Aan interessante ontmoetingen geen gebrek voor de medewerkers
van enola. Zo mocht de immer doortastende Hoofdkees Music onlangs
aan brain colliding doen met Jason Merritt, drijvende
kracht achter het gruwelijk onderschatte Whip, maar net zo goed
songleverancier van Timesbold, dat met ‘Ill Seen, Ill Sung’ een
heel goede plaat uit heeft. In een lang gesprek bleef Merritt
vooral zijn interessante zelve, opinies spuiend over de politieke
toestand in zijn land, zijn teksten, zijn ietwat curieuze job en
natuurlijk Timesbold.
Jason Merritt draagt een ietwat vreemde muts als we hem
ontmoeten. De frontman van Timesbold, die solo door het leven gaat
als Whip,
houdt de muts op het hoofd, hoewel we binnen zitten. Hij heeft een
hele serie interviews achter de boeg en zijn gesprek met enola is
het laatste werkfeit van zijn dag. Toch wil de frontman van
Timesbold niets overhaasten. Op het moment van dit gesprek is
Timesbolds nieuwste Ill Seen Ill Sung nog
niet verschenen. We hebben het met de Amerikaan onder meer over
politiek, literatuur en vrouwen.
enola: Heb je het niet te warm hier met je
muts?
Jason: Neen, het is goed hier. Het is meer voor mijn
veiligheid dat ik dat ding op mijn hoofd heb.
enola: Bescherming tegen asbest in de muren?
Het is om me op mijn gemak te voelen. Daar zijn hoofddeksels
voor.
enola: Oké. Hoe gaat het ermee?
Vermoeid. Ik ben al de hele dag aan het praten.
enola: Een aantal dagen geleden heb je op een ‘geheime locatie’
gespeeld in Gent. Is dit een bericht om het mysterie over je nieuwe
album te verhogen of heb je daar echt gespeeld?
Ik heb er echt gespeeld. Het was niet in een zaal of zo, daarom
hebben we hier geen echte reclame voor gemaakt. Ik heb er wat
nieuwe nummers gebracht. Wat oude. Wat goede en wat slechte
(lacht).
enola: Wat vonden ze van de slechte?
Soms zijn mijn slechte nummers voor mij de interessantste om te
brengen om te zien of iedereen wel aan het opletten is. Ik hoop
toch dat vele mensen het onderscheid kunnen maken.
De stem van George W. Bush
enola: Het lijkt me dat Europa altijd vriendelijker is geweest
voor Timesbold en Whip dan je eigen land. Waar zie je een
verklaring?
Ik denk dat dit het geval is bij iedereen die ik ken. Elke band die
ik ken doet hier meer dan in de Verenigde Staten. Het is er een
moeilijk land om te reizen, het is niet echt iets waar je naar
uitkijkt.
enola: Is het moeilijker daar om een naam te verwerven dan
hier, denk je?
Ik zou het niet direct weten. Ik weet niet precies wat mijn
reputatie daar is of wat ze hier is. Ik doe gewoon wat voor mij
steek houdt. Ik ga waar ik uitgenodigd word. Ook in de Verenigde
Staten. Hoewel ik dat probeer te vermijden.
enola: Maar je woont daar, dus dat is niet
evident…
Klopt, maar ik woon in een heel speciaal gedeelte. Portland is
helemaal anders dan de rest van het land. Het is de meest
progressieve stad van de States. Er is heel wat leuke muziek
trouwens. Alles is er ook plaatselijk: locaal voedsel, eigen
brouwerijen,…
enola: Je land is in een politiek niet onbelangrijk jaar. Je
vorige voorkeurskandidaat Howard Dean heeft het niet tot president
geschopt. Wie moet het deze keer worden voor jou?
Beide opties zijn goed voor mij, of het nu Hillary of Barack is.
Het zal sowieso beter zijn. Ik weet niet of het fantastisch zal
zijn. Ze gaan er niet voor zorgen dat iedere Amerikaan plots een
lachende en blije mens wordt. Maar het moet beter zijn, toch?
(lacht)
enola: Denk je dat één persoon in staat is veel te
veranderen?
