Als er zoiets als een kampioenschap ‘platen schijten’ zou bestaan in indiemiddens, was Los Campesinos! een van de favorieten met vier stuks op een goeie drie en half jaar tijd. Belangrijker is echter dat de band nadrukkelijke stappen richting volwassenheid zet, growing pains included.
Romance Is Boring, de prima voorganger uit 2009, was een kruispuntplaat tussen jong enthousiasme en serieux: het leverde niet alleen goeie nummers op, maar ook vragen over de toekomst. “The Sea Is A Good Place To Think About The Future” was bijvoorbeeld een goed voorbeeld van het te volgen pad voor het Welshe gezelschap. Het vertrek van lid-van-het-eerste-uur en violiste Harriet maar vooral de break-up van frontman Gareth (met voornamen doen ze nog steeds niet mee bij Los Campesinos!) drukten hun stempel op deze nieuwe plaat. Opener “By Your Hand” klinkt directer dan vroeger, met een eenvoudig keyboardmelodietje en handclaps. Een gezonde dosis cynisme is de band nooit vreemd geweest en ook hier vind Gareth de juiste woorden: “I’m not sure if it’s love anymore, but I’ve been thinking of you fondly for sure / Remember what your heart is for.
Ook “Songs About Your Girlfriend” en “Hello Sadness” klinken vertrouwd zonder aan een uitgedroogde bron te doen denken. Nog altijd pompende ritmes, samenzang en aandacht voor melodie: dit zijn toegankelijke en goeie songs. Gareth zingt nog steeds op zijn gepassioneerde en declamerende manier terwijl hij koorddanst tussen hoop en twijfel: “It’s only hope that springs eternal / And that’s the reason why /”This dripping from my broken heart / Is never running dry”. Het valt op dat het vaak allemaal iets minder tongue in cheek klinkt en ook volwassener, eerlijker ook. “Every Defeat A Divorce (Three Lions)” gaat in de eerste plaats over voetbal, maar het lijkt logisch dat we een parallel trekken naar die eerder vernoemde stukgelopen relatie: “These things rattle round my head / If he hasn’t blown the whistle then it isn’t quite the end”. Het is een rustiger nummer dan we van de band tot nu toe gewoon zijn en zo komen we nog een aantal voorbeelden tegen.
En het is hier dat het probleem van de groeipijnen naar boven komen. Met dat ingetogen, poppy kantje dat vooral de tweede helft van de plaat naar boven komt, begeeft Los Campesinos! zich op onvertrouwd terrein. “Hate For The Island”, “Light Leaves, Dark Sees pt. II en vooral “To Tundra” willen uit hetzelfde vaatje tappen als “Every Defeat A Divorce” maar schieten te kort. Dat valt meteen op bij ‘naaktere’ nummers. Variatie is ok, maar niet ten koste van kwaliteit. We begrijpen de bedoeling wel en weten waar de band naartoe wil, maar het tweede deel van “Hello Sadness” verzuipt een beetje na een sterke start. En hoewel de optimist zal benadrukken dat de eerste helft toch echt goed is: voor een band met een respectabel oeuvre, nog jong of niet, is het toch net iets te weinig.
Concluderen dat Los Campesinos! ter plaatse blijft trappelen met Hello Sadness is niet relevant. Want hoewel dit album waarschijnlijk geen blijver is, is Los Campesinos! dat ondertussen wel. Nu de hoofden zijn leeggemaakt, kunnen ze dus gerust een tandje bijsteken voor die opvolger, waar we naar traditie waarschijnlijk geen jaren op moeten zullen wachten.
