Nu Sigur Rós definitief door de grote massa is omarmd, kan er nog wel een zweverig bandje dat dromerige muziek maakt bij. Hou Kyte dus in de gaten dit jaar, want op hun minidebuut slagen deze jonge Engelsen er in om de schoonheid van die IJslanders te paren aan echte elektronische pop.
Ben Cox (bassist): "Van die vergelijking hou ik wel. Mensen noemen ons een postrockband, maar zelf vind ik ons eerder een elektronische groep, genre Postal Service. Zij zijn veel meer een voorbeeld voor ons. Van bij het begin was het duidelijk dat er zang bij moest zijn. We houden allemaal van melodie en we luisteren veel meer naar groepen met zangers dan naar instrumentale bands als Sigur Rós of Explosions In The Sky. Ik vind hen wel goed, maar ik heb het veel meer voor een groep als Death Cab For Cutie."
enola: Eigenlijk is Kyte niet meer dan een officieel uitgebrachte demo hé?
Cox: "Klopt. Platenfirma Kids was zo te spreken over het geluid van onze demo’s dat ze die zo wilden uitbrengen. Het laat maar zien hoe goed Tom (Lowe, gitarist-toetsenist, mvs) is in zijn slaapkamer met zijn computer. Ik vind dat de plaat erg goed klinkt."
enola: Onlangs had ik een interview met een producer die stelde dat al die platen die thuis zijn opgenomen, onzin zijn. Dat een band een producer nodig heeft om een plaat goed te doen klinken. Niet akkoord, dus?
Cox: "Hmmm. Misschien om het commercieel te doen klinken, maar niet om een organisch geluid te creëren. Meestal is het Tom zelf die de productie doet, dus die gebéurt wel. Nu, ongeveer elke sterke plaat heeft een producer gehad, dus misschien zijn ze toch handig. Voor wat we nu doen, denk ik echter dat we geen nood hebben aan een producer. En we zouden hem toch niet kunnen betalen." (lacht)
enola: Stel dat je wel het geld hebt. Wie is de droomproducer die je op jullie muziek wil loslaten?
Cox: "Ken Thomas (die onder andere al met Sigur Rós en Hope Of The States werkte, mvs) zou zeker bovenaan de lijst staan. En ook met Brian Eno zou ik wel willen werken, al was het maar om al zijn verhalen te horen. Ik houd ook van wat hij met Coldplay gedaan heeft; die gast heeft bakken talent."
enola: Ik vermoed dat jullie het befaamde Engelse "toilet circuit" (een reeks kleine zaaltjes waar elk beginnend bandje langs moet, mvs) van binnen en buiten hebben gezien. Straffe verhalen aan overgehouden?
Cox: "Moet ik even over nadenken… Eigenlijk overkomen ons weinig vreemde dingen. Mijn gitaar is eens gestolen toen we nog niet lang bezig waren. We waren even buiten de zaal geweest en toen we terugkwamen was hij weg. We zijn daarna vier-vijf uur bezig geweest om de gitaar te zoeken; bleek dat iemand van een andere band die er speelde hem had meegenomen in de waan dat ze van hen was. Zij zaten ondertussen wel in Leicester, dus we mochten een eind rijden om het instrument terug te halen. Tot zover de straffe tourverhalen van Kyte." (lacht)
"We zijn eigenlijk een rustige band; we amuseren ons wel hoor, maar echt bizarre dingen overkomen ons niet. Of wacht; in Duitsland zijn we ook eens onze camionette met al ons materiaal kwijtgespeeld. We hadden hem na een concert geparkeerd, en toen we terugkeerden, was ie weg. Bleek dat we verkeerd geparkeerd stonden, en dat hij was weggesleept. Ik weet het, het is niet erg rock-’n-roll, maar we zijn dan ook nog jong. Geef ons nog een paar jaar, en we komen ongetwijfeld terug met zware verhalen. Nu maken we ons meestal nog het meeste zorgen over of we wel op tijd op onze concerten zullen zijn."
enola: Maar ondertussen is jullie muziek wel gebruikt in The Sopranos. Mooi gedaan voor een onbekend bandje.
