Weinig mensen kunnen er prat op gaan dat in hun telefoonboekje zowel het nummer van Björk, CocoRosie, Mùm als Bonnie ’Prince’ Billy zit. De IJslandse producer Valgeir Sigurdsson heeft hen echter allemaal al (meermaals) te gast gehad in zijn Greenhouse studio. Voor starfuckers zou dat al genoeg moeten zijn om Sigurdsson in de armen te sluiten maar de man heeft veel meer in zijn mars.
Een tweetal jaar geleden richtte hij immers samen met de Australiër Ben Frost en de Amerikaanse Nico Muhly Bedroom Community op, een label waarop de drie heren niet alleen hun eigen werk uitbrengen maar ook platen van andere artiesten waar ze in geloven. Sigurdsson is met andere woorden niet alleen een producer van ronkende namen in het indiewereldje maar ook hoofd van een platenfirma en sinds vorig jaar zelfs muzikant, want toen bracht hij het uitstekende debuut Ekvilibrium (IJslands voor evenwicht) uit.
enola: Je bent in de eerste plaats bekend als producer maar sinds vorig jaar lijk je jezelf vooral als muzikant te profileren. Hoe bewust was je keuze voor een carrière als producer en wanneer heb je besloten om ook muziek te maken?
Valgeir Sigurdsson: "Toen ik twaalf, dertien jaar oud was, wist ik al dat ik later beroepsmatig iets met muziek zou doen. Ik wou in de eerste plaats componist worden en ik zie mezelf ook eerder als een muzikant en componist dan als een producer. Ik heb zelfs een tijdje overwogen om compositie te studeren. Ik heb klassieke gitaar gestudeerd en daarna heb ik Londen aan het SAE (School of Audio Engineering) een opleiding Tonmeister gevolgd. Doordat ik gefascineerd was door opnametechnologieën en studiowerk verrichte, werd ik een producer en studio-ingenieur. Maar eigenlijk heb ik veel eerder een muzikale dan een technische achtergrond. Voor mij is een studio gewoon het (werk)instrument waar ik nog steeds het meest vertrouwd mee ben."
enola: Ben je dan een muzikant die toevallig ook als producer werkt? Je adressenboekje wijst in ieder geval uit dat je hoog aangeschreven staat als producer.
Valgeir Sigurdsson: "Die twee hangen samen voor mij, het maakt allebei deel uit van hoe ik met mijn muziek omga. Mocht je aan een componist die ook piano speelt vragen, welke van beide hij is, dan zou hij ook het antwoord schuldig blijven. Het is uiteraard iets anders als je voor een band of artiest werkt, daar is je rol sowieso beperkt. Een virtuoos muzikant ben je of ben je niet maar een virtuoze producer, dat bestaat niet. Je kan alleen proberen je job zo goed mogelijk te doen en dat betekent voor elke artiest waarmee je samen werkt iets anders."
enola: Dat artiesten als Bonnie ’Prince’ Billy en Björk bij je aankloppen bewijst in ieder geval dat je een goed werk aflevert. Hebben zij jou nieuwe inzichten bijgebracht rond muziek?
Valgeir Sigurdsson: "Mijn ideeën rond hoe muziek moet klinken, haal ik zowel uit mezelf (mijn eigen voorkeuren en smaak) als uit het contact dat ik heb met andere muzikanten. Uit elke samenwerking kan je nieuwe dingen leren, zolang je het maar wil. Als je niet alleen je ogen en oren openhoudt maar ook je geest openstelt voor nieuwe ervaringen en mogelijkheden, kan je veel bijleren. Waarom zou ik mezelf de mogelijkheid ontzeggen om met zoveel mogelijk verschillende mensen samen te werken? Daarom verkies ik de studio boven in een groep spelen of als soloartiest optreden, nergens anders zou ik de kans hebben om met een zo diverse groep muzikanten samen te kunnen werken als in een studio."
enola: Hoe belangrijk was de inbreng van Will Oldham in Ekvilibrium? En waren er nog andere muzikanten die je bij het schrijven van de nummers steunden of adviseerden?
Valgeir Sigurdsson: "Alle muzikanten die meespelen op de plaat hebben me op hun manier geholpen maar de inbreng van Will ging veel verder. Niet alleen heeft hij twee nummers meegeschreven en ingezongen maar heeft hij me ook het nodige zelfvertrouwen gegeven. Toen ik hem wat ruw materiaal liet horen, was ik zelf niet echt overtuigd van de muziek. Maar hij was enorm positief, wat me het vertrouwen gaf om door te gaan. Ook Ben Frosts rol kan niet onderschat worden. Hoewel hij niet rechtstreeks betrokken was bij de plaat, zou het album er zonder hem nooit gekomen zijn. Ons label Bedroom Community overigens evenmin. Daar is hij echt een van de drijvende krachten achter."
enola: Is het label dan zijn kind?
