Malcolm Middleton is een veelschrijver. Met Arab Strap (samen met Aidan Moffat, die het solo waagt als Lucky Pierre) bracht hij zeven platen uit in elf jaar, en na het vriendelijk uiteengaan van het duo in 2006 is de meester of all things miserable ondertussen aan zijn vierde plaat toe. Maak plaats voor enkele kwaaie buien Schotse miezerigheid.
Het veelgeprezen A Brighter Beat uit 2007 is nog niet helemaal koud of Malcolm Middleton heeft alweer een handvol songs klaar. Sleight of Heart was aanvankelijk bedoeld als een akoestische plaat met restjes die zijn vorige platen niet haalden, tot Malcolms live-band (met Barry Burns van Mogwai op piano en de ravissante Jenny Reeve op viool en backingvocals) zich liet gaan tijdens de opnames en op een mum van tijd een volwaardige album klaar had.
Sinds A Brighter Beat dachten we, eerlijk toegegeven, een glimlach te ontwaren op het gezicht van de oppergod der losers. Zijn eerste twee soloplaten, waaronder het briljante Into the Woods uit 2005, lagen nog volledig in de lijn van het droefgeestige werk met Arab Strap. A Brighter Beat daarentegen had opvallend veel uptempo nummers te bieden. Ook Sleight Of Heart is muzikaal verbazingwekkend opgewekt en hoopvol. Tekstueel wordt er dan weer wel een potje gesnikt en gesnotterd, behalve op opener “Week Off”, dat simpelweg uit het register “pure pop in wonderland” puurt. Maar het is zo mooi, meneer: “It's time’s like these I know that I am/ the happiest person, the luckiest man”.
Voor de rest van de plaat neemt men toch best een zakdoek ter hand om mee te grienen. In “Total Belief” ontleedt Middleton zijn eigen “unworthiness” tot op het bot en “Blue Plastic Bags” is een briljante observatie van de vervelende gewoonte, genaamd alcohol, die menig nachtelijk uitstapje van “six bottles of Stella/ Jacob’s Creek and twenty fags” uit de nachtwinkel tot een fantastische catharsis leidt: “sing along with the sad song”. Op uw eentje, natuurlijk.
Maar Sleight of Heart is eigenlijk een must-have om drie redenen, met name drie compleet onvoorspelbare covers: “Marguerita Red van King Creosote, “Just Like Anything” van Jackson C. Frank en absolute topper van de plaat “Stay” van (drumgeroffel…) Madonna! Malcolm Middleton brengt een zeer doorleefde versie van de song, netjes geholpen door zijn ultravettig Schots accent en slaagt erin alle clichés uit Madonna’s tekst naar zijn hand te zetten en zinnetjes als “You/ You make my life much brighter/ You’re always on my mind” te doen klinken als een gekwelde lamentatio.
Sleight of Heart is een boeiend album, met erg gelaagde songs. Nu eens zijn het vrolijke pianodeuntjes versmolten met de ellendigheid der mensen, dan weer striemen hoop door de grijze strotbui heen. Elk van de nummers is immer gericht op het hart, zonder te vervallen in sentimentaliteit. Drop geen waterlanders bij beluistering in het heilige gerstennat aan de toog, als het weer eens closing time is.
