De Morr Music-ster is aan het uitdoven. Het recensentengild vindt
steeds minder zijn weg naar de Duitse stal als er een nieuw kindje
geboren wordt en wierook hebben ze al helemaal niet meer bij. Het
is een tendens waar we niet helemaal kunnen inkomen. Akkoord,
Nothing’s Lost was lang niet de beste
Styrofoam-release en na ‘Neon Golden’ van The Notwist is er geen
meesterwerk meer verschenen op het label van onze oosterburen. Door
integere artiesten en een fascinerende sound bleef het Morr-vuur
toch smeulen, wachtend op de vlammenzee van een nieuwe parel. De
benzine van dienst wordt geleverd door Fat Jon & Styrofoam. De
twee sloegen drie jaar geleden de handen in elkaar, bezochten
elkaar geregeld om nummers uit te werken en het resultaat staat als
een huis. Gewapend met mic, powerbook, moog en laptop wordt de
symbiose tussen hiphop en elektronica naar een hoger niveau
gestuwd. Op het stevige fundament van de Morr Music-sound gaan Fat
Jon & Styrofoam als aspirant Gaudi’s experimentele
bouwsteentjes toevoegen, resulterend in een hippe, vette doch
subtiele sound. Kwaliteit en aanstekelijke songs gaan hand in hand
op ‘The Same Channel’. Eat that, Pharrell!
Voor wie zich al eens durft nestelen in melancholische
elektronica-dekentjes is Styrofoam aka Arne Van Petegem geen nobele
onbekende. Styrofoam behoort tot de absolute top van de
indietronica en mag op mondiale erkenning rekenen bij fans van het
genre. Adepten van Fat Jon moeten we dan weer zoeken in het
instrumentale hiphop-milieu. Hij leverde de beats voor de laatste
plaat van zijn posse Five Deez en bracht onlangs het instrumentale
‘Afterthought’ uit. De wijsneus die denkt dat het perceel grond van
de fusie tussen hiphop en elektronica al is volgebouwd, komt hier
bedrogen uit. De sound van ‘The Same Channel’ mag dan herkenbaar
zijn, toch werden we verrast door deze collaboratie (en dan hebben
we het niet alleen over de constant hoge kwaliteit van de plaat).
Fat Jon & Styrofoam hebben Neptunes-gewijs namelijk enkele
catchy popparels gesmeed die door een breed publiek zullen gesmaakt
worden. ‘Scream It Out’ had bijvoorbeeld zo op de nieuwe Justin
Timberlake kunnen staan. Net als ‘SexyBack’ is deze song uiterst
dansbaar en opwindend, maar zit tegelijkertijd verduiveld sterk
ineen. Fonkelende hitparadepop from outer space daalt neer
over de razendsnelle rhymes van Fat Jon en funky percussie zuigt
ons onverbiddelijk in het ruimteschip van ‘The Same Channel’. Op
‘Nervous Inaction’ rapt Fat Jon als een Pharrel mét daadkracht en
overtuiging terwijl Van Petegem geluiden als kometen voorbij laat
suizen. Single ‘Upgrade’ is tevens hitmateriaal. Deze song is het
perfecte bewijs dat stoere raps en fluwelen zang perfect met elkaar
kunnen verstrengelen. Switch-elektronica, hiphop-percussie en poppy
backings creëren het ideale platform voor de interactie tussen Fat
Jon en Styrofoam.
Op de songs waar de voorspelbare Morr Music-stempel groter is,
worden we ook niet teleurgesteld. Opener ‘Acid Rain Robot Repair’
klinkt als Jacques Lu Cont die in de Bronx is opgegroeid.
Aanstekelijke elektronica-hooks nestelen zich in de grijze
hersenmassa, terwijl uw innerlijke duif het noorden zal verliezen
bij de desoriënterende, verknipte effecten van Van Petegem. Op
‘Bleed’ horen we dan weer die vertrouwde indietronica van op ‘I’m
What’s There To Show That Something’s Missing’. Weemoedige gitaren
knijpen in de hand van Van Petegem tot Fat Jon op een wolk van ruis
zijn roesopwekkende rhymes op zijn partner in crime loslaat.
Fat Jon & Styrofoam lossen de verwachtingen schijnbaar
moeiteloos in op ‘The Same Channel’ Hiphop-nerds,
elektronica-freaks en popfans: deze plaat kan bij een verscheiden
publiek voor goedkeurend geknik zorgen. De tandem Van Petegem/Fat
Jon bewijst hier veel meer te zijn dan de som der delen. Geloof
ons, u wilt de sterkste Morr Music-release in jaren niet
missen!
