Op het laatste Etoiles Polaires-festival (2008) maakte Sam Shalabi geen al te beste indruk, zijn mix van het (Nabije) Oosten en het Westen klonk verveeld repetitief waardoor halverwege de set het optreden als een mislukte soufflé in elkaar zakte. Met zijn ensemble Land Of Kush neemt hij revanche.
Shalabi is al een slordige twintig jaar actief in de Canadese muziekwereld en bracht naast enkele soloalbums voornamelijk platen uit met het midden jaren negentig opgerichte Shalabi Effect. Maar Shalabi blijft in de eerste plaats een componist die bij voorkeur met een wisselende schare muzikanten zijn verschillende songs vorm geeft. Zo schakelt hij voor Land Of Kush niet minder dan dertig verschillende muzikanten en zangers in om zijn visie vorm te geven. Against The Day is overigens geïnspireerd op de gelijknamige roman van Thomas Pynchon.
Het album is opgedeeld in vijf nummers, die verwijzen naar de verschillende hoofdstukken van het boek, en worden bij voorkeur als één geheel beluisterd, daar Shalabi de hele compositie ook als zodanig beschouwt. Gelukkig staan de songs ook voldoende op zichzelf zodat ze ook zonder de andere nummers erbij te betrekken beluisterd en beoordeeld kunnen worden, zelfs al verliest men daardoor het overzicht en de meerwaarde die de hele suite nu eenmaal biedt.
En dat laatste zou zonde zijn, de songs zijn immers zo verschillend opgebouwd dat ze op zichzelf allen een andere richting uitgaan en alleen (of liever vooral) binnen de opbouw van Shalabi een verwantschap met elkaar vertonen. Zo vormt het twintig minuten durende "Billocations" het orgelpunt en koninginnestuk van de plaat waarbij Oosterse instrumenten en melodielijnen gekoppeld worden aan Westerse ritmes, jazzuitstappen en naar psychedelica neigende soundscapes.
Hoe fraai het nummer op zich ook mag zijn, het komt pas echt tot zijn recht wanneer het geplaatst wordt tegenover en binnen "Iceland Spar" (dat er aan voorafgaat) en "Against The Day" (zijn opvolger). De eerste is een veertien minuten durende Oosterse dronesong die zichzelf stevig in de traditie plant terwijl de tweede veel meer tegen het Westen aanleunt door free jazzverwante exploten op blazers en aanstormende drums naar voor te plaatsen, alvorens een mix van kraut- en postrock de song overnemen mag.
Tegenover die songs staat openingstrack "The Light Over The Ranges" zelfs totaal geïsoleerd. Het nummer is in essentie niet meer dan een zeven minuten durende soundscape die grillige glitch en abstracte ruisklanken laat primeren, alvorens noodgedwongen (en pas in de laatste twee minuten) een oud (?) instrument laat meespelen. Ook "Rué Du Départ" past niet in het rijtje. Het nummer lijkt een parodie te vormen op strijkerorkesten allerhande door klassieke strijkerpartijen te doorkruisen met chaotische percussie en onbestemde klanken.
Het mag duidelijk zijn dat zowel de eerste als de laatste song vooral dienen als een prelude en epiloog bij de andere drie nummers, waardoor het belang van het geheel nogmaals extra onderlijnd wordt. Against The Day kan als een album met individuele songs beluisterd worden maar blijft in de eerste plaats toch een uur durende suite die bij voorkeur ook als dusdanig ondergaan wordt.
Sam Shalabi heeft in het verleden al bewezen zowel binnen groepsverband als solo zijn mannetje te kunnen staan. Met Land Of Kush weet hij ook een "orkest" naar zijn hand te zetten en bevestigt hij eens te meer dat hij de invloeden uit zijn beide culturen (Canada en Libië/Egypte) weet samen te brengen tot een b(r)oeiend geheel. Laat u niet afschrikken door de spuuglelijke hoes of het achterliggende Thomas Pynchon-concept, want op die manier zou u een boeiende, hedendaagse compositie mislopen.
