De nieuwe CSS gaat simpelweg verder waar de vorige ophield. In die mate zelfs dat er van vooruitgang geen sprake is en de tracks op Donkey zowat onderling inwisselbaar zijn. Prima geluidsbehang met andere woorden, niet de verwachte klasseplaat die dit gezelschap nochtans in zich heeft.
Twee jaar geleden kwam CSS het leven van ons, verwende westerlingen, binnengedonderd met Cansei De Ser Sexy, een eersteling waarop gitaren, synthesizers en de aanstekelijke opgewektheid van de zuiderse zon zich met elkaar verzoenden in de vorm van een klein dozijn te gekke deunen. Ondertussen heeft de band naam en faam gemaakt, niet in het minst dankzij de uitstraling van frontvrouw Lovefoxxx, die overigens binnenkort als mevrouw Simon Taylor-Davis (Klaxons, weetuwel) door het leven zal gaan.
CSS zat zelf eveneens allesbehalve stil. Het zeskoppig gezelschap trok de wereld rond, startte een fotolog op en verschillende songs van CSS begonnen aan een tweede leven in tv-programma’s, games en reclamespots allerhande. In april van dit jaar diende Ardiano Cintra zich aan als nieuwe bassiste, na het vertrek van Iracema Trevisan. En zie: luttele maanden later ligt een tweede full-cd van het gezelschap in de winkel.
En wat valt er over die plaat te melden, in het achterhoofd houdend dat het debuut hier best in goede aarde viel? Dat de verwachtingen niet volledig ingelost zijn. Goed, na Cansei De Ser Sexy werd weliswaar een en ander verwacht van de Braziliaanse jongelui, maar toch: met een klein beetje meer inspanning, was deze plaat een klepper van jewelste geweest. Donkey klinkt best aardig, maar ook niet veel meer dan dat.
Zo is het behoorlijk moeilijk om zelfs na ettelijke luisterbeurten echte uitschieters, of zelfs maar een single aan te duiden. Dat heeft als positieve randbemerking natuurlijk dat wie single “Rat Is Dead (Rage)” kan pruimen, vast de rest van de plaat zal kunnen genieten. Wie dan weer oprispingen of erger krijgt van voornoemde single, houdt best een veilige afstand, zeker wanneer het funky/irritante (schrappen wat niet past) “Move” langskomt.
Probeer in zo’n geval maar eens een favoriet, of een absolute miskleun, te kiezen. Donkey doet maar één ding, en dat is kabbelen. Als geluidsbehang op pakweg een barbecue onder een schroeiende zon met een cocktail in de ene en een ander pretitem naar keuze in de andere hand is zo’n plaat absoluut perfect. Maar één blik richting vroegtijdige herfst en het lot van deze plaat lijkt bezegeld.
Conclusie: u was reeds fan en stelt niet te veel eisen, schaf u dan met gerust gemoed deze plaat blindelings aan en de kans dat u teleurgesteld zal worden, is zo goed als onbestaande. Hoopte u op een klepper of verwachtte u met Donkey een plaat in huis te halen die uw leven overhoop zou halen als was het een ontstuimige verliefdheid na jaren roesten in een doodgebloede relatie, kijk dan de kat nog maar even uit de boom.
