In januari presenteert goddeau u met Tips Voor 2010 de namen die u de komende twaalf maand in het oog moet houden.
The Vermin Twins is een van de meer intrigerende bands dezer dagen. Dat is niet verwonderlijk gezien de samenstelling van het duo. Micha Volders maakte in het verleden deel uit van het ter ziele gegane El Guapo Stuntteam. Lotte Vanhamel van haar kant hield zich jarenlang bezig met elektronische underground.
De cocktail die dat oplevert, is een funky brok elektronica die nu eens aanzet tot schunnige danspassen, dan weer ongedurig door de kamer stuitert om vervolgens met volledige overgave de onnozelheid te omhelzen. Eind 2008 speelde het duo zo’n intrigerende set als voorprogramma van Mauro & The Grooms dat aangenomen mocht worden dat The Vermin Twins een van de bands van 2009 gingen worden.
Micha Volders: "Dachten mensen dat? Achja, de tijd vliegt. Dat concert was het prille begin, ik denk dat het ons tweede of derde concert was. Uiteindelijk bestaan we op dit moment nog maar anderhalf jaar. Het hoeft voor ons ook niet te snel te gaan. We willen niet de hype van de dag zijn, maar liever langzaam groeien."
"En we hebben zeer lang gewerkt aan de plaat. Die ging normaal vroeger af zijn, maar we zijn blijven experimenteren met geluiden. Maar de bedoeling is sowieso dat hij op zes maart massaal verkocht wordt tijdens de releaseparty in de Muziekodroom." (lacht)
enola: Dat is niet lang meer. Is hij bijna klaar?
Volders: "We doen alles zelf. En dan wordt het soms moeilijk om door het bos de bomen te zien. Afstand behouden, om alles te kunnen omvatten is niet altijd gemakkelijk."
"Het creatief proces verloopt meestal behoorlijk snel: het schrijven, nieuwe dingen maken. Het opnemen valt ook mee. Maar het is het afwerken, het mixen: dat duurt soms. Plus: tussendoor moet er ook gewerkt worden. Op die manier is een jaar snel om."
enola: Is het niet jammer dat je niet aan je project kan doorwerken?
Volders: "Ik vind het wel goed dat het langzaam gaat: ik ben er voorstander van om dingen op the long run te doen. Als ik zie hoe het bij sommige bands heel snel gaat, neem Wolfmother: dat ging pijlsnel en toen was het plots gedaan. Oké, ze zijn nu wel terug, maar het is eigenlijk een andere band geworden. Het is fijner om traag iets te kunnen opbouwen."
Van jou is bekend dat je vroeger bij El Guapo Stuntteam speelde. Maar jouw muzikale voorgeschiedenis is minder bekend, Lotte.
Vanhamel: "Ik heb altijd muziek gemaakt, maar vooral op mezelf. Met Micha zijn er projecten geweest, sinds we zestien waren, zoiets. Dat gebeurde vooral met old school drumcomputers. Het ging meer om het experimenteren. Al hebben we met The Electrifying Beefbrothers een band gehad die ongeveer een jaar bestaan heeft."
Volders: "Het was een beetje een collectief en er is welgeteld één nummer uitgebracht, op een verzamelplaat."
enola: The Vermin Twins dan: officieel zijn jullie twee de band, maar live lopen niet zelden nog figuren op het podium.
Volders: "Dat varieert zo’n beetje. We willen niet altijd in herhaling vallen. We hebben een tijdje met een hele band gespeeld. En dat is leuk, vooral omdat het allemaal vrienden zijn. Nu zijn we weer even met twee aan het spelen, om het compacter te houden. In de loop van het jaar komen we misschien weer met een band, dat zien we nog wel."
enola: Die losse aanpak loont niet altijd. In september ging een concert op het Playfestival in Maastricht nogal de mist in.
Volders: "Dat concert is een beetje foutgelopen. Maar we hebben er toch het beste van gemaakt. Er zijn toen veel dingen misgelopen: het was niet voorzien dat we met een band zouden opdagen, dat was al een misverstand. Daarnaast liep technisch een en ander in het honderd. En eigenlijk trekken we ons daar ook geen zak van aan, als er al eens zoiets misloopt. Het mag gerust wat rock-’n-roll zijn. Dus toen we moesten stoppen, zijn we blijven doorspelen. Eigenlijk is het leuk als het foutloopt. Zo blijft het spannend. En op zulke momenten hangt er iets in de lucht, je creëert chaos, angst, verbazing. Het publiek weet niet of wat gebeurt de bedoeling is of niet en het is leuk om daar dan extra hard op in te spelen."
enola: Wat ook bijdraagt aan die speciale sfeer, zijn de pakjes en maskers. Al lijkt het soms een gimmick.
Volders: "Dat is cool, als daar verwarring over bestaat. (lacht) Het zijn trouwens ook niet altijd dezelfde pakjes en veel van wat gebeurt, wordt pas vlak voor het optreden beslist. Het is niet zoals bij Lordi."
"Live spelen is heel belangrijk: je moet de mensen écht iets geven en écht entertainend zijn. Niets saaier dan iemand die tijdens een concert zonder meer zijn cd aframmelt. Er moet ook iets entertainend zijn. Al mag het uiteraard ook niet dat alleen zijn. El Guapo was alleen maar dat, muzikaal was dat niet echt een geniale groep. Die band moest het hebben van veel toeters en bellen."
