In de gebouwen van de VRT zit een afgepeigerde Ben Westbeech z’n
gitaar te stemmen. Sabine Hagedoren laat haar glimlach door de gang
galmen, maar Westbeech heeft in 24u geen oog dicht kunnen doen en
lijkt immuun voor het enthousiasme van het balkon van de Balkan.
Tussen radiosessies voor Radio 1 en Stubru in maakte de man echter
een klein halfuurtje vrij voor enola en wat bleek: tijdens zijn
korte maar onderhoudende relaas keerden de sprankels terug in de
ogen van Westbeech. Exit, Sandman of toch voor
eventjes!
Van klassiek naar breakbeats
Je bent een klassiek opgeleide muzikant en zanger. Hoe heb
je de wereld van breakbeats en baslijnen ontdekt?
Toen ik elf was, logeerden mijn moeder en ik even bij een vriend
van haar en die had een zoon van 19 jaar. Hij stopte me geregeld
ravetapes toe en ik was compleet van slag. Het was de meest
opwindende muziek die ik al gehoord had en ik ging al snel op zoek
naar bootlegs van dergelijke tapes. Het waren de tijden van de
vroege hardcore die dan later naar jungle zou evolueren. Hiphop
leerde ik ook al snel kennen en toen was ik ook onmiddellijk
verkocht.
enola:
Voelde het niet raar aan om van orkesten en koren de overgang te
maken naar de mix dance, funk, soul en hiphop?
Voor de mensen om me heen was het vreemd, maar voor mezelf voelde
het volkomen natuurlijk aan. Je kunt niet kiezen welke muziek je
goed vindt, zoiets gebeurt gewoon. Je moet op je gevoel
afgaan.
enola: Welke artiesten zijn een inspiratiebron geweest om die
eclectische mix van stijlen te creëren?
Dat weet ik eigenlijk niet (lacht). Niemand heeft me echt
beïnvloed om zo’n breed spectrum aan genres te incorporeren in m’n
muziek. Dat brede geluid vloeit gewoon voort uit mijn drang om
zoveel mogelijk dingen te proberen en me niet te beperken tot één
muzikaal hokje. Ik geraak namelijk snel verveeld en ik wil vooral
plezier beleven aan muziek. Dat straalt de plaat ook uit. Het gaat
meer om fun en muzikale evolutie dan om het uitdenken van een
bepaalde formule die grote verkoopscijfers tot gevolg zal hebben.
Ik ga vooral van de ene stijl naar de andere. Vaak ontdek ik ook
dingen opnieuw en zo ontstaat er een muzikale cirkel die ik
constant bewandel.
Wilde feestjes
Eén van jouw eerste nummers, ‘So Good Today’, werd ontdekt
door de legendarische Gilles Peterson. Dat moet ongetwijfeld je ego
strelen, maar zorgde zijn enthousiasme ook niet voor
druk?
Absoluut. Ik had niet echt de ambitie om zanger en muzikant te
worden. Mijn grootste wens was om een succesvol producer te worden.
Het produceren van platen interesseert me het meest. Door de
opmerkzaamheid van Gilles Peterson ging de bal echter aan het
rollen en ik moest m’n luie kont opheffen om met een volwaardige
plaat naar buiten te komen. Ik werd onmiddellijk voor de leeuwen
gegooid. Er was niet alleen het maken van een album, maar ik moest
ook snel met een liveshow op de proppen komen. Daarnaast heb ik ook
in ijltempo gitaar leren spelen. Die boost is erg positief gebleken
want ik kreeg een echte houvast en m’n leven werd
gestructureerder.
enola: Ging alles niet een beetje té snel?
Misschien wel. Nadat ik een platendeal ondertekend had, heb ik de
plaat op een half jaar tijd volledig afgewerkt. De druk was dus erg
groot. Je handtekening zetten onder een contract bij het label van
Gilles Peterson (Brownswoodrecordings, red.) zorgt
gelukkig wel voor het nodige zelfvertrouwen. Ik heb me nooit
afgevraagd of ik het nodige talent had om het te maken in de
muziekwereld. Ik greep gewoon de microfoon en deed mijn ding. Of
het een succes wordt of niet moet de toekomst maar uitwijzen.
enola:
De plaat is erg dynamisch. Is dat een gevolg van een gelijkaardige
levensstijl?
(lacht) Wees maar zeker! Ik heb nogal een gek leven en ik
hou van feesten. Dat is voor mij amusement. Ik hou ook van
thuisblijven en zelf m’n potje koken, maar geef me toch maar een
wilde party.
enola:
Een plaat maken met één welbepaalde stijl of stemming zit er dus
niet in voor jou?
Nee, dat zal er nooit van komen. Een funkplaat maken als Jamie Lidell zie ik
echt niet zitten. Mijn brein functioneert niet zoals het hoort om
een plaat op te nemen met één enkele stijl. Het zou me allemaal te
veel vervelen. Veel bands kopiëren zichzelf constant en ze
verliezen daardoor elke relevantie. Ik vind zulke platen gewoon
saai. Misschien komt het er ooit van, maar het zal toch niet voor
de nabije toekomst zijn.