Cox: "Daar zijn we best trots op, ja. Ze hebben ons gemaild of ze muziek van ons mochten gebruiken. Om eerlijk te zijn: we dachten eerst dat het een grap was. Maar we hebben geantwoord, en zie. We zijn er wel niet voor betaald, maar het gaf ons wel aandacht, én het staat toch maar mooi op ons cv. Ik vind het vooral sterk dat ze ons zelf hebben ontdekt; wij hebben er niets voor moeten doen."
enola: Op een bepaalde manier maakt Kyte ook erg filmische muziek. Wat voor filmscène zou uitermate geschikt zijn om door een Kyte-soundtrack begeleid te worden?
Cox: "Als ik naar Kyte luister, zie ik wel eens filmbeelden voor mijn ogen. Ik veronderstel dat het slot van een oorlogsfilm op zijn Saving Private Ryan’s wel zou passen. Maar een liefdesscène in een dramatische film zou net zo goed kunnen. We zijn er voor elke gelegenheid. (lacht) Ja, ik zou het wel eens willen doen; een film begeleiden. Als we de kans krijgen, dan doen we ’t. Zeker."
enola: Nog iets voor het palmares: Jullie hebben al in Japan gespeeld. Hoe zijn jullie daar geraakt?
Cox: "Ja, dat was geweldig. Een label daar heeft ons gecontacteerd om ons mini-album uit te brengen en we zijn daar op ingegaan. Eigenlijk wisten we niet of dat verstandig was, want thuis stelden we nog niets voor — op wat kleine stukjes in de NME na. Maar uiteindelijk hadden we niets te verliezen, dus we hebben ja gezegd en de plaat werd er erg goed ontvangen. We zijn waarschijnlijk bekender in Japan dan in Engeland. We spelen er alleen maar voor uitverkochte zalen."
enola: Als ik de knappe hoes van jullie plaat zie, dan ga ik er van uit dat het grafisch ontwerp voor jullie een belangrijk onderdeel is van het pakket?
Cox: "Absoluut. Het is gemaakt door de broer van onze zanger. We hebben hem niet echt aanwijzingen gegeven; hij moest gewoon iets maken dat bij de plaat paste en het werd dat heel simpele beeld van die vogel. Ik vind het zeker belangrijk dat een cd ook een tastbaar object is, zelfs al is het niet bedoeld om downloaders iets te doen missen: op dit moment is het voor ons belangrijk om door zo veel mogelijk mensen gehoord te worden, dus het is niet zo erg als ze onze muziek downloaden. De plaat moest gewoon opvallen, een statement zijn dat de aandacht trok."
enola: Is er een bepaalde esthetiek die jullie op alles willen toepassen? Een Sigur Rós-plaat herken je ook uit de duizenden.
Cox: "Niet echt. Elke plaat moet in elk geval iets aparts zijn; dus elke plaat mag grondig verschillend artwork krijgen. Maar het moet elke keer die plaat vertegenwoordigen. Ik wil zeker niet dat je elke keer de Kyte-vogel gaat terugzien."
enola: Kyte is in Groot-Brittannië al bijna een jaar uit. Tijd voor nieuw werk?
Cox: "Ik hoop dat we binnen een jaar toch wel een nieuwe plaat kunnen maken. Ondertussen gaan we een EP releasen. We hebben al zoveel nieuwe nummers geschreven, dat we echt iets moéten uitbrengen. Daarvoor hebben we vier-vijf songs uitgekozen die goed samen passen en het lijkt wel goed uit te draaien. We krijgen goeie reacties en XFM (Engels radiostation) wil de songs draaien, dat is ook positief. Sommige van die songs staan al op onze MySpace. We vinden het leuk om nieuwe ideeën daar uit te testen en te zien hoe de fans reageren. Als kleine band moeten we toch niet echt bang zijn dat mensen onze songs illegaal gaan downloaden. Als de reacties goed zijn, werken we de songs verder uit."
"Voorlopig denken we niet verder dan de EP. We zullen afwachten hoe daarop gereageerd wordt, en dan zien we verder. Niet dat we voor een bepaald publiek willen schrijven, maar als we merken dat het niet opgepikt wordt, gaan we natuurlijk wel dingen herbekijken. En voorts willen we héél veel optreden; dat vinden we nog altijd het leukste."
