Alsof ze nog niet genoeg muzikale output hebben met Grails, Holy Sons, Om en nog ettelijke andere meer kleinschalige zijprojecten, besloten Emil Amos en Alex Hall om nog maar eens een nieuw project uit de grond te stampen om hun liefde voor zowel abstracte hiphop als obscure jaren ’70 funk, psychedelica van over de hele wereld en bizarre kringloopwinkelplaten samen te brengen onder de naam Lilacs & Champagne.
Wordt in Grails al lustig gerefereerd aan die eclectische invloeden, dan gaan Amos en Hall met hun debuutplaat Lilacs & Champagne nog een stap verder, door die invloeden zelf te gaan samplen en ineen te puzzelen tot geheel nieuwe songs, geregeld aangevuld met nog wat eigen gitaar- en keyboardnoodling. Op sommige nummers overheersen die eigen melodieën meer (“King Of Kings”, “Midnight Creeper”), op andere nemen juist die samples het voortouw en dienen de eigen riffs slechts als aanvulling (bijvoorbeeld op uitschieter “Everywhere, Everyone”). Op die manier ligt de plaat dan ook erg in het verlengde van wat de twee leden uitspoken bij Grails, vooral sinds het recente Deep Politics, maar dan met een focus op extreem chilled out muziek in plaats van rock.
Lilacs & Champagne is absoluut een plaat geworden voor in uw luie zetel, wie weet zelfs met een glas champagne erbij. Maar hoewel vooral wordt ingezet op klanken die de luisteraar veeleer tot rust brengen, valt hier wel een bijzondere rijkdom aan geluiden, melodieën en ritmes te horen die de oplettende luisteraar veel ontrafelingsplezier kunnen bezorgen. Meestal is het haast onmogelijk om te raden waar de twee hun samples vandaan hebben gehaald, liefhebbers van bizarre en obscure platen als ze zijn, maar in afsluiter “Listener X” lijken ze vrij duidelijk lustig uit een of andere James Bond-film (of een rip-off daarvan) te hebben geknipt, maar dan gekoppeld aan ettelijke andere bizarre samples. Ook soundtracks van spaghettiwesterns heeft de groep ijverig doorgespit, getuige bijvoorbeeld de naar Ennio Morricone neigende mondharmonica in “Everywhere, Everone”.
Hoewel de muziek hier meestal vrij gemakkelijk in het oor ligt, valt er toch ook wel behoorlijk wat weird shit te horen, van laag gepitchte vocale samples (“Laid Fucking Back”, een bijzonder toepasselijke titel) tot bizar aan elkaar geplakte pseudo-Oost-Aziatische melodieën (“Moroccan Handjob”, ondanks interessante samples, wel de minst geslaagde song op deze plaat), tot zaken waarvan zelfs wij niet weten door welke instrumenten ze werden voortgebracht. In sommige nummers, zoals “Nice Man” en “Moroccan Handjob”, klinkt ook duidelijk de invloed door van het vroege productiewerk van RZA.
De grote verdienste van Lilacs & Champagne ligt er wellicht in dat het al die samples, invloeden en geluiden samenbrengt zonder dat het een schizofreen geheel oplevert, maar net een eigen geluid weet te bereiken, dat duidelijk terug te brengen is naar het eigenzinnige klankuniversum van Grails (die typische melodielijnen!), maar er even goed los van staat. Alsof een paar van de oudere groepen op Ninja Tune wat jammen met The Grateful Dead of gelijk welke andere jaren zeventig psychgroep (zelf zeggen ze “Nurse With Wound collaborating with J Dilla”), met een stevige dosis al dan niet legale drugs achter de kiezen. Dat levert in een viertal nummers echt indrukwekkende resultaten op (opener “Everywhere, Everyone”, een badass dreunend “Lilacs”, een vaag duister “Midnight Creeper” en afsluiter “Listener X”) en elders aangenaam, zij het ietwat vrijblijvend luistermateriaal.
Afgezien van het feit dat de muziek op Lilacs & Champagne niet altijd even sterk is (maar wel steeds meer dan genietbaar), valt er niet veel af te dingen op deze plaat. Het is duidelijk een werkstuk van twee geïnspireerde muzikanten die hun voorliefde voor bepaalde klanken hebben kunnen omzetten naar boeiende muziek, die weliswaar niet even hoge toppen scheert als wat ze met hoofdproject Grails maken, maar nog steeds in de interessantere regionen van de hedendaagse muziek zit.
