Sunburned Hand Of The Man, een freakcollectief waarvan nooit duidelijk is wie er deze keer wel deel van uitmaakt en wie niet, slaat de handen in elkaar met Circle, een ander freakcollectief dat rond één man opgebouwd is. Het resultaat is minder intrigerend dan verwacht.
Het avant/freak/whatever folkcollectief Sunburned Hand Of The Man werkt zonder een vaste line-up of instrumentarium en heeft de voorbije tien jaar zoveel lp’s, cd’s en cd-r’s uitgebracht — vaak in gelimiteerde oplage — dat alleen diehardfans alles in huis (kunnen) hebben. De groep incorporeert zowat elke muziekstijl denkbaar, maar laat boven alles de psychedelica en folk overheersen. Toch blijft elke definiëring van de groep onmogelijk, de verschillende releases zijn immers niet alleen van wisselende kwaliteit maar durven ook andere stijlelementen te incorporeren.
Het Finse Circle is iets eenduidiger in zijn aanpak en laat naargelang het album het betere (hard)rock- en metalgeweld aan bod komen, of krautrock in de stijl van pakweg Neu! en Can. Een enkele keer valt er zelfs zuivere psychedelica te ontwaren. In de voorbije vijftien jaar heeft de groep ruim dertig albums uitgebracht (ook hier van wisselende kwaliteit) en zoveel line-upwissels gehad dat alleen gitarist/bassist/zanger Jussi Lehtisalo als vast lid beschouwd kan worden.
Gelijkenissen te over dus, maar ook voldoende (muzikale) verschillen om het eindresultaat onvoorspelbaar te houden. Hoewel. The Blaze Game wordt muzikaal namelijk heel erg gedomineerd door Sunburned Hand Of The Man. De enige track op de plaat die overduidelijk een Circle-stempel draagt, is het spacerockende "Yksi Hirvi, Miljoona Metsästäjää". De drums klinken heerlijk tribaal en trance-inducerend terwijl de gitaren duidelijk op andere constellaties georiënteerd zijn.
Toch valt het nummer niet uit de boot, niet in het minst omdat alle tracks in elkaar overlopen en het album net zo goed als één lange psychedelische track beluisterd kan worden. Vanaf de eerste desoriënterende noten van "Majava" tot en met de ultrakorte en niet getitelde afsluiter klinkt The Blaze Game als één geheel. En het is als een geheel dat het album beluisterd moet worden, opdat het toch iet of wat impact zou hebben.
Voor twee groepen met een dergelijk profiel valt dit album eigenlijk zelfs wat mager uit. "Majava" is bijvoorbeeld een aangename opener maar kabbelt ook een goede zeven minuten verder zonder zijn punt duidelijk te maken. "Heinävelho" tracht dat goed te maken door een rommelende en grommende song neer te zetten waarbij de nodige metalgrunts/screams voor extra dreiging zorgen. Finaal ligt de song echter in hetzelfde bedje ziek als zijn voorganger door negen minuten lang op eenzelfde elan verder te gaan.
Het mag duidelijk zijn dat de nummers niet als op zichzelf staande songs beschouwd moeten worden. "Vuoren Valloitus"sluit immers aan bij de vorige nummers door te variëren op sferen en thema’s maar net zo goed door een gelijkaardige (vlakke) opbouw. Hetzelfde kan ook gezegd worden van het esoterisch/psychedelische "Variksenpelätin", het vermelde "Yksi Hirvi, Miljoona Metsästäjää", het spacy en afwezige "Lentävä Linnoitus" (Star Trek op een lsd-trip) en het daar nauw op aansluitende "Tappajahauki" dat het patroon van het vorige nummer aanvult met drums en gitaren.
The Blaze Game is één lange psychedelische trip die nergens gewelddadig aandoet noch volledig uit de bol wenst te gaan. Een veelvoud aan instrumenten wordt netjes door elkaar gemixt zodat het eindresultaat een bont lappendeken van klanken is die elkaar in evenwicht houden. De optelsom Sunburned Hand Of The Man en Circle had weliswaar een spannender album kunnen opleveren, maar de reputatie van beide groepen in gedachten houdend, had dit net zo goed een draak kunnen zijn.
