Wolf Parade :: At Mount Zoomer

Het Canadese Wolf Parade scoorde hoge ogen met Apologies To The Queen Mary, dat als we de hypegevoelige muziekbladen mogen geloven in de reeks Indrukwekkende Debuutplaten Van Het Nieuwe Millennium maar nipt de duimen moet leggen voor Funeral en Turn On The Bright Lights. Met At Mount Zoomer slaat de groep duidelijk een nieuwe richting in die oude fans zal plezieren en nieuwe zieltjes zal bijwinnen.

Wolf Parade is een van de voornaamste renpaarden uit de Arcade Fire-stal. De hype die destijds rond de band gecreëerd werd, kwam er voornamelijk omdat de groep de juiste mensen kende en uit de op dat moment juiste stad kwam (Montréal). Toegegeven, frontman Spencer Krug heeft al zijn sporen verdiend bij Frog Eyes, maar al bij al was er voor de release van Apologies To The Queen Mary weinig aanleiding om zoveel buzz te verantwoorden.

Toch wist de plaat velen te verbazen. De vergelijkingen met Arcade Fire bleken allerminst bij de haren getrokken. Wolf Parade mist de virtuositeit van het Canadese exportproduct nummer één maar de gelijkenissen tussen de zangstijl van Spencer Krug, tweede zanger Dan Boeckner en die van Win Butler waren niet te ontkennen. Wolf Parade lijkt die schaduw van Arcade Fire allerminst te deren. Meer nog: de helft van opvolger At Mount Zoomer werd opgenomen in de Petite Église in Quebec, de oude tot opnamestudio omgebouwde kerk waar Neon Bible tot stand kwam.

De legende wil dat Wolf Parade op een bepaald moment tijdens het opnameproces van At Mount Zoomer een nota naar het label stuurde met slechts twee woorden: “No singles”. De band had direct na de release van Apologies To The Queen Mary al opnieuw een vijftal nummers geschreven maar keilde die meteen de vuilnisbak in omdat ze te veel klonken als de nummers op de debuutplaat. Wolf Parade wou duidelijk een nieuwe richting in en de herhalingsoefening vermijden. En dat is meer dan gelukt: At Mount Zoomer bevat nog steeds dezelfde indierock die nu hier en daar met een progsausje overgoten wordt.

Wat meteen opvalt bij een eerste luisterbeurt is de manier waarop de zangstemmen van Krug en Boeckner veel minder de neiging hebben op de voorgrond te treden. De vergelijking met Win Butler is nu helemaal van de baan. En eigenlijk trekt Wolf Parade die lijn de hele plaat lang door. At Mount Zoomer is een pak minder extravert maar veel coherenter dan Apologies To The Queen Mary. Luister bijvoorbeeld naar de luchtige opener “Soldier’s Grin”, een nummer dat een aantal luisterbeurten nodig heeft om te overtuigen maar uitstekend de toon zet voor de rest van de plaat. Het emotionele en al eerder als teaser gereleaste “Call It A Ritual” is een eerste hoogtepunt en door zijn klassieke patroon een duidelijk voorbeeld van het nieuwe Wolf Parade. De toon is gezet: dit is niet zomaar een hoopje leuke singles als Apologies To The Queen Mary, dit is een wel doordacht geheel.

Als twee frontmannen allebei de helft van de nummers voor hun rekening nemen, hebben recensenten vaak de neiging een favoriet te kiezen, maar op At Mount Zoomer is dat een onmogelijke opdracht. Krug toont zijn klasse op “California Dreamer”, terwijl hij anderzijds ook tekent voor het zwakste nummer van de plaat (“An Animal In Your Head”). Broeckner zijn we dan weer eeuwig dankbaar voor het mooie, naar new wave neigende “Fine Young Cannibals”. Maar de twee heren houden de magie voor op het einde, wanneer ze de handen in elkaar slaan voor het slotakkoord (en tevens de oorspronkelijke titel van de plaat) “Kissing The Beehive”, een tien minuten durende rollercoaster, met vreemde lyrics (“Fire In The Hole!”), psychedelische gitaarsalvo’s en een finale om u tegen te zeggen. “Kissing The Beehive” ontstond net als vele nummers op de plaat na lange improvisatiesessies in de kerk van Arcade Fire en dat is eraan te merken: de groep klonk nooit creatiever en ge focuster.

Wolf Parade wist bij ons nooit echt door te breken, ook al reef zijn debuutplaat Apologies To The Queen Mary de lovende recensies aaneen. Laat de vreemde titel en lelijke hoes u niet misleiden: opvolger At Mount Zoomer breidt een uitstekend vervolg aan het succesverhaal.

Sub Pop

verwant

DIT WAS 2020: Spencer Krug (Wolf Parade) :: “Niemand heeft het al zo vaak verkloot als ik”

De hele maand december blikt enola terug op het...

Wolf Parade :: Thin Mind

Someone please Shine A Light, because This Heart Is...

Don’t turn horses into unicorns :: De vele gezichten van Spencer Krug

Spencer Krug verwierf vooral naamsbekendheid als de minder spraakzame,...

Operators :: Radiant Dawn

Er hangt onheil in de lucht. In de pre-...

Moonface :: This One’s For The Dancer & This One’s For The Dancer’s Bouquet

De naam Spencer Krug doet misschien niet in ieder...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in