Een verslaving en een verhuis later kan er bij Jason Merritt — alias Whip — nog steeds geen glimlach af. De Atheist Lovesongs To God monden deze keer uit in Blues For Losers. Geruggensteund door enkele Timesbold-leden tekent dat echter opnieuw voor een singer-songwriterplaat van de bovenste plank.
Was voorganger Atheist Lovesongs To God een spaarzaam uitgelichte, kale bedoening, dan schuift Whip met Blues For Losers een stuk op in de richting van het geluid van zijn groep Timesbold. Voor het schrijven ging hij samen zitten met Tony San Marco, en oude kameraad Max Avery Lichtenstein nam plaats achter de knoppen voor het mixen. Resultaat: net als de laatste Timesbold, baadt ook deze plaat in ware arrangementenpracht.
De basis blijft eenvoudigweg een op gitaar geschreven lied. Het is dan ook de omkadering die Merritt en San Marco voor de songs kozen die de rijkdom van deze plaat uitmaakt. Zo krijgt “Whicked Wheels” een galmende slidegitaar mee, tinkelt een xylofoon in “Who Sings”, en figureren verder op het album nog enkelbelletjes, een banjo, een orgeltje, een Wurlitzer, een drummachine, papieren zakken en een kartonnen doos. We geven maar een korte selectie uit het benutte instrumentarium.
Met arrangementen alleen komt een mens er echter niet, dat stond al in een van de stenen tafelen gebeiteld. Whip is er de man niet naar dat in twijfel te trekken en levert dus voor alle zekerheid ook een hoop straffe songs af. Er is bijvoorbeeld het oersimpele kleinood “Kind Favor” met de van Pascal Deweze geleende (toch bijna!) frase “please see that my ashes are kept clean”: een betokkelde gitaar, niet meer dan een echoënde slide op de achtergrond, kippenvel in alle rangen.
Nog zo’n sterkhoudertje is “Spare Angel”. Het begint met een stapvoets ritme op een krakkemikkige gitaar, er komt een accordeon bij, en Merritt die zingt: “my baby studies evil/I study evil too/gonna hang ’round here and see what this girl can do/but if you can spare an angel, please do send it down/if you can’t spare one I’ll just dance this devil around”.
Al jaren worstelt Whip met de status van goed bewaard geheim, en dat gaat ook nu waarschijnlijk niet veranderen, al verdient de man een even uitverkochte AB als Bonnie ’Prince’ Billy. Naar verluidt mogen we daar niet zo over neuten, de dingen gaan nu eenmaal zo. Naar het schijnt. Kan wel zijn, maar koop Blues For Losers toch maar: u haalt er een knap plaatje mee in huis en het staat bééldig in uw platenkast.
