Badmintone Records, 2007
Voeg de lekkere stem van Pien Feith, de vele
instrumenten van Jelte Heringa en de afwerking van Maarten
Besseling samen, stop ze zes dagen in een klein huisje in ons eigen
Lanaken en laat ze loos gaan. Het resultaat is acht nummers,
stilistisch behoorlijk divers, en het ontstaan van een nieuwe
Nederlandse band: NEONBELLE.
Om de twee maanden nodigt Maarten Besseling één of twee muzikanten
uit om ergens in Europa muziek te maken, dit met het initiatief ‘In
A Cabin With…’. Eind augustus vorig jaar viel zijn oog op Jelte
Heringa en Pien Feith. Heringa is muzikaal geschoold en speelt een
veelvoud aan instrumenten. Pien Feith kennen we als de
indierockster en singer/songwriter die in Nederland steeds meer
erkenning geniet. Het bijzondere aan dit album is dat alles, tot
het schrijven toe, is afgewerkt op zes dagen tijd. Het is dan ook
verwonderlijk dat hier acht nummers zijn uitgekomen waarmee je
letterlijk en figuurlijk het huis uit kan. Iets wat het drietal
beaamde, want prompt werd het een band met plannen: NEONBELLE. Maar
waarom toch die vervelende hoofdletters?
Wie de weerbarstige gitaarrock van Pien Feith kent, zal ook kunnen
vaststellen dat haar stem zowat het enige is wat haar band en
NEONBELLE met elkaar verbindt. Van rock is nauwelijks sprake en een
gitaar is ver te zoeken. In de plaats speelt Jelte Heringa piano en
synths maar ook meer exotische instrumenten als een trapharmonium,
een keytar en een e-bow-gitaar. NEONBELLE gaat zelfs wat de
dancetoer op met hier en daar een lichte beat. De electroaanpak is
het meest prominent aanwezig in het wat korte maar frisse ‘Mr.
Lee’. Met de beat was een hiphopper zoet geweest maar door de
aanpak en voornamelijk door de zang van Feith doet dit meer aan
Roisín Murphy
denken. ‘Mr. Lee’ is zo’n licht dancenummer dat de juiste sfeer er
moet inhouden in de hippere cocktailbars.
Klassebak van ‘In A Cabin With…’ is het pijnlijk mooie ‘I Just
Might’, wellicht het sterkste nummer dat Pien Feith ooit heeft
ingezongen. Een slepende orgel, een trage beat met knisperende
electronica en een indrukwekkende zanglijn zorgen voor een hoog
Radiohead-gehalte en
maken ‘I Just Might’ hapklaar voer voor melancholici. Zeer geslaagd
is ook ‘I’ve Got Tricks Up My Sleeve’. Waar de song begint met
minimale electronica, gaat het tempo vanaf de tweede helft licht de
hoogte in, gekoppeld aan een geslaagde themawijziging.
Een piano wordt van zolder gehaald in het levendige ‘No Good
Honey’. Vooral de strofes dansen op het ritme van een hoge
hartslag. NEONBELLE neemt daarentegen gas terug in de zeer leuke
refreinen, waaruit blijkt dat het bezongen personage dan niet veel
goeds mag zijn maar toch nog potentieel heeft. Potentieel heeft ook
het warme ‘I Am Prepared’ met de leuke lyrics “I wouldn’t mind
just selling oranges on the market / just screaming out names and
prices to every customer slash target”. Jammer genoeg bouwt
het nummer naar iets groots op maar blijven we wat op onze honger
zitten. Het is alsof de song blijft opbouwen. Het minst tot de
verbeelding sprekende nummer heet ‘Thin Air Tangible’ dat niettemin
een pluim verdient voor de originele begeleiding.
NEONBELLE zorgt voor nieuwe schoonheid uit Nederland en slaagde er
op zes dagen in een mini-cd af te hebben met fantastische
perspectieven. Volgend werk zal namelijk meer tijd kunnen vergen,
dus afwachten wat dat oplevert. Wie zich aangesproken voelt door
‘In A Cabin With…’ hoeft zelfs niet naar de platenboer te hollen
maar kan de acht tracks helemaal voor niets hier downloaden. Als dat niet vriendelijk is!
www.neonbelle.com
www.myspace.com/weareneonbelle
