Eigen beheer, 2010
Een wonderbaarlijke eigenschap waar folkzangers van vroeger en nu
over beschikken, is het vermogen om in een klein muzikaal universum
toch een kosmopolitische boodschap uit te dragen. Het stereotiepe
beeld van de rondtrekkende eenzaat die, geaccompagneerd door zijn
gitaar stevige protestliederen zingt, is u wellicht bekend en gaat
voor een stuk terug op die intrigerende paradox. De muziek van
Kashmere Hakim roept ook dat beeld op: eenvoudige maar zielroerende
gitaarsongs met een krachtige boodschap. Het hart bij deze
artiesten zit altijd op de juiste plaats en de wijze waarop ze dat
vertalen in hun muziek is een van de redenen waarom het schijnbaar
weinig vernieuwende genre nog steeds zo populair is. ‘The
Hillsinger EP’ toont dat aan in slechts zestien minuten.
Het korte album is schatplichtig aan zijn illustere voorgangers,
maar slaat op inhoudelijk vlak nieuwe wegen in. Geen nostalgisch
mijmeren over the good old days of een zichtbare kopie van
oude folkmuzikanten, maar een samenhangend concept dat zijn eigen
plaats inneemt in het eigentijdse muzieklandschap.
Hakim lijkt soms tegen zichzelf te praten tijdens het zingen maar
dat maakt het voor de luisteraar extra aantrekkelijk om zijn
boodschap te bevatten. Zijn stemgeluid onderscheidt zich van de
middelmaat en is bijzonder genietbaar tijdens de melodielijnen met
grote intervallen. De lyrics die zijn mond ontglippen,
bezitten een heldere kracht die treffend eenvoud met humor
combineren (“Don’t hate me for a nutter”). Zo mijmert hij niet
enkel over de gebeurtenissen in zijn eigen leven maar durft hij ook
stelling te nemen in actuele thema’s (‘Foreign Worker’).
De opening van ‘Eastern Shore’ lijkt schatplichtig aan ‘Blowin’ in
the Wind’ van Bob
Dylan, maar gaat vervolgens een eigen richting uit. Los van de
teksten overheerst een sterk gevoel van hoop en optimisme in het
geluid van Kashmere Hakim. Zowel bij een optimistische bui of
wanneer je het even wat moeilijker hebt, kan ‘The Hillsinger EP’
dienen als een trechter voor opwellende emoties.
Over het instrumentarium valt weinig bijzonders te vermelden: geen
uitbundig gitaarspel of krachtige solo’s. Het snaarinstrument dient
louter als begeleiding en wordt soms vergezeld door een harmonica.
Verder staat Kashmere Hakim er helemaal alleen voor. Die sobere
omkadering heeft als gevolg dat de artiest veel beter uit de verf
komt en het talent geleidelijk naar boven drijft. ‘The Hillsinger’
doorstaat de vuurproef met succes, al is het vooral uitkijken naar
het eerste langspeelalbum.
Achter de heuvel licht een mooie vallei. ‘The Hillsinger EP’ nodigt
uit om mee te stappen in het verhalenboek van Kashmere Hakim.
Veelbelovend maar bovenal genietbaar.