"En eigenlijk had El Guapo eerder moeten stoppen. De groepen waar iedereen nu in speelt, The Vermin Twins, The Roth-Childs en The Sore Losers, zijn stuk voor stuk beter dan El Guapo Stuntteam was."
Vanhamel: "Het gaat eigenlijk om het centraal stellen van de muziek. Het draait niet rond de personen die de nummers brengen, maar om wat ze brengen. Zo’n kostuums kunnen dan helpen om het verhaal te vertellen. Je kan je meer inleven in wat je doet als de vorm ook klopt. En soms hangt het af van kleine dingen. Als je vervelende schoenen aan hebt, zal je anders bewegen dan met een ander paar aan je voeten. Door de combinatie van dat alles, worden concerten bijna theater."
Volders: "Kindertheater."
enola: Jullie muziek lijkt, op basis van enkele concerten, moeilijk grijpbaar. Het is kitsch, maar het lijkt ook menens. Het zweeft precies ergens tussen onzin en ernst in.
Vanhamel: "Het is niet nadenken en gewoon doen en zien wat er uit komt."
Volders: "Het is heel spontaan en fysiek. We proberen ons niet te fel te spiegelen aan iets of voor ogen te houden wat we willen bereiken. Oké, het is dansmuziek, dus je moet er energie van krijgen. En het is een beetje funky. Op een kinderachtige manier."
"Uiteindelijk komt het neer op gewoon inpluggen en zien wat er gebeurt. Het is niet zo dat we rond de tafel gaan zitten en besluiten een mengeling te maken van funk en Kinderen Voor Kinderen. We hebben er niet over gepraat, het is er gewoon uitgekomen."
"Als we thuis opnemen, kunnen we soms een hele avond hele bizarre dingen opnemen, dingen die we nooit zullen uitbrengen. Soms houden we jamsessies waarbij we plots Franse chansons aan het maken zijn. Al proberen we voor de plaat wel een beetje een samenhangend geheel te maken. We houden van epos-achtige zaken. Zoals The Mars Volta. Qua chaos en schreeuwerigheid zijn er wel raakpunten. Zij hebben ook dat randje, het raakvlak met kitsch, zodat je aanvankelijk niet weet of je de muziek wel goed vindt. Je beseft dat het kitsch is, maar toch word je er door aangesproken. Dat is bij ons ook een beetje. Er zijn eighties-invloeden in de sound, maar dan episch. (plots:) Ach, ik weet het niet. Ik ben aan het lullen. Ik vind het heel moeilijk om over muziek te praten, het is zo abstract."
"We zijn opgegroeid in de jaren tachtig en dat zit duidelijk in onze muziek. Ik ben er vrij zeker van dat de muziek waarmee je opgroeit vroeg of laat zijn weg vindt naar je eigen sound: die feel."
Vanhamel: "Dat heeft ook met de technische kant te maken. Dikwijls ben je op dat vlak beperkt. Als je iets gemaakt heb, stel je achteraf vast dat het heel eighties klinkt, wat vaak komt door de sound van plugin die gebruikt werd."
Volders: "Het feit dat we vroeger ook heel experimentele muziek gemaakt hebben, sijpelt door ons geluid."
Vanhamel: "Huh?"
Volders: "Neen? Euh, volgende vraag!"
enola: Iets helemaal anders dan: op YouTube staat een animatiefilmpje dat jullie voor Jekino gedraaid hebben. Een uit de hand gelopen hobby?
Volders: "We hebben allebei animatie gestudeerd aan het Rits. En hebben ons daar ook een tijdje mee beziggehouden. Als we oud en gerimpeld zijn en alles wat we in de muziek doen, blijkt mislukt te zijn, dan gaan we dat vast weer doen. Al is het soms moeilijk, omdat je altijd opgelegde dingen moet doen. Het is fijner om te doen wat je wilt. Zoals bij onze videoclips die dit jaar uitkomen: daar kunnen we animatie en freaky shit in gebruiken."
"Ik vind het ook belangrijk om alles in handen te hebben: het is één geheel. Daarom ook die pakjes: concerten kan je horen met je ogen. Als je iemand op een podium ziet die helemaal aan het freaken is, dan beïnvloedt dat je beoordeling van zo’n concert. Live experimenteren we ook met visuals, het is de bedoeling dat we daar mee verder gaan."
"Tijdens onze studie hebben we vooral geleerd dat discipline heel belangrijk is. Dat principe hebben we overgehouden aan het animeren en proberen we toe te passen op muziek maken."
enola: Hoe doe je dat concreet? Leg je jezelf doelen op? In januari de plaat klaar, maart zoveel optredens?
Volders: "Min of meer. Al leidt dat vooral tot veel zelfkennis.Wanneer je tegen jezelf zegt: dit of dat tegen eind januari, dan weet je dat je daar eind februari van kan maken. Ik denk altijd positiever dan de werkelijke situatie: dat een nummer sneller af zal zijn dan het uiteindelijk is. (tot Vanhamel:) jij bent daar realistischer in, kunt dat beter inschatten."
"Maar dat neemt niet weg dat ik compleet geobsedeerd ben door de groep. Ik kan me niet permitteren om me drie dagen niet met de band bezig te houden. Soms moet je jezelf wel een schop onder je gat geven om in gang te schieten, maar meestal ben ik er vanzelf mee bezig en wil ik non-stop werken aan de muziek."
The Vermin Twins stellen hun debuut, dat eind februari verschijnt, voor op zes maart in de Muziekodroom
