Wat doe je wanneer je van muziek maken je levensdoel hebt gemaakt, maar je met je groep niet verder kan omdat broerlief heeft besloten om naar Berlijn te verhuizen? Een soloproject uitwerken natuurlijk! boyShouting — het alter ego van Marc Wetzels van COEM — bestaat reeds van toen wij nog maar arme studenten waren, maar is nu met goede reden vanonder het stof gehaald om Wetzels’ bijzondere Shareholder-project vorm te geven.
In het leven moet je slim zijn en één manier om dat te verwezenlijken is door win-winsituaties te bedenken. Dat Marc Wetzels van COEM over dat talent beschikt, maakt hij duidelijk met boyShouting & The Shareholders Of His Thoughts: meer dan een jaar geleden begon hij zijn talent via bepaalde kanalen te verkopen met als unieke belofte dat hij voor iedere koper of “aandeelhouder” een uniek nummer zou schrijven. Daarmee geraakte hij — in een tijd waarin een hoop bandjes het toch moeilijk hebben om een platendeal te versieren — op een vrij gemakkelijke manier aan geld, maar begon hij natuurlijk eveneens op een sluwe manier een reclamecampagne voor zijn eigen toekomstige nog uit te werken soloplaat. Daar kwam als neveneffect nog bij dat de “aandeelhouders” hem — naast de afgesproken betaling — inspiratie gaven. Een heel goede deal dus en bijgevolg kan men zich afvragen of het boyShouting-project wel kon tegenvallen.
Dat het muzikaal goed zit, heeft er nochtans eveneens mee te maken dat boyShouting met Marcs groei als artiest bij COEM mee geëvolueerd is. boyShoutings undergroundhit “Dead In Someone Else’s Head” is intussen immers al bijna een decennium oud en treurig zijn wij er bijgevolg niet om dat wij boy Marc op boyShouting & The Shareholders Of His Thoughts iets minder horen shouten en iets meer verfijnde pop in de voetsporen van COEM horen brengen. Meer nog: het is tegenwoordig zelfs nog nauwelijks hoorbaar dat boyShouting een one man band is.
Het veelvuldige gebruik van een loopstation draagt ongetwijfeld bij tot dat resultaat. Met “Mustravelelectric” trapt Wetzels het plaatje af met een veelgelaagd nummer waarin een voortdurend anticiperende groove wordt afgewisseld met “I must travel!” als constant terugkerende, hypnotiserende zinsnede. Dat hij hier nog wat parlando’s bovenop gooit, tilt het nummer tot het niveau van het soort sexy popmuziek dat u eerder van groepen als Millionaire, Mauro & The Grooms en Evil Superstars gewoon bent. Het bewijst dat er leven na COEM is en dat Wetzels er klaar voor is om op eigen houtje popmuziek te maken.
Dat Wetzels zich hiervoor occasioneel door een topmuzikant als Pascal Deweze laat begeleiden, nemen wij er graag bij. Het erg zeemzoete “Slowly Wake Up” klinkt in Dewezes fijne productie ongetwijfeld nog net iets beter, al blijft het nummer natuurlijk wel een van de honderd brouwsels van Wetzels’ Shareholders-werkproces. Dat hij in akoestische nummers met een hook als “Mustravelacoustic” en “50 % Up 50 % Down” nog het meest authentiek klinkt, bewijst trouwens dat het zonder even goed mogelijk is, al zijn zulke fantasietjes natuurlijk wel welkom om het entertainmentgehalte een beetje op te drijven.
Onder “puur entertainment” klasseren wij eveneens “We Are Swans”, waarin Wetzels de Thom Yorke in zichzelf naar boven haalt. Een leuk nummer, hoewel het natuurlijk wel opletten is dat zulke uitstapjes boyShoutings authenticiteit niet verteren. Eenzelfde bedenking kan men maken bij het naar Radio Infinity neigende “Blue Red White Black”. “All That You Need” bevat op zijn beurt een portie indietronics met een vleugje Death Cab For Cutie.
Een dergelijke waaier aan afwisselende nummers bewijst in ieder geval dat boyShouting mogelijkheden in overvloed heeft. Daar ligt voor Wetzels bijgevolg geen uitdaging meer. Wat echter wel nog tricky kan zijn, is de juiste en gerichte keuzes te maken, want waar ligt uiteindelijk de gulden middenweg tussen voldoende variatie en een eigen geluid? Het is na het eclectische boyShouting & The Shareholders Of His Thoughts namelijk niet gemakkelijk om echt een eenduidig label op het geluid van boyShouting te plakken. Dat een dergelijke bedenking werkelijk het enige is wat wij kunnen bemerken, moet echter wel betekenen dat het een straffe debuutplaat is.
