Neurosis is de stamvader en Isis de eerstgeborene, zo men wil. In 2006 dook er uit de West-Vlaamse klei echter een nieuwe bastaard op. Mass III van Amenra was een schreeuw om erkenning die moeiteloos die van Delphine overstemde.
Amenra mag ondertussen zelf tot de vaste waarden gerekend worden en werd zowaar door de jongelingen van Steak Number Eight (voorlopig vooral gekend om hun leeftijd en Rock Rally-overwinning) als invloed vernoemd. Opvolger Mass IIII ligt ondertussen in de winkel en maakt alvast duidelijk dat Amenra niet zomaar een band is, maar een blinde natuurkracht. Eentje waar best naar geluisterd wordt.
enola: De naam Amenra verbindt het Bijbelse "Amen" met de Egyptische god "Ra". Zit daar een speciale betekenis achter?
Colin Van Eeckhout (zang): "Amen is het einde van een gebed, het zegt eigenlijk "het zij zo" waardoor er geen ruimte voor interpretatie overblijft. Voor mij staat het symbool voor dogmatisch denken, iets wat je bij religies nogal vaak tegenkomt en wat ze ook opleggen. Het laat geen ruimte voor twijfel. "Ra" verwijst inderdaad naar de Egyptische god, de oppergod en schepper van de wereld. Hij is de grote architect."
"Als je die twee woorden samenvoegt, krijg je een idee van onze visie op moraal en het leven. Je kan niet alles in het leven voorzien of plannen, hoe voorbereid je ook bent. Uiteindelijk moet je leren mee te drijven op de golven en ondertussen trachten om niet te verzuipen. Natuurlijk betekent dit niet dat je alles zomaar moet ondergaan, alleen zullen er altijd zaken zijn die buiten je wil of controle om gebeuren."
enola: Je spreekt net over het dogmatische van het geloof, maar zowel in jullie songteksten als in de cd-titel "Mass" komt een religieuze connotatie naar voren. Ben je geïnteresseerd in het christelijke geloof, of geef je hier een eigen invulling aan?
Van Eeckhout: "Misschien wel. Ik ben niet het type om me er overdreven in te verdiepen. Ik zoek wel het spirituele op, maar ik wil me hierbij zo weinig mogelijk door anderen laten leiden. We gebruiken wel religieuze metaforen en symbolen maar die staan los van een geloof. Dat ze vooral uit het katholieke geloof komen, is veeleer omdat die geloofsovertuiging nu eenmaal dominant is in onze contreien en het sterkst in onze cultuur is doorgedrongen. Uiteindelijk moet iedereen er zijn of haar eigen invulling aan geven."
"We hebben voor onszelf een eigen geloof gecreëerd, een eigen kerk. Iedereen is hier welkom en mag zijn geloof invullen zoals hij dat wilt en wanneer hij wilt, zolang die persoon er zich in kan vinden en er als mens door kan groeien."
enola: Je teksten zijn ook heel donker en vaak gericht op pijn. Is dat iets dat deel uitmaakt van wie je bent? En maakt het ook deel uit van waar volgens jou Amenra voor staat?
Van Eeckhout : "Ja. Het maakt niet alleen deel uit van iets dat IK ben, het heeft betrekking op iedereen. Altijd en overal. Pijn is universeel. Natuurlijk is dat niet het enige in het leven, gelukkig maar, alleen is het net dat aspect waar wij over zingen. Iedere mens en iedere groep leunt naar een bepaald gevoel en een bepaalde visie, en bij ons blijkt dit de donkere, vaak negatief geïnterpreteerde pool te zijn. Wij geloven wel niet dat we iets sombers of deprimerend uitdragen, voor ons gaat het om de hoop die we brengen, de oplossingen die binnen in iedere persoon zitten. Het gaat ons om inzicht in jezelf te krijgen en daar iets mee te doen."
enola: Sijpelt je persoonlijk leven er niet in door? In je omgeving heb je op korte tijd verschillende mensen, waaronder je vader, verloren. Heeft dat je geïnspireerd tot "Le Fils Des Faux" (de zoon van de zeis, jbo)?
