Wie erbij was, had er de mond vol van. Zelden hebben we het onszelf beklaagd zoals we dat deden nadat we de paar voorstellingen van de audiovisuele performance “Intangible States” van Stray Dogs & Legoman hadden gemist. Als pleister op de wonde is er nu echter de cd, die voor enige compensatie zorgt.
Filmpjes en getuigenissen lieten zien/horen dat het duo Frederik Meulyzer en Koenraad Ecker aan de slag was gegaan met een visuele kunstenaar die had begrepen hoe je een meerwaarde kan creëren met een creatieve visuele toevoeging. Die ging voorbij aan eenvoudige projecties (beetje gewoontjes de dag van vandaag) maar introduceerde een dynamische wisselwerking tussen muziek en beeld, een interactie die de belevenis versterkte, niet in het minst door een onalledaagse podiumopstelling, het gebruik van een verrassend decor en de integratie van een hele resem projectievlakken.
Natuurlijk is de eerste conclusie dat het beeldmateriaal voor een enorme verrijking van de ervaring gezorgd zou kunnen hebben. Je hebt immers te maken met instrumentale, vaak filmische muziek die vanaf de eerste seconde, vanaf dat laptopgeknetter en -gebrom van opener “Usine Ephémère”, laat weten thuis te horen in een interdisciplinair geheel. De Zwitser Yannick Jacquet (Legoman), een vj die gespecialiseerd is in audiovisuele installaties en aan projecten werkte op verschillende continenten, was die ideale partner. Hij laat z’n sporen ook na op deze cd-release (zie onder), die gelukkig muziek bevat die ook zonder dat visuele element best boeiend is.
Je leest wel eens dat het met Stray Dogs gaat om een postrockband of -project, maar daarmee zou je de waarheid geweld aandoen, tenzij je bereid bent om die definitie van postrock volledig open te gooien. Je kan immers net zo goed spreken van electro-akoestisch experiment of een mengvorm waarbij flarden dubstep, semi-abstracte avant-garde, krautrockgroove en verwrongen elektronica in de blender gezwierd worden. “Departures” bevindt zich nog in redelijk conventioneel vaarwater en afsluiter “Arrivals” neigt het sterkst naar postrock zoals het ingevuld wordt door de meerderheid. Dat laatste is eigenlijk een van de minder geslaagde nummers op deze release, al zal het net om z’n iets traditioneler karakter gekozen zijn. Het is het soort track dat wel vaker als climax opgevoerd wordt.
Boeiender is het duo als het alles uit de kast haalt om die steeds in beweging blijvende flow van stijlen en impulsen tot een geheel te maken. Percussionist Meulyzer (ook achter de kit bij de jazzroedel van Hamster Axis Of The One-Click Panther) gaat net als gitarist/cellist Ecker op in het neerleggen van laptopgestuurde soundscapes en grooves. Bij “Departures” gaat het om een hypnotiserende wisselwerking tussen zompige sfeer en kletterende gitaren die ergens het braakland tussen Barry Adamson en Massive Attack opzoekt. “History Slept’ pakt dan weer uit met borrelende bassen die een wereld van minimalistisch futurisme op poten zetten. Ofwel is het dan toch de sound van nu die hier opgewekt wordt, een geluidwereld die hier en daar wat overeenkomsten vertoont met de samenwerking van Burnt Friedman en Jaki Liebezeit.
Opvallend is dat Intangible States ondanks z’n relatieve diversiteit toch enorm homogeen klinkt. Best wel straf, als je bedenkt dat “Apparitions” een vrij abstracte soundscape is, die dan nog eens gevolgd wordt door een duistere trip van een heel andere orde (“Undercurrent” met z’n ongemakkelijke suizingen en samples) en een stuk waarbij creatief omgesprongen wordt met een cello, door geluiden te manipuleren, te loopen en terug te kaatsen (“Overcast”). Sommige van die stukken teren daarbij op relatief eenvoudig uit te voeren ideeën, maar het zijn tenminste goede ideeën op het raakvlak tussen elektronica, postrock en improvisatie, die de aandacht veertig minuten lang vast weten te houden. Dat is een verdienste.
Weten dat deze muziek deel uitmaakte van een groter geheel, zorgt natuurlijk voor een (al dan niet gefingeerd) gemis. Het valt dan ook maar te hopen dat het project in de toekomst nog een paar keer uitgevoerd zal worden of een vervolg kan krijgen. Er is wél een zekere tegemoetkoming in de vorm van een smaakvolle release. Legoman zorgde voor een erg aantrekkelijke, kunstige vormgeving die je doet concluderen dat het maar goed is dat de dominantie van saaie jewel cases voorbij is. Dat het album zowel digitaal als op cd wordt aangeboden aan een mooie prijs, is dan nog eens een bonus. Mee te pikken!
