Stevig keet schoppen lijkt hoe langer hoe hipper in de postrockscene. Maybeshewill deed het met postmetal en electronica. 65daysofstatic verwerkte explosieve dance in zijn postrock. Voor de ene band vormt het experimentele geweld een doel op zich, voor de andere een middel om de scene soms letterlijk nieuw leven in te blazen. And So I Watch You From Afar lijkt nu steeds meer naar de eerste variant te evolueren.
De troubles mogen dan al meer dan tien jaar achter de rug zijn, de gewelddadige postrockuitbarstingen komen aan als molotovcocktails uit minder vredevolle tijden. De vier Noord-Ieren werden voor hun allesbehalve brave postrock inmiddels de hemel ingeprezen door rockmagazine Kerrang!, wat ze zeker geen windeieren zal leggen. Bovendien releaseten ze onlangs de nieuwe EP The Letters en hebben ze een tour met supergroep Them Crooked Vultures achter de rug. Een reden te meer om te horen wat er gaande is.
"Set Guitars To Kill" kan gerust letterlijk geïnterpreteerd worden. De snoeiharde drumsalvo’s en killerriffs van Rory Friers en Tony Wright openen het vuurgevecht waarna duizelingwekkende mathrock wordt ingezet. "A Little Bit Of Solidarity Goes A Long Way" maakt ons even horendol, al is het contrast tussen de speelse en freaky songwendingen en de vlijmscherpe melodieën nog groter. Ook de straffe ritmesectie laat weer van zich horen.
AIWYFA trekt voortdurend resoluut de metalkaart. Zoals het een degelijk Mayshewillnummer betaamt, wordt "Clench Fists, Grit Teeth… GO!" gedragen door een pompende bas en eindigt het nummer met verzengende metal. De krachtige ritmische drums en het zware gitaargeschut op het einde hebben dan weer iets van Pelican. Ook het lang uitgesponnen "I Capture Castles" doet ons schuimbekken. De eerste helft van het nummer sluit nauw aan bij het stevigste van 65daysofstatic. De tragische ondertoon in het tweede deel doet dan weer denken aan Russian Circles.
"Start A Band" neigt aanvankelijk richting mathrock maar ontaardt weer in verzengende metal. We kennen intussen hun tactiek, maar het gitaristenduo Friers en Wright en drummer Chris Wee mist zijn impact alweer niet. "Tip Of The Hat, Punch In The Face" start vrij speels en wordt hoe langer hoe woester. Helaas boeit het nummer ook hoe langer hoe minder. We raken immuun voor de zoveelste gewelddadige uithaal. Met uiterst headbangbare gitaren in "If It Ain’t Broken, Break It" en "theseRIOTSareJUSTtheBEGINNING" kroont AIWYFA zich tot The Dillinger Escape Plan van de postrock. Tijdens deze nummers is het moeilijk om stil te zitten. Maar toch blijven we op onze honger zitten. AIWYFA mist duidelijk variatie.
Vanaf "Don’t Waste Time Doing Things You Hate" staakt het vuur. Met het lala-sing-alongstuk biedt ASIWYFA voor de verandering een feelgoodmoment. Ook de twee afsluitende nummers ademen een vredige atmosfeer uit, maar zijn niet meer dan standaard postrock. Neen, And So I Watch You From Afar staat niet altijd voor kwaliteit maar geeft de in slaap gewiegde postrockfan wel een ferme schop tegen het achterwerk. De metalscene lijkt niet langer als enige het patent op bang your head! te hebben.