Van Eeckhout: "Ja. Rond de eeuwwisseling verloor ik het overgrote deel van mijn familie en enkele vrienden. Op zo’n moment stel je jezelf in vraag en begin je aan alles te twijfelen. Je vraagt je af of je soms iets misdaan hebt, of je nu de volgende in de rij zal zijn. Ik dacht echt dat iedereen die ik graag zag, ging sterven…"
enola: Koos je er bewust voor om dat nummer een Franse titel mee te geven? Het is niet de enige song met een niet-Engelstalige titel.
Van Eeckhout : "Zoals gezegd, pijn is universeel. Aan onze ideeën hangt geen bepaalde taal vast."
enola: De songs zijn allemaal relatief lang en in zekere zin eerder sfeerstukken dan pure nummers. Groeide dat organisch of was het iets dat jullie van bij de start zo bedoeld hadden? Ik bedoel niet de lengte maar de sfeer.
Van Eeckhout: "Amenra is als groep altijd al een organisch proces geweest. De hele evolutie van de groep is door ons vijven in gang gezet en beleefd, daar heeft nooit een vastomlijnd idee achter gezeten. Op zich speelt de lengte van een nummer ook weinig tot geen rol, een nummer is pas af als we zelf het gevoel hebben dat we iets afgewerkt hebben. Het zou absurd zijn om nummers te schrijven met het idee dat ze bijvoorbeeld niet onder een bepaald aantal minuten mogen gaan. Vijf of tien minuten, dat maakt voor ons echt niet uit, het gaat om de song zelf."
enola: In sommige nummers zing je ook met je gewone stem. Zit daar een bedoeling achter? Iets dat je meer wilt uitproberen?
Van Eeckhout: "Net zoals bij de lengte, is het de song zelf die bepaalt of en hoe ik zing. Als we aan een nummer werken en ik voel dat er iets broos of breekbaars bij hoort, dan zal ik op die manier zingen. Een teer stuk behoeft een tere stem. Het is echt niet mijn bedoeling om overal en altijd alles dicht te schreeuwen. Ik heb mijn stem gekregen en gebruik ze zoals ik voel dat het hoort."
enola: Ik las dat je niet graag opneemt of repeteert omdat je dan niet de oerschreeuw van een live-optreden kan benaderen. Is die interactie met het publiek zo belangrijk voor je? Of gaat het je om de sfeer die het live spelen met zich meebrengt?
Van Eeckhout: "Ik hou niet van kunstmatige situaties zoals je die bijvoorbeeld bij opnames hebt. Daar speelt ieder zijn ding in en worden ook mijn zangpartijen apart opgenomen. Jammer genoeg heb je daar geen keuze. Op repetities bijvoorbeeld zal ik nooit alleen zingen. Ik sta het scherpst wanneer we er alle vijf volledig voor gaan, dat moment waarop alles samen valt en we Amenra zijn."
enola: Jullie live-shows zijn heel belangrijk voor jullie en hebben als doel een totaalpakket aan te bieden. Is dat iets waar jullie in de toekomst nog verder aan willen werken?
Van Eeckhout: "Het klinkt misschien pretentieus, maar we wilden niet enkel een muziekgroepje zijn, het moest voor onszelf iets betekenen. We wilden onszelf ook niet beperken, op geen enkel vlak. We hebben er bewust voor gekozen om crossmediaal te werken en zowel op visueel als auditief vlak iets aan te bieden. In de toekomst zullen we ook enkele shows zelf organiseren, waarbij we op dat vlak nog veel verder willen gaan. Daar zal je bijvoorbeeld zowel performances, visuals als tentoonstellingen te zien krijgen."
enola: Een optreden waar alvast geregeld over gesproken wordt, is dat voor een modeshow van het lingeriemerk La Fille d’O. Heeft dat Amenra meer naambekendheid gegeven?
Van Eeckhout: "Zeker en vast, maar loutere naambekendheid is niet iets waar we echt naar gestreefd hebben of streven. Het was een fijne ervaring, maar het ligt in het verleden, het is iets dat we mooi achter ons laten."
enola: Hoewel jullie al sinds 1999 of daaromtrent samenspelen, leek alles kort na de release van jullie debuut wel opeens in een stroomversnelling te komen. Hadden jullie dat verwacht?
