Agathocles :: Grind Is Protest

Displeased, 2008

Heb je je ooit afgevraagd hoe de Ramones zouden klinken als ze
deathmetal speelden? Eerlijk gezegd deze recensent nooit vooraleer
hij dit album aanhoorde. 40 nummers in nog geen 35 minuten. Da’s
krap, da’s rap en velen zullen nu al roepen: “Da’s crap”! Roep niet
te overhaast. Agathocles (Agx voor de vrienden) is een Belgisch
instituut waarvan de bezetting weliswaar niet veel stabieler is dan
onze parlementen en regeringen maar wel betrouwbaarder en
productiever. Ze zijn legendarisch in de underground omwille van
het immense aantal splits dat ze hebben uitgebracht. Iedere
beginnende of gevestigde band in de punk/grind/metal/hardcore
ondergrondse kan zichzelf extra bekendheid geven door met deze
Kempenaars een plaatje te delen.

Voor de duidelijkheid: het artikeltje dat je nu leest bespreekt hun
recentste (achtste voor zo ver ik kan uitmaken) lp: ‘Grind Is
Protest. Net als het vorige en redelijk goed ontvangen ‘Mincer’
verschenen bij het Nederlandse Displeased. Door het ongeëvenaarde
aantal jaarlijkse releases kan Agx zich de luxe permitteren om met
muzikale stijlen en kwaliteit te spelen. Soms wat sneller of
trager, wat meer punk of metal, wrakkige bootleg of degelijke
albumkwaliteit; bij de kleinere releases weet je van te voren nooit
wat je krijgt. Als er een album samengesteld wordt, is de
kwaliteitscontrole gelukkig toch wat strikter. Alle nummers zijn
tijdens een studiosessie voorbije zomer opgenomen en klinken als
een redelijk coherent geheel. Sommige nummers zijn echter zo kort
dat de luisteraar er meerdere achtereen aanhoort als slechts één
track.

Agathocles opteerde voor dit album nog nadrukkelijker voor de
old-school aanpak. Bas, drum, gitaar op maximaal volume en met de
distortion op “volle kracht vervormen”. De vocale bijdrages zijn
even vervormd als gevarieerd: van ziekelijk gegrol tot hoog
gekrijs; alles kan, zolang het maar geen melodie heeft natuurlijk.
Dat de meeste nummers ultra-kort zijn was al duidelijk, het tempo
is gewoonlijk navenant: zeer hoog. Voortgejaagd door primitieve
drums (die toch wat te veel als soepketels klinken) en simpele
riffs worden de teksten over de luisteraar uitgekotst. Toch slaagt
Agathocles erin om niet álles hetzelfde te laten klinken. Hier en
daar worden de punkwortels van de grindcore nadrukkelijk
blootgelegd. Het handjevol nummers dat de minuutgrens overschrijdt,
zijn meestal best groovy en zijn voorzien van een refrein of andere
herkenningspunten. Ze kunnen dus wel degelijk echte nummers
schrijven, alleen nu even niet. De cd rochelt, raast en tiert aan
je voorbij en slechts af en toe kan je voet even meestampen met het
ritme. Meestal zit de luisteraar zich af te vragen wat de bedoeling
kan zijn van dit hels gejakker. Lezing van de teksten brengt wat
klaarheid in de intenties achter deze ondoorgrondelijke muur van
geluid.

‘Grind Is Protest’ is, net als alle andere AGX-werkjes ongegeneerd
politiek, sociologisch en ecologisch geëngageerd. De nummers zijn
voorzien van (uiteraard) korte, eenvoudige (soms gewoonweg
simplistische) teksten die een duidelijk mission statement vormen:
na ruim 20 jaar is Agathocles nog steeds niet klaar met rechtse
politici, banken, multinationals en gemakzuchtige poseurs. Voor het
geval we het niet verstaan, worden we ook eens op een
Nederlandstalig nummer getrakteerd. Een aantal teksten wijkt
duidelijk af van de giftige anti-systeempropaganda. Korte
uitbarstingen van zwartgallige levensmoeheid, hulpkreten bijna.
Waarschijnlijk was bassist Tony de vertwijfelde auteur van deze
zinnen. Hij verhing zich slechts enkele weken na het afronden van
de opnames.

Het nieuwe Agathocles album is niet wereldschokkend maar evenmin
overbodig. Niemand heeft behoefte aan de grind-inflatie die alle
jaarlijke AGX releases veroorzaken, maar iedere fan van oprechte
heavy muziek zou toch iets van hen in huis moeten halen. ‘Grind Is
Protest’ is een van de coherentere en strakkere albums in hun
catalogus en dat rechtvaardigt volgens mij een aanschaf. Niet
alleen voor diehard mincers maar ook voor de luisteraar
die slechts occasioneel zijn oor tegen de ondergrondse houdt.

http://www.agathocles.com

Release:
2008
Displeased

verwant

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in