Op haar nieuwe langspeler omringt Inneke 23 zich niet alleen opnieuw met de puike begeleidingsgroep The Lipstick Painters, de Antwerpse pakt ook wederom uit met een fraai stel luisterliedjes. Met country als basis en een brede waaier invloeden als smaakmakers, levert dat een zachtaardige, mooie plaat op.
Najaar 2005 bracht Inneke 23 Elephant Crossing uit. Het album verscheen op amper 300 exemplaren, op vinyl dan nog. Dat leek zonde, want de verzamelde songs waren te goed om in de vergetelheid te verdwijnen, iets dat bijna onvermijdelijk is bij een release op zo’n kleine schaal. Gelukkig werd het album opgepikt door het Nederlandse CoraZong Records, met een reguliere release als fijn gevolg.
Op magische wijze vond Elephant Crossing vervolgens zijn weg tot bij Chris Eckman, u welbekend van The Walkabouts. Eckman was onder de indruk, en bood zijn diensten aan voor een opvolger. Die is er nu, in de vorm van Charcoal. Deze tweede plaat van 23 & The Lipstick Painters is een tikje donkerder uitgevallen dan zijn voorganger, maar ook nu ligt de nadruk op het afleveren van mooie luisterliedjes.
De link met die vorige plaat wordt overigens nadrukkelijk gelegd door "Sweet Headed Girl" te hernemen. De versie die hier opduikt, klinkt als het sinister broertje van het origineel en lijkt de sombere melancholie in zich te dragen van een winters Lubljana, de kleine maar fascinerende Sloveense hoofdstad waar Charcoal opgenomen werd. Het samengaan van feedbackgitaren en accordeon in het nummer zorgen niet alleen voor een middernachtelijke beklemmende atmosfeer, The Lipstick Painters omzeilen op die manier slinks de platgetreden singer-songwriterpaden die bij het maken van een dergelijke plaat als boobytraps liggen te wachten op argeloze muzikanten.
Ook in het dicht bij americana aanleunende "Star Car" duikt plots een accordeon op die het nummer van de dust bowl naar een zonovergoten Parijs slingert. Minder frivool gaat het er aan toe in "Your Smile, Olives And Red Wine", waarin de donkere kant van de liefde zijn opwachting maakt. Ook "Night At The Crossroads" laat het zonlicht amper toe, maar met zijn verhalend karakter is het zo’n typische song die het on the road-gevoel weet op te roepen. Die atmosfeer van loslaten en vertrekken hangt over heel Charcoal. Komt het door de liftavonturen die 23 ooit ondernam doorheen de mythische V.S. of door het opnemen in Slovenië, dat klein land op het kruispunt tussen Oost en West, waar de desolatie en uitgestrektheid van de minder bekende kant van Europa lijken te beginnen? "You Won’t See Me With The Drifter No More" lijkt te verklappen dat beiden wel eens waar kunnen zijn. Ondanks de fijne country-inslag flirt het nummer ook met Europese volksmuziek, waardoor het unieke karakter van Charcoal bestendigd wordt.
Alles wat op dit plaatje te horen valt, viel waarschijnlijk elders al eens eerder te horen. Maar zelden of nooit in deze combinatie. Dat zorgt er voor dat Charcoal heel snel zeer vertrouwd in de oren klinkt, een gevoel dat mooi gevat wordt in de aanwezige cover van "No More Heroes": wat je hoort, is heel vertrouwd, maar het wordt zo gebracht dat zelfs dat vertrouwde verrassend uit de hoek kan komen.
