Het Italiaanse Larsen is in eigen land al langer een gerenommeerde naam, maar in het buitenland lijkt het toch wat moeilijker te gaan. Nochtans heeft de groep al verschillende goed ontvangen albums op zijn naam staan en kan het binnen de muziekwereld op aardig wat krediet rekenen.
Onlangs bracht de groep de live-dvd en -cd Abeceda uit, waarop een indrukwekkend aantal gasten deelnam, waaronder David Tibet (Current 93 en Nurse With Wound), Johann Johannson, Julia Kent (Antony and the Johnsons) en Baby Dee. Oorspronkelijk zou deze hommage aan de Tsjechische kunstenaar Karel Tiege eenmalig zijn, maar volgens groepslid Fabrizio Palumbo had dit vooral te maken met praktische problemen.
Palumbo:"Wij hebben Abeceda nooit als een eenmalige show gezien. We hielden er wel rekening mee dat het heel moeilijk zou zijn om dit hele project meer dan één keer live te brengen, net omdat er zoveel andere mensen op meespelen. Niet iedereen is beschikbaar wanneer jij dat wil."
enola: In hoeverre zal de live-show dan verschillen van de dvd-/cd-versie?
Palumbo:"Elk Larsen-optreden is sowieso anders. We willen nooit tweemaal hetzelfde spelen. We hebben bovendien het geluk dat zowel Julia (Kent), Baby Dee, Johann (Johannsson), David (Tibet), Snejanka (Mihaylova) als het Bellissimo visuals team mee op tour kunnen en zo goed als elke show erbij zullen zijn."
enola: Het is overigens niet de eerste keer dat jullie met gasten samenwerken. Voor verschillende albums hebben jullie met uiteenlopend volk samengewerkt als Michael Gira, Stephen Moses (Alice Donut, Angels Of Light), Brian Williams (Lustmord), Jarboe en nog een pak anderen. Bestaat de groep Larsen altijd uit een kern van vier leden plus een hoop gasten?
Palumbo:"De voorbije tien jaar hebben we met veel prachtige mensen kunnen samenwerken en we hopen dat in de toekomst nog te kunnen doen, maar de facto is Larsen wij vier en niemand anders. We werken gewoon graag met andere mensen die naar ons aanvoelen aansluiting vinden bij onze wereld. Dat kan zowel op persoonlijk als op artistiek vlak zijn."
"Sommige samenwerkingen zijn ook intenser dan andere. Voor Abeceda bijvoorbeeld spreken we niet over gasten maar over vrienden, vandaar dat je op de cd ook Larsen with friends leest. Het basisidee kwam van ons, maar iedereen die meewerkt, heeft het album wel mee vorm helpen geven. Julia (Kent) die meespeelt op Abeceda is daarenboven iemand met wie we al heel lang samenwerken. Met haar en Marco Milanesio, onze geluidsman en producer, werken we ondertussen al zo lang samen dat ze mee bepalend zijn voor waar Larsen voor staat, zelfs al blijft de groep dan wij vieren."
enola: In het geval van Xiu Xiu ging die samenwerking wel heel ver. Jullie hebben samen de groep XXL opgericht.
Palumbo:"XXL is ontstaan na een optreden met Xiu Xiu in Seattle. Jamie (Stewart, frontman van Xiu Xiu – jbo) was een grote fan van ons album Rever (uitgebracht op Young God Records – jbo) en wij hielden dan weer enorm van zijn A Promise. We raakten aan de praat en het klikte wonderwel tussen ons. Hij heeft ons voorgesteld aan Caralee (McElroy, het andere bandlid –jbo), het was liefde op het eerste gezicht. Het was toen al duidelijk dat we samen een groep zouden oprichten." "In 2005 brachten we ons debuut Ciautistico! uit, maar het is niet eenvoudig om samen te spelen. Niet alleen hebben we elk onze eigen groep, we leven ook nog eens op een ander continent. Een paar maanden geleden hebben we een tweede album uitgebracht, Spicchiology?, en hopelijk kunnen we daar binnenkort mee touren, want XXL is eigenlijk het gedroomde excuus om elkaar nog eens te zien te krijgen."
enola: Ik heb de indruk dat kunst een belangrijke invloed speelt binnen Larsen. Jullie maken er ook een erezaak van om steeds met verzorgd artwork voor de dag te komen.
