In 2010 konden we alleen maar luidkeels herhalen wat wijlen Osdorp Posse ooit zong: “Als we fit zijn, willen vette beats! Als we stoned zijn, willen we vette beats! Als we lam zijn, willen we vette beats! Want we hangen hier godverdomme niet voor niets!” Voor ons dus geen thirty something indiekids met een pre-midlifecrisis (ja The National en Arcade Fire, we hebben het over u) maar moddervette hiphop en aanverwanten. En als dat er niet is, laat het dan, een enkele uitzondering daargelaten, zo spaced-out zijn dat zelfs Joeri Andropov er in zijn wildste dromen nog nooit van gehoord had.
- Joanna Newsom :: Have One On Me Aan deze grande dame viel dit jaar gewoonweg niet te ontsnappen. Het meesterwerk bevat, verspreid over drie platen, voldoende materiaal om mindere songschrijvers een leven lang van ideeën te voorzien. 2010 was nog maar net begonnen en het eindejaarslijstje was al schaakmat gezet.
- The Roots :: How I Got Over Had het hiphopcollectief in 2009 nog besloten louter als begeleidingsband te dienen voor Jimmy Fallons tv-show en John Legend, dan volgde toch nog sneller dan verwacht de belofte van een nieuwe plaat. Het “Obama-album” van The Roots is mooi gelijklopend met het beleid van de man. Ondanks aanvankelijke twijfel, blijft het oordeel na enkele maanden toch een gemeende “Yes, we can”.
- Kanye West:: My Beautiful Dark Twisted Fantasy Blanke jongens houden duidelijk van zelftwijfel en zelfbeklag; voor hen is het geloof in het eigen kunnen een vreemde vorm van narcisme. En ook al mag men dan ernstig overwegen om de term narcissism te vervangen door kanyewestism, het blijft een feit dat dit album een ongeëvenaard huzarenstukje is. En wat al dat existentieel gezeik betreft, is er maar één afdoend antwoord: “it’s like that sometimes, man ridiculous. Life can be sometimes ridiculous”.
- Das Racist:: Shut up, Dude / & Das Racist:: Sit Down, Man Twee vreemde vogels die hiphop als geen ander in zijn hemd weten te zetten maar tezelfdertijd het genre alle eer bewijzen? Dat kan alleen Das Racist zijn. Over de groepsnaam is duidelijk niet lang nagedacht, maar met twee platen in een jaar tijd kan niet ontkend worden dat Das Racist weet waar hij mee bezig is. En het mooiste van dat alles is: het is volledig gratis.
- Gonjasufi :: A Sufi And A Killier Vergeet die pijnlijke passage op Pukkelpop en negeer het gênante gebeuren in de Botanique. Gonajsufi mag live weliswaar geen potten breken (met of zonder zijn favoriete microfoon), gooi hem in een studio met Gaslamp Killer, Mainframe en Flying Lotus en geheid verschijnt er een nieuwe plaat vol obscure samples, krakende raps en ander ongein.
- Archie Bronson Outfit :: Coconut Bij een eerste beluistering vonden we hier niet al te veel aan. De rauwe op blues geënte rock van Archie Bronson Outfit was zijn scherpe randjes kwijt en had via producer Tim Goldsworthy te veel wave, postpunk en disco geïnjecteerd gekregen. Zoveel maanden en ontelbare luisterbeurten later blijkt dat dat niet meer dan een laagje vernis is dat bij het afbladeren duidelijk maakt hoe primitief Archie Bronson nog steeds is.
- M.I.A.:: // / Y / Het aantal controverses dat Maya Arulpragasam achtervolgt, is de laatste jaren alleen maar toegenomen. En toch heeft het haar er, net zomin als haar zwangerschap, van weerhouden om muzikaal opnieuw raak uit de hoek te komen. Minder eclectisch dan haar vorige twee albums, blijft // / Y / klinken als het soort plaat waar een non-entiteit als Lady Gaga zelfs in haar natste dromen nooit aan zou kunnen tippen.
- Edgar Wappenhalter :: On The Beach De link met Neil Youngs gelijknamige plaat zal mits de nodige kruiden ongetwijfeld duidelijk worden, maar ook zonder enige hulpmiddelen van Moeder Natuur zorgt deze soloplaat van voormalig Sylvester Anfang II-lid Wappenhalter voor een weergaloze trip. Uitgebracht op het Gentse Morc-label en dus bij voorbaat al een collector’s item.
- Sylvester Anfang II :: Commune Cassette De Maldegemse bokkenrijders van het los-vaste satanische collectief Sylvester Anfang hebben hun duistere verleden nog niet volledig kunnen loslaten, maar ze zetten met dit psychedelische pareltje alvast een stap in de juiste richting. Het perfecte antidotum voor het vorige album, het zwart(kijkend)e Sylvester Anfang II.
- Razen/Sheldon Siegel :: Razen/Sheldon Siegel Twee jonge honden die op hun bek durven gaan en schaamteloos voor eigenzinnige improvisaties gaan. Naargelang de persoonlijke voorkeur zal de free-jazz van Sheldon Siegel dan wel het eclectischer amalgaan aan stijlen en genres van Razen de voorkeur genieten. Wat echter buiten kijf staat, is dat het Gentse Kraaklabel met deze release de gedurfde keuze gemaakt heeft voor jong talent met lef en een eigen identiteit.
Haalden net de top-tien niet maar dienen net zo goed vermeld te worden, al was het maar omdat niemand anders het doet:
Ignatz :: Mort aux vaches & Ignatz :: Selected Songs From Cassettes
The Knife :: Tomorrow, In A Year
Big Boi :: Sir Lucious Left Foot :: The Son Of Chico Dusty
