In de loop van een klein decennium en met vier spetterende albums groeide Sharon Jones & The Dap-Kings uit tot de meest gerenommeerde soulmachine die je aan het werk kan zien. Dat hun retrosoul en –funk zoveel meer zijn dan een fletse gimmick wordt ook nog eens bewezen met deze compilatie.
Normaal is het twee à drie jaar wachten op een nieuwe plaat. In dit geval gebeurde het wat sneller met Soul Time!. Het album verzamelt een resem nummers dat vooral bekend zal zijn bij de hardcore fans. Het materiaal dat hier bij elkaar gebracht werd verscheen op vinyluitgaves, compilaties en benefietalbums of als b-kantje. Hier en daar zal er misschien eentje vertrouwd klinken voor wie de band al live aan het werk zag, want Jones & co. razen op het podium door hun oeuvre met een gretigheid die niet meer van deze tijd lijkt.
Wat je kent van de albums is ook hier volop aanwezig: de van religieuze furie voorziene stem van Jones, de sensueel swingende en heftig funkende ritmesectie, de blazers, de ballades en de grooves. De invloeden – Otis Redding, James Brown, Aretha Franklin, etc – zijn de bekende, maar die worden hier met zo’n energie en overtuiging verwerkt, dat je het de band meteen vergeeft dat hij net zo goed in 1970 had kunnen bestaan, want hij verenigt het beste uit de hoogdagen van de soul en funk, toen die zwarte muziek het brave van de gladde R&B achter zich gelaten had en de groove nog niet ingeruild had voor een discobeat.
En de songs? Vanaf dubbele opener “Genuine Pt. 1 & 2” (die om een of andere onduidelijke reden gescheiden zijn door een fade-out en -in) zit de bende meteen op koers en kan het feestje beginnen. Dat uitroepteken staat daar niet voor niets. Het is bovendien die combinatie van drie elementen die het ‘m doet: de machtige performance van Jones, ophitsend in de zweterigste funk en vleiend in ballades, maar soms ook terug te vinden op de barricades van verontwaardiging, zoals in het geweldige “What If We All Stopped paying Taxes” uit de zuivere James Brown-traditie of het wrang-ontroerende “Ain’t No Chimneys In The Projects”.
Hoe fenomenaal ze echter ook mag zijn als performer, ze blijft ook afhankelijk van het aangereikte materiaal en de fantastische band die haar ondersteunt, en daar blijft creatieve duizendpoot/bassist Bosco Mann de absolute spil. Je kan Jones laten oreren over een industriële beat en het zal onvermijdelijk aansluiting zoeken bij de soul, maar echt knallen doet het pas als al de stukjes op hun plaats vallen en basis en uitvoering op een lijn liggen. “He Said I Can”, “When I Come Home” en “New Shoes”, dat is het soort spul dat niet te faken valt, hoe veel zangwedstrijden je ook mag winnen.
Naar goede gewoonte valt er ook een geslaagde cover te rapen. Deden ze het in het verleden o.m. al met Janet Jacksons “What Have You Done For Me Lately?” en Woody Guthrie’s “This Land Is Your Land” (u hoorde het misschien opduiken in Up In The Air?), dan wagen ze zich nu met succes aan de lijzige cultklassieker “Inspiration Information” van Shuggie Otis. Niet dat we iets anders verwacht hadden. De nieuwe studioplaat zal er vermoedelijk pas tegen einde 2012 zijn, maar met Soul Time! krijg je intussen de best denkbare wachtmuziek in de schoot geworpen.
Het soulfeestje van het jaar vindt op 23 februari plaats in de AB (Brussel).
