Het cijfer één wordt voorgesteld door één liggend streepje, het cijfer twee door twee liggende streepjes, en het cijfer drie door drie liggende streepjes. Zeer eenvoudig, maar het karakter voor het cijfer 4 ziet er opeens heel vreemd uit voor een Vlaming. Ja, de Chinese taal is nu niet bepaald te vergelijken met het Nederlands, en het ABC-huis in Schaarbeek poogt dat aan kinderen duidelijk te maken.
{image}
Je zou het niet zo meteen zeggen als je vanuit je treincoupé het Brusselse Noordstation binnenrolt en de eerder bescheiden huizen observeert aan beide kanten van de spoorwegbedding, maar dit is wel degelijk een buurt met toekomst, Schaarbeek genaamd. De buurt rond het Gaucheretplein is waarschijnlijk de meest kansarme. Op 3 februari 2008 trachtte men hieraan een begin van verandering te geven, toen opende namelijk in de oude fabrieksgebouwen van een teloorgegane textielfabriek, een totaal nieuw concept voor deze buurt: het ABC-huis.
ABC staat voor Art Basics for Children, een opvatting die ervan uitgaat dat je kinderen beter al spelend en lerend in eerder moeilijke buurten kunt laten kennismaken met de wijde wereld en alles wat daarin te koop is. Een beperkt aantal vaste medewerkers, een schare vrijwilligers, een gerenoveerd gebouw en om de aantal maanden een ander land in de kijker, dat is alles wat het ABC-huis nodig heeft. Onlangs kwam India aan de beurt en nu staat gedurende enkele maanden China centraal, extra aandacht via Brxl Bravo was altijd welkom.
De inkomhal is al meteen raak: er hangt een geel paleiskostuum van de laatste keizer van het Chinese Rijk, de uit The Last Emperor bekendgeworden Pu Yi, aangevuld met een originele draagstoel. Ontelbare kinderen hebben zich in het weekend van 2 tot 4 oktober de keizer te rijk gevoeld door zelf in het geel gekleed te mogen plaats nemen in de draagstoel. Het is typerend voor de aanpak van de tentoonstelling: alles mag zelf uitgeprobeerd worden, al spelend leert men, en wat men vooral leert, is respect hebben voor een andere cultuur.
Naast de eenvoudigere zaken zoals het leggen van een puzzel met de provincies van China als onderwerp, het namaken van de sterren op de Chinese vlag, of het aanmaken van anjers, gaat men ook het aspect religie niet uit de weg: in een aparte ruimte word je ingeleid in Boeddhisme, Taoïsme, Confucianisme en leer je werken met de Chinese wijsheidsstokjes. Mij voorspellen ze dat mijn innigste wens zal uitkomen, maar wat die wens is, houd ik natuurlijk voor mijzelf. Cinema, inktstenen, kalligrafische symbolen, alles is voorzien.
Mooi gerangschikt tussen al deze spelmomenten zijn er meer dan voldoende leermomenten aangebracht, in de vorm van kleine geplastificeerde pagina’s die begrijpelijk blijven voor kinderen, maar ook voor volwassenen nuttig zijn, met uitleg over politiek, taal, religie, bevolking, economie, munteenheid en meer. Daarnaast vind je overal boeken en stripverhalen over het onderwerp, vaak vertalingen in het Nederlands maar soms ook in andere talen zoals Engels of Frans. Knap gezien, want de buurt is zo multicultureel dat alle talen tot hun recht moeten kunnen komen. Even educatief is de uitleg rond acupunctuurliteratuur, het befaamde Chinese schaduwtheater en een voorstelling van het Japanse Kamashiba-theater. Zelfs in de Chinese keuken kan je ingewijd worden.
Nergens in de hele tentoonstelling voel je druk om iets te moeten bijleren, alles lijkt spelenderwijze tot een opbouw van kennis en inlevingsvermogen te leiden.
De kracht van de tentoonstelling zit zonder twijfel in de ongedwongenheid waarmee basisbegrippen van een andere cultuur aangebracht worden, in het spelenderwijze verkennen hiervan, en in het terugkoppelen hiervan naar de schare vrijwilligers die met allerlei verschillende achtergronden trachten de kinderen even te onttrekken aan hun grauwe buurt, en letterlijk kleur in de pleinwerking te krijgen. Absoluut een aanrader, maar niet alleen voor mensen met kinderen, de tentoonstelling kan immers ook door groepen met gids bezocht worden.