De stad als saladekom
De optimistische vibe die jouw plaat uitstraalt, sprong me
vooral in het oog.
Dat is fijn. Er zitten ook trieste momenten in, maar het optimisme
als rode draad hielp me door het schrijf- en opnameproces. De plaat
is gemaakt in een nogal donkere periode en het positieve gevoel van
de songs was een echte steun.
enola: Op de laatste plaat van Bloc Party wordt kritiek geuit op
het leven in de grootstad, maar bij jouw muziek krijg ik het
omgekeerde gevoel. Je lijkt Londen (als symbool voor de metropool)
te zien als een fascinerende plaats vol frisse geluiden, geuren en
culturen.
Klopt, de stad heeft uiteraard z’n donkere kanten, maar de
verschillende smaken die de metropool in zich draagt, mogen ook
beklemtoond worden. Ik woon al heel mijn leven in de grootstad en
zeker in Bristol, mijn huidige woonplaats, is die variëteit erg
groot. Die sfeer moest de plaat zeker uitstralen.
enola: Je hebt eerst in Londen gewoond. Ben je naar Bristol
getrokken vanwege zijn status als hoofdstad van de
triphop?
Niet bepaald (lacht). Ik ben naar daar verhuisd vanwege
een vriendinnetje. Die relatie heeft niet standgehouden en ik ben
er gewoon gebleven. In Bristol ben je constant omgeven door
verschillende soorten muziek en het bleek de ideale plaats te zijn
om zelf nummers te schrijven.
The best is yet to come
Is je missie geslaagd wanneer mensen het gevoel krijgen dat
ze de beste jaren uit hun leven aan het beleven zijn wanneer ze
naar je plaat luisteren?
Hmm, dat weet ik niet. Als dat zo zou zijn, ben ik uiteraard een
gelukkig mens. Die albumtitel is eigenlijk meer bedoeld als een
vraag. De beste tijd van je leven kan zich afspelen tijdens de
jeugd, maar die periode kan ook pas veel later aanbreken. Iedereen
moet voor zichzelf uitmaken wanneer die tijd zich aandient. Het was
de vaagheid van die uitdrukking die me ertoe aanzette om er de
albumtitel van te maken.
enola: Denk je dat die periode voor jou aangebroken is op muzikaal
vlak of ligt de definitieve ontplooiing van je talent in de
toekomst?
The best is yet to come, daar bestaat geen twijfel over.
Mijn debuut is een behoorlijk naïeve plaat. Ik begon gewoon
deuntjes in elkaar te knutselen en ik had er geen idee van dat ik
op een korte tijd een platencontract zou tekenen. Wat je hoort,
zijn gewoon songs die me blij maakten, meer niet.
enola: Je deed dan ook bijna alles zelf voor deze plaat. Viel dat
mee?
Het grootste deel heb ik inderdaad zelf gedaan, maar niet alles.
Voor de helft van de plaat heeft DJ Die me geholpen met de
productie. Hij woont in Bristol, dus alles was snel geregeld. Ik
heb alles opgenomen in m’n slaapkamer en ik wou echt een goede mix.
Als ik de plaat had uitgebracht zonder zijn hulp zou alles veel
minder goed geklonken hebben. Nu hebben de nummers dat ruwe kantje
dat onontbeerlijk is.
Opwindende liveshow
Volgt er na je debuut een tour door Europa?
Ja, we gaan zeker toeren en we zullen ook in Brussel spelen. Dat
zal voor in april zijn.
enola:
Wat mogen we verwachten, een one man-show als bij Jamie
Lidell?
Nee, ik breng een vijfkoppige band mee. Je moet zeker langskomen
want het is echt een leuke show. Ik geniet echt van het spelen met
een groep. Hun invloed blaast nieuw leven in de nummers. Het is een
echte studioplaat, dus dat bredere geluid is welkom en het maakt
alles veel spannender. Ik ken de plaat nu al door en door en ze
voelt al oud aan. Die opstoot van leven tijdens de shows maakt
alles dus erg plezant.
enola:
Tot slot, heb je al enig idee hoe je volgende plaat zal
klinken?
Die zal sowieso ook heel divers klinken, maar tegelijkertijd zal
het verschil met m’n debuut toch aanzienlijk zijn. Er zullen
bijvoorbeeld zeker vijf of zes nummers op staan die ingespeeld zijn
met m’n band. Het album zal een spiegel worden van de liveshow. Hun
invloed tijdens het schrijfproces zal zeker z’n vruchten afwerpen
en voor een nieuwe wind zorgen. Tegelijkertijd zullen er ook
nummers zijn die ik op m’n eentje heb afgewerkt of die zijn het
resultaat van collaboraties met producers. Die mix vind ik erg
belangrijk. Ik ben bijvoorbeeld aan tracks bezig met de mannen van
Jazzanova en
Marc Mac van 4Hero. We zullen wel zien wat daarvan komt.
enola: We wensen je alle succes toe. Bedankt voor het
gesprek!
Welcome to
the Best Years of Your Life is uit bij
Brownswood/V2.