Van Eeckhout: "Het is zo dat je als band pas echt naar buiten kan komen als je effectief iets hebt, als je een plaat hebt die je aan de buitenwereld kan tonen, dus we hadden wel wat reactie verwacht, maar dit…dat het ooit zulke proporties zou aannemen, daar konden we eerlijk gezegd alleen van dromen."
enola: Jullie hebben in tussentijd niet alleen op Dour en Pukkelpop gespeeld, maar ook in Londen en op het befaamde Roadburn in Nederland. Wordt België stilaan niet te klein?
Van Eeckhout: "België is klein maar zal nooit te klein zijn. Sowieso touren we ook steeds meer binnen Europa en hebben we zelfs een eerste tour doorheen de States gehad. De volgende stap is Japan… het is een grote wereld."
enola: Hoe kijk je terug op je eerste tour door Amerika? Voor veel groepen is dat nog steeds het beloofde land.
Van Eeckhout: "Het was verrassend. Ook al heb je hier nog zoveel bereikt, je moet toch opnieuw van nul beginnen en dat is wel leuk. Het is alsof je terug gaat in de tijd, alles is weer kleinschaliger. Ik hou daarvan: je speelt in kleine donkere zaaltjes waar nauwelijks een podium is. Je staat dicht bij elkaar en voelt de adem van de andere. Maar het mooiste was wel het door het land rijden met ons vijven."
enola: Hoe hebben jullie die tour op poten gezet? Dat vraagt toch aardig wat werk?
Van Eeckhout: "Battlefields, een bevriende band, hielp ons daar met de tour en wij doen nu hetzelfde voor hen, hier in Europa. In juni vertrekken we samen op tour. We pretenderen overigens zeker niet dat we het gemaakt hebben in Amerika. Wel hebben we de kans gehad om met enkele interessante mensen te praten en om met enkele overdreven goeie bands te spelen."
enola: Samen met groepen als Cult Of Luna, Isis, Red Sparowes, Pelican,…spelen jullie iets wat steeds meer omschreven wordt als "post-metal". Hoe staan jullie zelf tegenover die genrebenamingen?
Van Eeckhout: "Twijfelachtig. Je kan wel een plaat omschrijven, maar nooit een band. Zelf spreken we niet over genres in verband met onze muziek, enkel van Amenra. Het doet me overigens plezier dat de mensen meer moeite beginnen krijgen om die ene sticker op onze rug te plakken. We worden niet gereduceerd tot een hokje of een genre."
enola: Dit is jullie tweede plaat bij Hypertension Records, maar oorspronkelijk zou jullie debuut bij een ander label verschijnen, heb ik begrepen.
Van Eeckhout: "Ze hadden medelijden met ons. (grijnst) We hebben met verschillende labels gepraat waaronder een Engels en een Zweeds maar het bleef bij woorden. We waren het kotsbeu dat er maar niets concreets uit de bus kwam op vage beloften na. Bovendien dienden we alles via het internet te regelen, iedereen zat ver weg achter een computerscherm. Dat was ons te anoniem, we wilden de mensen achter het label ook leren kennen als mens, gewoon eens tot daar kunnen rijden en een babbel slaan zonder meer. We zijn onze vrienden van Hypertension nog altijd dankbaar dat ze ons aangesproken hebben en ons die kans gegeven hebben."
enola: Tot slot nog even een vraag over de titel van de nieuwe plaat, Mass IIII. Jullie kiezen voor een onorthodoxe schrijfwijze. Nu is het wel zo dat ook de Romeinen "IIII" gebruikten in plaats van het bij ons bekendere "IV" omdat dat laatste net verwees naar Jupiter (IVPPITER), maar ik vermoed dat dat niet de reden was.
Van Eeckhout: "We geven niet toe. Iedereen verwacht dat we "IV" zouden schrijven, dat is al reden genoeg. Daarnaast kozen we er ook voor omwille van symmetrie en esthetiek. Of je het nu wilt of niet, alles komt terug."
Amenra speelt op 29 mei in het voorprogramma van Om in Kortrijk. Op 30 mei in JH Nijdrop (Opwijk) met Steak Number Eight en op 31 mei in Trix (Antwerpen) met Drums Are For Parades. Daarna volgt een Europese tournee met Battlefields (US).