Neen. Maar als je het bekijkt in het opzicht van welke stem je moet
horen de volgende vier jaar en whether or not it’s gonna make
you pull your fucking eyes out,… Wel, de stem van Barack is
leuk. Hij respecteert mensen wanneer hij er mee praat, dus dat zou
al een leuke verandering zijn.
Schrijven onder water
enola: Op de cover van je album probeert een haan tevergeefs
een dode stad te wekken. Heb je soms het gevoel dat wat je ook
probeert te doen, het uiteindelijk niet veel uitmaakt omdat niemand
luistert?
(denkt na) Neen. Als ik het gevoel zou hebben dat het volledig
nutteloos zou zijn, zou ik het gewoon niet doen. Ik krijg
regelmatig brieven van mensen die zeggen hoe bepaalde nummers veel
voor hen betekenen. Het zijn die dingen die ervoor zorgen dat ik
hiermee doorga. Ik hoef er anderzijds ook niet té veel te
krijgen.
enola: Je beweert goed te zijn in luisteren en stelen. Wat zijn
zo de laatste dingen die je gestolen hebt?
Euhm, ik weet niet of ik dat wel wil zeggen (lacht). Het
zijn gewoon de groten van de folk waar ik af en toe wel iets van
gebruik. Dat doe ik al zo lang ik muziek maak. Mijn muziek is een
aaneenschakeling van referenties. Ik doe dat zowel bewust als
onbewust. Ik hou van het proces om je onderbewuste zelf boven te
laten komen en associatief te werk te gaan. Ik experimenteer graag
met verschillende manieren om inspiratie te verkrijgen. Een van de
manieren die echt goed heeft gewerkt voor deze plaat gaat als
volgt: ik zet me in een gevulde badkuip en neem pen en papier. Dan
haal ik diep adem en ga ik onder water en begin ik te schrijven
wanneer ik het gevoel krijg dat ik ga verdrinken. Na een tijdje heb
ik dan heel wat tekst op papier.
enola: Het is een beetje als drugs…
In zekere zin wel. Maar er zijn vele manieren om inspiratie op te
doen. Het effect van drugs is bij mij gestopt te werken, want na
een tijdje neem je alleen nog maar drugs. Ik ga bijvoorbeeld ook
graag naar café’s waar de muziek en de conversaties even luid zijn.
Dan gebruik ik het ritme van de muziek en vul ik dat op met wat ik
rond me hoor. Zo vul ik hele pagina’s en voelt het aan alsof mijn
onderbewuste gewoon de woorden invult. Je neemt daar dan de minder
interessante delen uit en met de rest maak je iets.
enola: Je teksten zijn steeds poëtisch. Nooit overwogen om
‘echte’ poëzie te schrijven?
Ik denk er elke dag aan om over te schakelen van muziek naar
poëzie. Dan zou ik een minder publiek leven hebben, geen concerten
spelen, geen interviews doen,… Ik overweeg het echt elke
dag.
enola: Het is dus mogelijk dat…
… er is zeker een sterke mogelijkheid.
enola: De titel van je nieuwe album klinkt trouwens erg
poëtisch en heeft wat Koreaans. Heeft die een betekenis voor
u?
Het is een verwijzing naar Samuel Becket. Hij heeft een boek met de
naam ‘Ill Seen Ill Said’. Vandaar.
Geen noot Amy Winehouse
enola: Op je eerste album stond ‘EE Cummings’. Nu staat een
citaat van Robert Walser op je cd-boekje. Je kent blijkbaar je
klassiekers…
Ik kan wel een goed van een slecht boek onderscheiden. Walser is
trouwens niet echt populair in de VS. Ik ben geen gediplomeerd
lezer maar ik ben erin geslaagd enkele dingen te vinden waar ik
echt om geef.
enola: Wie moet volgens jou eindelijk eens de nobelprijs
literatuur winnen?
