Terwijl de regering valt, het land in crisis is en de aswolk nog maar net van boven Europa is weggetrokken, blijft het in de Belgische muziekscene nog steeds zeer aangenaam vertoeven. Met het titelloze debuut van Landfill bloeit alweer een nieuwe loot aan de bloeiende boom in de achtertuin.
Landfill? Connais Pas? Nochtans haalden deze vijf jonge high school lovers uit Grimbergen met hun frisse indierock — en dan vooral “Demons Wear A Crown” — de demopoll-cd van Stubru en Poppunt. Optredens op Pukemarock, Rock Ternat en Marktrock en een tweede EP in 2008 volgden, waarna het vertrouwde tuinhuis werd ingeruild voor een opnamestudio met producer Bart Delacourt (Arid, Monza) achter de knoppen.
De titelloze vuurdoop van Landfill wordt stevig geopend met “Gentlemen”, een bevallige mengeling van flarden Muse en A Brand. Met de dansbare ritmes van “HPY3”, een lied dat klinkt als een frisse bries door uw out of bed haren, en met de vlotte recht-door-zeerock van “Low” wordt er verdergegaan op dat elan. “Kite”, dat bij de eerste luisterbeurten onopgemerkt bleef, en het naar Radiohead ruikende “Moses” tonen dan weer de andere, ietwat zachtere kunstjes van het collectief.
Hoogtepunt is zonder twijfel “Antidote”, een schoolvoorbeeld van een onwaarschijnlijk catchy zomerhitje met belachelijk veel oorwurmpotentieel. Een vlotjanus van een song die ongetwijfeld zijn natuurlijke habitat zal vinden op een hele waslijst festivals en die de rauwe stem van frontman Maarten Michils, die hierin overigens met momenten doet denken aan die van Floris De Decker (Team William), alle eer aan doet.
Het vrij overbodige instrumentale “Tristo” is niet meer dan een buffer voor de sterke song “Demons Wear A Crown”, dat voor de gelegenheid omgetoverd werd tot “Demons”. Deze toont hoe het beter kan en vormt een waardige afsluiter voor een degelijke eerste plaat. Al bij al een plaat die misschien iets te veel songs telt, doch gezegend is met een afdoende dosis aanstekelijke rocksongs om het kwakkelweer van deze mei naar de achtergrond te verdringen.
Wat ons betreft lijkt Landfill dan ook op weg om een verdiend plaatsje te veroveren in uw muzikale woordenboek. En mogen wij daarbij nog onze complimenten geven voor de fijne teksten. Bij dezen: fijne teksten!
