Cooperative Music, 2011
V2/Munich
Niet in verwarring te brengen met het favoriete wasproduct van
mijn moeder, voert de naam The Coral mij terug
naar het moment waarin ik op tijd en stond luisterde naar
britpopbands als Kasabian en het alom
geprezen Oasis. Al zou een
dergelijke vergelijking ietwat kort door de bocht zijn. Het geluid
van The Coral wordt voornamelijk omschreven als Britse country. De
popinvloeden van een klein decennium geleden zijn echter
onontbeerlijk. Denkt u maar aan hun grootste hit ‘Dreaming of You’:
aanstekelijker dan dat zal The Coral nooit worden. Desalniettemin
dateert ‘Dreaming of You’ reeds uit 2002 – “time’s fast when you’re
having flies”, zou ieders favoriete muppet zeggen.
De muziek van The Coral stond natuurlijk niet stil. ‘Butterfly
House’ is alweer hun vijfde studioplaat: een waardige opvolger voor
‘Roots &
Echoes‘, hoewel het hen niet blijkt te lukken ieders
verwachtingen in te lossen. Genietbaar blijft het wel, enkel zonder
al te veel verrassingen.
Het schitterende gebrek van ‘Butterfly House’ is dan ook dat het
nooit normen doorbreekt. We horen slechts een vleugje folk in de
catchy slotnoten van ‘She’s Coming Around Again’, verder
baadt het album in weinig baanbrekende popdeuntjes. ‘Green Is the
Colour’ is zelfs ronduit zagerig, ‘Falling All Around You’
evenzeer. The Coral durft te weinig en deint weg in alledaagsheid.
De nummers tellen allen een duur van om en bij de drie minuten, en
het gebrek aan verrassingen blijft zich opstapelen. We zijn niet op
zoek naar gemoedelijke noten, wel naar lef en vernieuwing.
‘Butterfly House’ is echter een kuitenbijter. Na ettelijke
luisterbeurten weet de plaat toch te overtuigen van haar
meerwaarde. Het album vormt een harmonieus geheel. ‘Walking in the
Winter’ is daar het beste bewijs van. The Coral weet aldus toch de
gevoelige snaar te raken en dwingt ons (ietwat stug weliswaar) met
gesloten ogen mee te wiegen. Opener ‘More Than a Lover’ snijdt een
universele liefdesproblematiek met succes aan en ondanks het weinig
originele “alalalalala”-intermezzo op ‘Roving Jewel’ klinkt hun
gitaarspel altijd even aanstekelijk.
De titel doet het album eer aan: The Coral drijft voort in een
zekere frivoliteit maar weet tegelijkertijd ook de dromers onder
ons spek voor hun bek te geven. We zien een psychedelisch
kleurrijke cover, als voorbode van het bloemenveld aan nummers dat
ons te wachten zou staan. De sereniteit van ‘Butterfly House’
culmineert in zijn eindnoten. ‘Dreamland’ is anderhalve minuut
gitaarspel als melk met honing, om rustig door in te dommelen.
‘Butterfly House’ brengt ons liedjes zoals er reeds dertien in een
dozijn gemaakt zijn, maar toch kunnen smaken op een kille
winteravond aan het haardvuur. Of op enig ander romantisch
moment.
