Met zijn eerder dit jaar uitgebrachte debuut Shut Up, Dude bewandelde Das Racist de heel dunne lijn tussen parodie en hommage, tussen satirische humor en pure spot. Het idee dat de groep niet meer dan een zotskap droeg en zijn album als een (soms) geslaagde grap mocht bestempeld worden, lag steeds op vinkenslag.
Dat dit toch niet gebeurde lag aan de inventiviteit en ingenieusheid die op het album te horen waren. Uiteraard mochten een aantal nummers met een korrel zout genomen worden, maar tezelfdertijd traden net deze songs in een oude hiphoptraditie van feesten en maatschappijkritiek. Shut Up, Dude klonk niet zozeer als een gimmick, maar wel als een oplijsting van hiphop in zijn verschillende facetten. Dat er bovendien niet naast het talent van beide mc’s (Himanshu Suri en Victor Vazquez) gekeken kon worden, liet de balans nog meer in het voordeel van de band uitslaan.
Geen wonder dus dat het duo voor zijn opvolger Sit Down, Man, nauwelijks enkele maanden na het debuut, de steun krijgt van een mooie schare producers en gast-mc’s met als meest ronkende namen El-P en (M.I.A.-compaan) Diplo die beiden tekenen voor een track. Desalniettemin zijn het opnieuw beide mc’s die de show stelen met hun (tekstuele) deconstructie van hiphop waarbij dadaïstische onzin, culturele referenties, scherpe maatschappijkritiek en hiphopclichés schaamteloos door elkaar gegooid worden.
In het naar de eerste plaat verwijzende "Puerto Rican Cousins" vallen zo lijnen als "try to save the World like Bono", "something like Gargamel, Das Racist our complexion is caramel" en "Wonderin’ if suicide’s a largely white trend. Google it later and confirm that, aight then." Maar de song, staat net als de andere, niet alleen tekstueel zijn mannetje, ook op muzikaal vlak vallen er opnieuw aangename verrassingen te rapen. Naast de stompende bassen van "Puerto Rican Cousins" valt ook meteen het catchy "All Tan Man" op dat met een sample van Jay-Z aan de haal gaat en zich als een futuristische track openbaart. In "People Are Strange" plundert de band zelfs de gelijknamige song van The Doors onder het motto dat niets heilig of veilig is.
In minder getalenteerde handen zou zoiets snel in een pijnlijke en krampachtige poging blijven, terwijl het voor Das Racist niet meer dan het zoveelste speeltje in de speeltuin is. Het is een je m’en fou’tisme dat op gejuich net zo goed als afkeuring onthaald kan worden. De betere productie van de plaat onderstreept dit nog meer, zoals ook "Fashion Party" (discofunk met een op de popcharts gericht refrein en Kraftwerk-verwijzingen) en "Teengirl Fantasy" (electro) uitvoerig bewijzen. Dat het deconstrueren en te kijk zetten soms te vaak primeert op de songs zelf wordt duidelijk in de paar mindere songs op de plaat.
Zo is "Return To Innocence" een weinig geslaagde verkrachting van Enigma’s gelijknamige song en irriteert "Amazing" meer dan het fascineert . Het zijn enkele vlekjes die geen afbreuk doen aan de plaat, maar er wel toe bijdragen dat Sit Down, Man niet de "instant-appeal" heeft die Shut Up, Dude wel had. Anderzijds heeft deze tweede plaat niet alleen een superieure productie, maar zitten ook de songs beter in elkaar en steunen ze minder op een enkel goed idee om een heel nummer te dragen. Het maakt dat de beide albums aan elkaar complementair worden , in het bijzonder doordat ze kort na elkaar verschenen zijn zonder dat een van beide aan kwaliteiten inboet.
Online viel in het bijzonder naar aanleiding van Shut Up, Dude te horen dat Das Racist een vorm van hipsterhop zou brengen. Dergelijke bekrompen opmerkingen gaan volledig voorbij aan waar Das Racist en hiphop voor staan. Met "Hahahaha jk" bedient de groep zijn criticasters in de beste hiphoptraditie van repliek zonder zichzelf te verloochenen: "We’re not joking, just joking,, we are joking, just joking,we’re not joking (…) We’re not racist we love white people. " Sit Down, Man behoort net als Shut Up, Dude tot de interessantste en beste hiphopplaten die dit jaar verschenen zijn.
Sit Down, Man is gratis te downloaden op de website van de band: http://dasracist.net/. Das Racist treedt op 8 december op in de Charlatan te Gent.
