Sommige woorden vallen beter niet in bepaalde kringen. Spreek het woord "dioxinecrisis" uit en menig voormalig CVP’er kijkt nog enkele graden zuurder, terwijl de socialisten liever niet te veel aan "Agusta" worden herinnerd. En voor de VLD mag waarschijnlijk zelfs de helft van het woordenboek geschrapt worden, zozeer was de partij ooit geplaagd door conflicten.
Zelfs het ooit zo maagdelijke Groen! voelt nog enkele zure oprispingen opkomen bij de woorden "Nepal" en "wapenleveringen". Het kleine staatje was tot eind vorig jaar dan ook in een tien jaar durende burgeroorlog verwikkeld, en België speelde daarin een ietwat onzuivere rol door de zogenaamde Minimi’s te leveren. Toen kroonprins Dipendra in 2001 na een familiale ruzie ook nog eens zo goed als de hele koninklijke familie uitmoordde, stuikte het toerisme in elkaar en stortte het land in een nog dieper dal.
Nepal is, net zoals Tibet, als toeristische attractie vooral bekend om zijn diepe spiritualiteit en prachtige natuur (het Himalaya-gebergte). Het mag dan de geboorteplaats van Boeddha zijn, Nepal keerde terug naar het hindoeïsme terwijl het "bezette buurland" Tibet verder garen spinde bij de immer minzaam glimlachende Dalai Lama en zijn versie van het boeddhisme. Alle problemen ten spijt blijven Nepal en Tibet toch tot de verbeelding spreken en lokken beide landen nog steeds westerlingen die een snuifje authentieke spiritualiteit willen opsnuiven.
Zo ook Geir Jenssen, beter bekend als Biosphere, die in 2001 besloot zich aan een nieuw avontuur te wagen en de berg Cho Oyu, die door Tibet en Nepal loopt, te beklimmen. Cho Oyu behoort met zijn 8201 meter hoogte tot een van de flinkere knapen onder de bergen maar is wel relatief eenvoudig te beklimmen en geldt dus als een veelbezochte berg. Jenssen, geen onervaren bergbeklimmer (een voorwaarde om de reis te ondernemen) "temde" de berg en hield daar een schriftelijk en auditief verslag van bij.
Op Cho Oyu 8201m bundelt hij beide impressies in een verzorgd vormgegeven boekje met dagboeknotities, foto’s en enkele wetenswaardigheden over de berg en de streek. Het geheel bevat ook een cd met zestien tracks die een andere en aanvullende kijk op de hele expeditie geven. Wie echter hoopte op de prachtige ambient waar Biosphere nu ook al een slordige tien jaar een patent op heeft, is eraan voor de moeite.
Jenssen brengt immers niet voor niets het album onder zijn eigen naam uit. De term "field recordings" mag hier zelfs heel letterlijk genomen worden, daar Jenssen vooral klanken uit zijn omgeving overgenomen lijkt te hebben, zonder daar iets wezenlijks aan toe te voegen. Natuurlijk is het interessant om de couleur locale op te snuiven en de plaatselijke, vaak bezwerende ritmes en het klokkengelui terug te horen, maar is dergelijke muziek al niet eerder en beter gedocumenteerd?
Wanneer Jenssen dan toch atmosferische stukken en veredelde ruis in de tracks brengt, klinken ze ook vooral als veredelde ruis. Waar field recordings en gemanipuleerde klanken een uitstekende basis kunnen vormen voor beklemmende soundscapes, blijft het hier allemaal wel heel vrijblijvend. Het egodocument van Jenssen lijkt dan ook de nadruk gelegd te hebben op dat eerste deel: ego.
Ongetwijfeld is het een intrigerende reis voor hem geweest die hij dankzij de opgenomen geluiden nog vaak kan herbeleven, maar voor de doorsnee luisteraar is hier weinig interessants in te vinden. Het album zal dan ook vrij onopgemerkt voorbijgaan. Tenzij kroonprins Filip natuurlijk een visioen krijgt en één van de gecontesteerde Waalse exportproducten ter hand neemt om zijn eigen droom te verwezenlijken. Dan zullen we met plezier nog eens naar Cho Oyu 8201m luisteren en de woorden "ik wil koning worden" prevelen. En voor de beate glimlach die we daarbij zullen tonen, hoeven we niet eens naar Tibet te gaan.
