele lijn even geslaagd debuut dus, deze Other People’s Problems, dat met de nodige exposure (Studio Brussel, Rock Werchter, leest u mee?) ook een breed publiek zal kunnen aanspreken. Met deze plaat verenigt Breton immers het beste van de twee grotendeels onafhankelijke werelden van britrock en elektronische muziek in een eigen sound die zonder problemen de weide van eender welk van de grotere festivals in de fik zal kunnen zetten. Dat ze dat kunnen doen met vrij doordachte songs waar duidelijk ambacht is in gestoken is dan mooi meegenomen.
Breton stelt haar debuutplaat op 11 april voor in de Botanique. Door de facebookpagina van de groep “leuk te vinden” kan u overigens gratis de eveneens uitstekende Blanket Rule ep downloaden.
