Een tijdje geleden stond het kloosterleven, inclusief de gelofte van stilte, opnieuw in het middelpunt van de belangstelling. Kloosters spreken dan ook tot de verbeelding. Het zijn majestueuze gebouwen, monolieten van steen, gedroomde symbolen voor doom en drone metalbands als Sunn O))), Cathedral en Asva.
Stuart Dahlquist (Burning Witch, Sunn O))), Goatsnake) is de enige constante binnen Asva, het is zijn groep en zijn geluid. Op het debuut Futurists Against The Frontier had hij echter nog niet ten volle zijn eigen stem gevonden. Echo’s van zijn voormalige bands/broodheren klonken nog te vaak door in de logge, slepende songs maar wisten niet de opslokkende kracht van voornoemde groepen te evenaren. Asva was het kleine broertje, stoer en hongerig naar meer, maar met te korte beentjes en te weinig massa.
What You Don’t Know Is Frontier is het stilzwijgende antwoord, volwassen en volgroeid. Van bij de eerste noten van de titeltrack wordt al meteen duidelijk dat dit geen plezierreisje zal worden. De gitaren worden niet aangeslagen maar met mokerslagen neergehaald. Ontelbare ademtochten zijn te tellen tussen twee slagen in, en toch treedt er geen verveling op: de belofte van grootsheid ligt immers vervat in het monotoon herhalen.
Een occasionele extra uitbarsting of wat achtergrondgeluiden niet te na gesproken duurt het bijna negen (!) minuten vooraleer er een lichtere toon aangeslagen wordt. En zelfs dan kan er hoogstens sprake zijn van een intermezzo alvorens de beukende gitaren het opnieuw overnemen, ditmaal geruggensteund door drums die in essentie eenzelfde patroon volgen. In de nauwelijks hoorbare details op de achtergrond wordt de complexiteit van het geheel duidelijk gemaakt. Alleen wie in staat is om voorbij de solide gitaarmuur te kijken, zal het opmerken.
“Christopher Columbus” is van een heel ander kaliber. Hier kan zelfs van een song in de meest ruwe betekenis van het woord nauwelijks nog sprake zijn. Meer dan tien minuten lang worden allerlei ruisklanken uit de gitaar gepuurd alvorens er iets weerklinkt dat zichzelf de naam melodie mag toe-eigenen. En zelfs dan is het raadzamer te spreken van de aanzet tot een doemsong die zijn melodieuze potentieel achterwege laat ten behoeve van rauwe, primaire emotie.
Niets kan de luisteraar echter klaarstomen voor wat volgt: “A Game In Hell, Hard Work In Heaven”. Het nummer start als een Oosters spiritueel gebed (de enige zang op de plaat) dat niet misstaan zou hebben op Ghost In The Shell OST, en voegt gaandeweg meer doom-elementen toe. Toch duurt het nog een slordige zeven minuten vooraleer het nummer in zichzelf implodeert, overigens zonder de melodielijn uit het oog te verliezen. Het venijn dat zich in de vier minutenstaart openbaart, tart alle verbeeldingskracht en toont een groep op het hoogtepunt van zijn kunnen.
Omdat niets een dergelijk nummer overtreffen kan, gooit Asva er doodleuk “A Trap For Judges” achteraan. Een spektakel van meer dan twintig minuten waarbij beukende drums en splijtende gitaren de ondergang van het universum zelf evoceren. Vijftien minuten donder en onheil gevolgd door een treurende coda van bijna tien minuten met zowaar een religieuze inslag sluiten een plaat af waarvoor de woorden “grandioos” in steen gebeiteld zijn.
Op What You Don’t Know Is Frontier heeft Dahlquist alle overbodige ballast overboord gegooid en de deuren van innerlijke perceptie wagenwijd opengezet. Het idee achter de plaat is een introspectieve reis naar het eigen onbekende innerlijke leven, waarbij hoogtes en laagtes, schoonheid en gevaar achter elke hoek loeren en het ene niet zonder het andere kan. What You Don’t Know Is Frontier is de wereldse variant op een kloosterleven gebaseerd op een gelofte van stilte: introvert maar overweldigend, rustgevend maar confronterend.
Asva treedt op 20 juli aan op het Dour festival met de line-up van Burning Witch. Laat het rituele slachten een aanvang nemen!