Palumbo:"Bedankt! Voor ons maakt het artwork integraal deel uit van het esthetische aspect, Robi (Roberto Clemento, gitaar – jbo) ontwerpt alle hoezen. Maar het is niet zo dat we louter door kunst geïnspireerd zijn. Abeceda vormt hier wel een uitzondering op, want normaal ontstaan nummers vanuit de interactie tussen ons vieren en hoe we onszelf verliezen in dat samen spelen."
enola: Met Abeceda brengen jullie een hommage aan Karl Tiege. Waarom hebben jullie voor hem gekozen?
Palumbo:"We hadden zin om live eens iets anders te brengen met de groep. Het mocht niet iets zijn dat alleen rond muziek draaide. We wilden meer met teksten werken, maar daarnaast wilden we ook een meer orkestraal geluid. Tieges werk is voor ons heel sterk verbonden met wat we zelf brengen en hoe we zelf over de zaken denken. Zijn werk is enerzijds geometrisch en eenvoudig maar anderzijds is het ook heel visionair en dromerig. Dat was voor ons een uitstekend vertrekpunt."
enola: Toch is dit niet de eerste keer dat jullie inspiratie halen bij een kunstenaar. In het verleden hebben jullie muziek geschreven bij tekenfilmpjes van Windsor McCay (een pionier van de comic strip, vooral bekend van Little Nemo In Slumberland— jbo). Op jullie site kan je de filmpjes bekijken maar voorlopig zijn ze niet verschenen op dvd. Zal dit nog gebeuren?
Palumbo:"We zouden heel graag de muziek samen met de filmpjes uitbrengen maar helaas bezitten we de rechten niet. We mogen de films live begeleiden maar meer niet. De muziek hebben we apart uitgebracht op Musm, dat onlangs als Musm II opnieuw is uitgebracht."
enola: Jullie muziek en albums zijn heel divers maar toch worden jullie nog vaak als een postrockgroep gezien. Stoort jullie dat niet?
Palumbo:"Postrock heeft ons nooit geïnteresseerd. Onze eerste plaat was zelfs veeleer noisecore, we waren erg jong en heel erg kwaad. We waren grote fans van de toenmalige NY-scene en hebben zelfs Martin Bisi (Sonic Youth, John Zorn,…— jbo) ingeschakeld voor de opnames. Hoewel we ons niet meer verwant voelen met de groep die we toen waren — het was ook een andere line-up — spelen we nog steeds een aantal songs ervan. We staan er nog steeds achter, daarom vind je ook enkele songs ervan terug op Musm, dat je als een retrospectief album kan zien."
"Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat postrock is. Vroeger werd een groep als Tortoise, waar ik echt niet van hou overigens, omschreven als postrock en nu bedoelen ze Mogwai wanneer ze het genre aanhalen. Ik zie echt geen gelijkenissen tussen ons en die groepen. Volgens mij hanteren luie en incompetente journalisten graag die term wanneer ze geen idee hebben van hoe ze ons moeten omschrijven of ons gewoon niet kennen."
"We vallen niet echt binnen een bepaald genre en onze muziek is woordeloos. Als je niet onmiddellijk een referentie hebt, is het natuurlijk gemakkelijk om er in je review snel de naam postrock op te plakken. Vroeger omschreven we onszelf als een prerockband omdat we grenzen van het geluid willen aftasten en willen bekijken hoe het verandert en evolueert."
"Onze groepsnaam, Larsen, verwijst ook naar dat idee. Søren Larsen was de eerste die het principe van de feedback ontdekte. Denk maar aan het piepende geluid dat je hoort wanneer je een microfoon voor een versterker houdt of wat je ziet wanneer je twee spiegels tegenover elkaar zet. Het is dat effect dat we van bij het oprichten van de groep wilden creëren met onze muziek. En dat is nog steeds ons doel."
Larsen with friends speelt op 14 september op de vooropening van het Happy New Ears-festival in Kortrijk.