(denkt na) De laatste tijd heb ik het nogal voor Cormac
McCarthy. Ik weet niet of hij per sé awards verdient. Ik ben zeker
dat het hem geen bal zou uitmaken.
enola: Over prijzen gesproken. Gisterenavond was de uitreiking
van de Grammys…
Oh, wist ik echt niet. Dat is een muziekaward, niet? Ik ben er niet
voor wakker gebleven. Ik heb het al één keer gezien omdat Bob Dylan
er ging zijn. Hij was echt dronken toen. Hij bracht ‘Masters of
War’ en niemand wist welk nummer het was. Daarna gaf hij een korte
speech en die was hilarisch. Dat was nog in de jaren
negentig.
enola: Amy Winehouse ging gisteren met de meeste prijzen
lopen.
Ik heb echt nog geen noot gehoord van Amy Winehouse. Mja, awards…
In Portland wilde iemand ooit een soort Portland award show
organiseren. Ik was uitgenodigd om op te treden, wat ik vriendelijk
geweigerd heb. Dat was echt het laatste wat we daar nodig hebben.
Wat we wel nodig hebben, zijn meer zalen waar jongeren onder 21
binnen mogen en optredens kunnen bekijken. Dat is echt het enige
nadeel aan Portland.
De freak en de graver
enola: Wanneer was de laatste keer dat jij een prijs
won?
Een prijs? Ik denk niet dat ik ooit al een prijs heb gewonnen. Ik
ben ook niet echt competitief ingesteld. Ik heb nog honkbal
gespeeld. Normaal gezien zou ik naar de universiteit gaan met een
beurs en zo. Maar ik besliste om competitie te spelen in honkbal,
waarin ik toen echt geïnteresseerd was. Ik ging dus naar een dwaze
school in Portland waar we veel meer vrijheid hadden.
enola: Dus je was een honkbalspeler om goed te liggen bij de
vrouwen?
Ik wist gewoon niet wat ik anders moest doen. Niets werkt ooit bij
de vrouwen, weet je. Ik ben nu een zanger, wel ze vinden me
allemaal een freak. Misschien ben ik dat (lacht).
enola: Misschien vinden ze dat na het lezen van je teksten. Is
er eigenlijk nog licht in het leven van Jason
Merritt?
Natuurlijk. De laatste tijd schrijf ik echt wel wat lichtere songs
ook hoor. Zelfs grappige. Al mijn favoriete songwriters hebben iets
over hen dat ze enkel neerslachtige muziek schreven, maar kijk eens
naar Townes Van Zandt. Die heeft er eigenlijk maar vier zo
geschreven. Leonard Cohen heeft echt hilarische songs.
enola: Je hebt al de kost verdiend als vuilnisman en sociaal
assistent. Wat doe je nu precies?
Ik graaf sloten. Hard werk dus. Je moet niet denken dat ik daar
inspiratie uit haal. Het is eerder het tegenovergestelde. Het is
gewoon een manier om aan geld te geraken. De manier waarop kan me
niet veel schelen. Zolang ik niemand anders kwaad doe.
enola: Op je MySpace staat ‘schaakmat’ bij een van je
invloeden. In welk opzicht?
Ben ik nu eens volledig vergeten (lacht). Het is een vrij
inspirerend gegeven, niet? Je dringt iemand in een hoek of je wordt
in een hoek gedrongen. Ik ben al in beide posities
geweest.
enola: Weet je dat er een andere muzikant en producer is met de
naam Jason Merritt?
Hij heeft me eens een brief geschreven waarin hij zei dat hij zijn
naam zou veranderen naar J. Merritt. Ach, er zijn wellicht veel
mensen met die naam. Oké, wat mij betreft. Ik heb gehoord dat er nu
een andere band Whip is ontstaan in de Verenigde Staten. Komaan
jongens, doe eens wat research. Ik breng al materiaal uit onder die
naam sinds 1999 of zo. Ik ga hen eens vriendelijk benaderen via een
gemeenschappelijke kennis.
enola: Misschien kan je hen een nummer van jou
opsturen?
Jason: Juist, a cease and desist song.
Ill Seen Ill
Sung van Timesbold is uit bij Konkurrent.
Timesbold treedt op vrijdag 23 mei op in Cactus @ MaZ,
Brugge.