Valgeir Sigurdsson: "Ik speelde al langer met het idee om een eigen plaat uit te brengen, alleen zag ik mezelf niet onmiddellijk naar een platenfirma stappen met mijn songs onder de arm. Een eigen label zou natuurlijk een oplossing zijn, vooral omdat ik ook verschillende artiesten en projecten leerde kennen die echt knap vond. Ik wou met hen samenwerken maar alleen als er ook iets concreets uit voort zou vloeien. Ik vond het zonde om al die tijd en moeite te stoppen in iets dat toch nooit zou verschijnen. Toen ik Ben en Nico (Muhly; jbo) leerde kennen in 2005 kwam het plan bij ons drieën op om samen een label op te richten voor die groepen waar wij in geloofden. Op die manier zouden we zeker zijn dat de muziek waar wij achter stonden ook daadwerkelijk zou verschijnen zonder dat er compromissen dienden gesloten te worden."
enola: Hoe bepalen jullie dan welke artiesten op het label verschijnen?
Valgeir Sigurdsson: "Momenteel zijn we niet op zoek naar artiesten. Bedroom Community is zoals de naam zegt veeleer een kleine gemeenschap. Ben, Nico en ik zijn de kern ervan en langzaam maar zeker breiden we het verder uit. Neem nu Sam Amidon die ik via Nico leren kennen heb. Hij heeft bij ons getekend, en zijn plaat is een samenwerking tussen hem en ons waarbij we bekeken hoe zijn ideeën rond muziek en zijn manier van werken te verzoenen viel met de onze. Momenteel werk ik met een aantal andere mensen samen, maar sowieso zullen we nog moeten bekijken of ze bij Bedroom Community passen."
enola: Mogen we stellen dat het label muziek brengt die onder de Scandinavische toets geplaatst mag worden? Op jouw plaat hoor je bijvoorbeeld de dromerige muziek die zo typisch lijkt voor Scandinavische en zeker voor IJslandse groepen.
Valgeir Sigurdsson: "Ik vind het schandalig dat men de Scandinavische groepen allemaal onder eenzelfde label plaatst. Dat de IJslandse groepen samen gegooid worden kan ik nog enigszins snappen. Maar we leven toch op een eiland dat ver verwijderd ligt van de andere Scandinavische landen? Dus waar blijft iedereen die vergelijking vandaan halen?"
enola: Misschien omdat je plaat heel erg sfeergericht is? Bij een aantal nummers heb ik het gevoel dat je de song ondergeschikt maakt aan het gevoel dat je overbrengen wil. Denk je dat je producerachtergrond daar een rol in gespeeld heeft?
Valgeir Sigurdsson: "Tot op zekere hoogte wel ja. De nummers zijn heel gradueel opgebouwd. Ik had immers de luxe om rustig aan de arrangementen te werken en ermee te experimenteren. Ik heb niet de behoefte om heel complexe songs te schrijven. In verschillende nummers speel ik met de melodielijnen en laat ik ze elkaar overlappen of tegenspreken. Ik vind het interessanter om met zo weinig mogelijk wissels een maximale impact te creëren. Luister maar eens naar "Equilibrium Is Restored". Het nummer is technisch eenvoudig, maar het werkt wel."
enola: Maakt dat het makkelijker om te vertalen naar een live setting? Het lijkt me immers geen sinecure om de plaat op een podium te brengen.
Valgeir Sigurdsson: "Toen ik de plaat schreef, stond ik daar niet bij stil. Ik wou gewoon allerlei zaken van me afschrijven en uit mijn systeem krijgen. De voorbije optredens hebben me wel getoond wat kan en niet kan. Ik vertrouw de groep genoeg om de muziek meer een live toets te geven, waardoor het geheel spontaner klinkt."
enola: Heb je dan een vaste line-up voor je band?
Valgeir Sigurdsson: "Eigenlijk niet. Er zijn een aantal muzikanten die geregeld opduiken tijdens optredens, maar met deze tour hebben we voor de eerste maal meer dan drie optredens na elkaar met dezelfde bandleden gespeeld. Ik vermoed dat het onze performance op een positieve manier beïnvloeden zal. Ik werk overigens ook aan een live set die door een drietal mensen gebracht kan worden, maar hoe dat zal klinken is ook voor mij nog niet duidelijk."
enola: Hoe selecteer je je bandleden?
Valgeir Sigurdsson: "Mijn muzikanten moeten niet alleen in staat zijn om bladmuziek te lezen maar ze moeten ook kunnen bijdragen aan de muziek, en dan vooral aan het geluid en de atmosfeer ervan. Het volstaat niet om de muziek te lezen en brengen, ze moeten er tevens een eigen interpretatie aan durven geven, eentje die binnen het geheel past. Het zijn dan ook bijna allemaal mensen met wie ik in het verleden al samengewerkt heb. Ik ken hun kwaliteiten en ik weet dat degene die ik vraag bij de band zullen passen."
Valgeir Sigurdsson speelt op woensdag veertien mei in het STUK in Leuven.
