Ondanks de meestal wat zwaarmoedige thematiek, moeten fans van The Mountain Goats ontzettend gelukkige mensen zijn. Elk jaar opnieuw krijgen ze van John Darnielle een nooit minder dan uitstekende nieuwe plaat voorgeschoteld. Fijn, toch?
Maar dan… Dan kan het al eens vervelend worden. The Life Of The World To Come was bij momenten al een sof, en All Eternals Deck lijkt op dat elan verder te gaan. De piano- en vioolpartijen, en vooral de steeds verregaandere productie die een klein decennium geleden in The Mountain Goats’ muziek begonnen te sluipen, zijn ondertussen zo glad dat het soms ongemakkelijk wordt. Zie “Never Quite Free”, waarin de melodie — u gelooft het nooit — volledig het voortouw neemt. Of “Age Of Kings”, “Outer Scorpion Squadron”, “Prowl Great Cain” en “Soudoire Valley Song”. Allemaal best oké, maar met een nijpend tekort aan weerhaakjes.
Tot daar het slechte nieuws. Want John Darnielle blijft nu eenmaal heer en meester over zijn teksten. Een ontroerend verhaal over een holbewoner, inclusief luchthartige commentaren als “chew these roots for a toothache, chew these for atmosphere”, doet het spanningsgebrek in “Soudoire Valley Song” alvast snel vergeten. Verder trommelt Darnielle naar goede gewoonte enkele vergane glories op. Een oude Charles Bronson pept zich op om de camera te trotseren (“For Charles Bronson”) en ook Liza Minnelli passeert de revue (“Liza Minnelli Forever”). De echte ster is echter Judy Garland, moeder van Liza Minnelli, want zij kaapt met “The Autopsy Garland” zowat de beste lyrics op All Eternals Deck weg: abstract, verwarrend, grappig én verontrustend. Al het beste van Darnielles songwriting in één tekst.
Voor het perfecte evenwicht, of eerder de perfecte spanningsboog tussen intrigerende lyrics en straffe muziek, moet u dan weer elders zijn. Bij de aanstekelijke opener “Damn These Vampires” bijvoorbeeld, of bij “Beautiful Gas Mask”, twee nummers waarin kleine accenten uit de percussiehoek het geheel een aangename twist bezorgen.
Minder subtiel zijn “Estate Sale Sign” en “High Hawk Season”, twee nummers die even doen opschrikken en een hoop twijfel genereren maar zich uiteindelijk tonen voor wat ze zijn: de hoogtepunten van All Eternals Deck. “Estate Sale Sign”, een tirade over een stukgelopen relatie, is een en al weerhaak; “High Hawk Season” is het tegenovergestelde. Een barbershop quartet (u weet wel, het soort met gestreepte hemdjes, rieten hoedjes en eindeloos diepe stemmen) trekt het nummer op gang en zet waar nodig kracht bij. Het klinkt onwaarschijnlijk, en vooral heel erg fout, but give it time.
”High Hawk Season” is immers een perfect voorbeeld van hoe The Mountain Goats er keer op keer in blijft slagen ons hart te veroveren, ook met minder uitstekende platen. Dat komt niet door de ijzersterke verhalen of de akoestische gitaren, maar door dat tikkeltje humor en relativering die de tragiek van Darnielles nummers niet los lijken te laten, of het zich nu op muzikaal of op tekstueel vlak manifesteert.
