Met Mass IIII blijft Amenra trouw aan zijn principes: alle output maakt deel uit van één geheel en dus krijgen de platen steevast dezelfde titel mee, alleen het getal verschilt. Mass IIII is dus de vierde in rij, maar ook pas de tweede officiële plaat na twee demo’s en het verschroeiende debuut Mass III.
Jaren nadat Neurosis definitief de krijtlijnen had uitgetekend voor de apocalyptische metal kregen vooral zijn volgelingen Isis en Pelican een steeds groter publiek op de been. Omdat ze minder compromisloos en donker waren, wisten deze groepen liefhebbers van onder meer het betere postrockwerk over de streep te trekken en bewezen ze dat er ook zoiets als "intelligente metal" bestaat. In eigen land werd met steeds meer belangstelling naar Amenra gekeken.
Lovende kritieken van Mass III en de intense liveshows maakten van het West-Vlaamse vijftal een belangrijke speler in het (underground)circuit. De groep smeedde op zijn debuut sludge, postmetal en hardcore tot een compromisloos geheel dat zich met zijn emotionele rauwheid ruw in het gezicht van de luisteraar slingerde. De invloeden waren hoorbaar maar niet te definiëren, het geheel inktzwart maar toch fascinerend en kleurrijk. Mass III was niet minder dan een nucleair wapen dat uit Kleine Brogel meegesmokkeld was.
Live-shows en het vooruitgeschoven "Razoreater" lichtten al een tip van de sluier op, maar de alles opslokkende duisternis die als een klamme deken rond de groep hangt, liet geen licht schijnen over het te verwachten Mass IIII. "Le Gardien Des Rêves" mag naar Amenra normen weliswaar kort zijn, de song weet perfect de krachtpunten van het debuut samen te vatten en op te roepen: zanger Colin Van Eeckhout krijst als het slachtoffer van een overijverige inquisiteur terwijl zijn kompanen breed grijnzend stinkende helleputten openen om een sonoor inferno te ontketenen.
Opener "Silver Needle.Golden Nail." neemt er dan weer zijn tijd voor. Vier minuten ver mag het nummer eindelijk zijn tribale spanningsopbouw inruilen voor een wurgend ritueel dat gaandeweg ontspoort in schijnbare dissonantie en chaos. De teugels worden echter strak in de hand gehouden waardoor de waanzin nergens gratuit wordt, maar netjes binnen de uitgestippelde lijnen naar buiten mag sijpelen. Voorzichtig wordt er geëxperimenteerd met stijlen en invloeden die de gewone sludge/postmetal/core overstijgen.
Echo’s van Mass IIII weerklinken op "De Dodenakker", een nummer dat zich een duidelijk beeld vormt over de op hand zijnde massaslachting. De grote verrassing schuilt ditmaal in het tweespan Vincent Tetaert/Mathieu Vandekerckhove wiens gitaren nu eens rug aan rug strijden en dan weer met elkaar in de clinch gaan in een poging de andere te overtroeven met door merg en been snijdende riffs en strakgespannen gitaarlijnen.
Dat kort en krachtig ook traag kan, bewijst daarna het van doem en onheil zwangere, instrumentale "Terziele" dat zich bekend maakt als een loodzware doomtrack. Log, donker en gespeend van iedere hoop sleept het nummer zich letterlijk voort. In schril contrast daarmee volgt het opvallend energieke "Razoreater" dat alle richtingen uitspat en een band op het hoogtepunt van zijn kunnen toont. Murw geslagen en op van de pijn volgen nog twee laatste aanslagen op de trommelvliezen en het gemoed.
Het opnieuw logge en slepende "Aorte. Nous Sommes Du Même Sang" speelt met de eigen songstructuren en opbouw zoals een kat met een gevangen muis. Het touw wordt net voldoende gevierd opdat men zichzelf zou wurgen. "Thurifer. Et Clamor Ad Te Veniat." luidt tot slot een laatste maal de doodsklokken. Een samenvatting van het voorgaande maar ook een blik op de toekomst. De drums donderen terwijl de gitaren melodielijnen en gitaarriffs op elkaar blijven stapelen. Het zachte interludium is een laatste ademtocht voor de finale genadeslag.
Mass III sloeg in als een atoombom maar verbleekt bij Mass IIII. De zomer is nog niet van start gegaan en de nucleaire winter is al aangebroken.
Amenra speelt op 30 mei in jh Nijdrop (Opwijk) met Steak Number Eight en op 31 mei in Trix (Antwerpen) met Drums Are For Parades. Daarna volgt een Europese tournee.
