De weide van Werchter, Glastonbury of Roskilde platspelen, het is een kinderdroom voor vele muzikanten. Optreden in een operazaal staat daarentegen zelden op het verlanglijstje van de gemiddelde pop- of rockartiest. Voor de Faeröerse bard Teitur liggen de kaarten duidelijk anders: op 30 november 2008 gaf hij een concert in de Kopenhaagse opera dat nu wordt uitgebracht op cd én dvd.
Teitur is afkomstig uit de onooglijk kleine Faeröereilanden, die zich ergens tussen IJsland, Scandinavië en Schotland bevinden. Niet meteen de beste plek om een carrière als singer-songwriter uit te bouwen, dus woont de man tegenwoordig in Londen. Hij bracht intussen al vier albums uit, waaronder eentje in het Faeröers. En omdat elke artiest toch eens iets speciaals moet doen, zette Teitur in 2008 een groots concert op touw in Kopenhagen.
Voor het concert, dat de naam "A Night At The Opera" meekreeg, speelde Teitur niet zomaar een set in het operagebouw. Hij brengt zijn oude songs, maar wordt daarbij niet alleen begeleid door zijn band, maar ook door het Danish National Chamber Orchestra. Daarnaast krijgt hij ook vocale steun van het Danish National Vocal Ensemble. Voor alle duidelijkheid: A Night At The Opera is dus geen opera.
Wie zich A Night At The Opera aanschaft, krijgt zowel de dvd-registratie van het concert als de audio-cd. Om optimaal van Teitur te genieten, kijkt u toch best naar de dvd, al was het maar voor de leuke beelden bij de instrumentale intro "Opening Sequence, Ouverture: The Ship". Keurig in het pak gehesen komt Teitur dan het podium opgewandeld en zet "We Still Drink The Same Water" in. Op de scene wordt hij geflankeerd door orkest en koor. Geen show, geen franjes, geen overbodige podiumvulling, gewoon een concert, maar dan een met strijkers, trompetten en een stevige dosis backing vocals.
Ook op muzikaal vlak is A Night At The Opera voor het overgrote deel intiem en sober gehouden. De trage, diepe klanken van het Deense orkest omhelzen Teiturs stem alsof ze enkel daarvoor gemaakt zijn. Teiturs liedjes lenen zich ook perfect voor zo’n orkestraal arrangement. De akoestische gitaar blijft deze keer dus grotendeels achterwege. Dankzij het orkest dat Teitur achter zich heeft, klinken de nummers warmer en grootser, maar de dramatiek blijft altijd goed gedoseerd. Voor dit concert tapte Teitur trouwens vooral uit wat toen zijn meest recente plaat was, namelijk The Singer, al voegde hij aan de setlist nog een aantal andere nummers toe.
Teitur brengt zijn songs met gevoel en het National Vocal Ensemble valt hem bij waar dat past, zoals in het jazzy "The Girl I Don’t Know". De vocale effecten die het ensemble toevoegt in "All My Mistakes" zijn ook een uitstekende zet. In "Legendary Afterparty", "Great Balls Of Fire" en het vrolijke "Start Wasting My Time" wordt er dan weer gespeeld met tempowisselingen.
Het enige "probleem" met A Night At The Opera is dat je blijft zitten met het gevoel dat dit concert ongetwijfeld veel beter was wanneer je er live bij kon zijn. De dvd komt dichtbij de live-ervaring en is daardoor erg leuk om te bekijken, maar dat een deel van de sfeer wegvalt, is onvermijdelijk. De keuze voor rustige songs en veelal trage arrangementen maakt ook dat, zonder beeld erbij, het concert toch een beetje punch mist.
In het boekje wordt het concert trouwens met een stevige knipoog aangeprezen: "Visitors to Teitur’s audio epinyctal lucubrations will be entertained by his particular style of luciferous logolepsy including songs from his previous phonographic recordings and his exciting new release The Singer". U mag de onbestaande woorden er zelf uitfilteren en vervolgens onthouden dat A Night At The Opera een stijlvol in beeld gebrachte en aangenaam wegluisterende concertopname is die het best werkt mét beeld erbij.
