Napalm, 2011
Rough Trade Benelux
‘Baldur’ is een plaat die oorspronkelijk vorig jaar
verscheen. Echter via een klein IJslands label dat het debuut van
Skálmöld niet in de winkelrekken buiten de eigen landsgrenzen
kreeg. Opgepikt door een groter label, kan het zestal een jaar
later trots hun eersteling aan een breder publiek voorstellen. En
daar kunnen we enkel maar dankbaar voor zijn. Deze mannen brengen
immers pagan/vikingmetal met enkele verrassende kwinkslagen. De
hobo krijgt hier en daar een glansrol, alle zes de bandleden lenen
hun stem voor plompe samenzang en die zang is trouwens volledig in
het IJslands. Een bijzonder mooie zangtaal voor dit genre.
Bovendien vertelt het schijfje een verhaal dat
muzikaal prima ondersteuning vindt. Het hoofdpersonage is de Viking
(hoe kan het ook anders?) Baldur die vredig met zijn gezinnetje van
de veroverde weelde geniet. Tot een monsterlijk wezen de rust komt
verstoren en de levenslijn van kinder- en vrouwlief doorknipt.
Samen met de twee andere overlevenden zint Baldur op wraak en gaat
op achtervolging om het wezen op bloederige wijze een kopje kleiner
te maken. De teksten over dit onderwerp begrijpen wij en u
waarschijnlijk ook niet, maar de muziek zegt genoeg. Ieder nummer
is een nieuwe episode in het gebeuren en telkens opnieuw weet de
band de juiste sfeer op te roepen.
In hoeverre dit verhaal plaatselijke mythologie of
fantasie is, blijft ons een raadsel. Feit is dat een van de
gitaristen werkelijk Baldur heet. Wij stellen ons gemakkelijk voor
dat hij na enkele pintjes met een ruw idee kwam aandraven, er wat
bestaande elementen werden toegevoegd en de naam voor de plaat zo
niet ver gezocht moest worden. Dit is natuurlijk louter een
hypothese. Wat wel met zekerheid kan gezegd worden is dat dit
zestal weet waar het mee bezig is en daar de gepaste beloning voor
krijgt. In het thuisland staan ze al weken op rij aan de top van de
best verkochte platen. De rest van de wereld proberen ze in te
pakken met eerste single ‘Kvaõning’. Absoluut de meest toegankelijk
compositie maar toch allesbehalve simpel.
Die single is een goede vertegenwoordiger van wat
je verder mag verwachten. Veel verfijnde muzikale passages, veel
gitaarsolo’s (met meerwaarde) en de evenwichtige verdeling van
rauwe en heldere zang. Echte grunts zijn niet te
bespeuren, eerder zang met een ruw randje. Het tempo wordt er
stevig ingehouden, enkel opener ‘Heima’ kabbelt rustig uit de
speakers. Hier hoor je een soort volksliedje dat samen met
een aantal kinderen aan een knappend haardvuur vertolkt wordt.
Vanaf ‘Árás’ breekt de hel los. De rust is
verstoord, de sfeer wordt opgefokt. Verdriet, woede, trots,… een
breed spectrum van de gevoelswereld komt aan bod. Onderweg is
‘Upprisa’ een van de opvallendste creaties. Een orgel steelt in
eerste instantie de show om halfweg afgelost te worden door een
uitstekend gehanteerde gitaar. Qua zang steekt veel diversiteit in
dit nummer. Het vormt een intens hoofdstuk uit Skálmöld’s eerste
prestatie en een luistertip naast het naar voor geschoven
‘Kvaõning’. De enige irritatie komt opzetten bij ‘För’, een soort
intermezzo met een hoop geluidseffecten. Een daarvan is een
huilende baby die zo kunstmatig en langgerekt krijst dat er
kippenvel komt opzetten. Niet van genot, maar van onbehagen.
Afsluiten mag het titelnummer ‘Baldur’ doen. De
melodie uit ‘Heima’ weerklinkt hier gerecycleerd in een stevigere
versie. Aangevuld met hopen ideeën die op een miraculeuze manier
een coherent geheel blijven vormen. Met zijn epische tien minuten
is dit een waar pronkstuk en een mooie afsluiter van een
overdonderend bombastische plaat. Zelfs zo overdonderend dat enkele
rondjes een noodzaak zijn om de muziek volledig te begrijpen. Voor
de muzikale avonturier is die inspanning echter volledig de moeite
waard.
Skálmöld treedt op 16 oktober op in Trix,
Antwerpen tijdens het Heidenfest.
