Elektronische muziek krijgt erg vaak met vooroordelen te kampen. Het zou zielloze muziek zijn, gemaakt door computernerds met een enge visie op muziek en de maatschappij tout court. Met het verstilde Vadem drukt de eenmansformatie Zool die vooroordelen de kop in.
Zool is het nieuwste muzikale masker van Gerry Vergult. De Gentse muziekluis was voorheen lid van de progressieve new wavegroep Aroma Di Amore en het drum-’n-basscollectief Kolk. Als producer tekende hij onder meer voor de eerste single van de Vlaamse punkrockband Funeral Dress. Op Vadem, het eerste volwaardige Zool-wapenfeit, serveert hij geen ronkende gitaren of kletterende beats, maar subtiele elektronische soundscapes, geheel in de stijl van de voorlopers ZoolEpOne en ZoolEpTwo. De geest in de fles heet, al naargelang de kleur van de dag, ambient of erg lichtvoetige intelligent dance music.
Vergult had bij het maken van Vadem twee werelden in gedachten: enerzijds een zonovergoten Utopia, waar de rustgevende, zacht knisperende clicks- ’n-cuts van "Elysian" en "Blistered", lieflijke en dromerige muziekjes, met hier en daar een rustgevende beat, op de witte stranden kunnen aanspoelen; anderzijds een desolaat Dystopia met tracks als "Glisten" of "Elm". Toch blijft ook hier de warme gloed behouden. Ze dobberen op een afgelegen vijvertje dat de hele dag blaakt onder de zon en pas ’s avonds zijn warmte prijsgeeft. De nummers zijn wonderlijke miniatuurtjes die vaak zelfs geen beat nodig hebben om te beklijven. Op deze tracks profileert Vergult zich als het ideale speelkameraadje van Christian Fennesz, Max Richter en Pan American.
Als een ware keurslager lardeert Zool zijn fijne elektronische spinsels met akoestische instrumenten als daar zijn: een banjo, een gitaar, een cello en een piano. Op "Fake Log", het prijsnummer van de cd, horen we zelfs een harp voorbijkomen. Toch verslikt Vadem zich nergens in zijn gelaagdheid. De schoonheid van het melodietje wordt steevast een prominente rol toegekend. De symbiose van gevoel en techniek blijkt voor Vergult een conditio sine qua non.
Net als Max Richter is Vergult niet vies van een stukje maatschappijkritiek. "Chomsky" opent met een quote van de gelijknamige linguïst. "The basic idea is that the United States should create a system of global order", zo klinkt het moraliserend. Wie weet bieden Zools abstracte klanken wel de oplossing voor het generatieve grammaticaprobleem van Chomsky zelf.
Nu het zwalpende Morr Music niet meer uit het slop lijkt te geraken, en het gerenommeerde Warp steeds meer en meer de geijkte wegen van de mainstream bewandelt, is er een acuut gebrek aan degelijke elektronica. Wie had echter kunnen denken dat een Vlaming met een rockverleden die leemte zou kunnen opvullen. Gelukkig liggen de tijden dat inheemse muziek ook zo moet klinken ver achter ons.
Vadem is een sneer naar alle minachting ten aanzien van de elektronische muziek. Want slechts zelden klonk muziek zo warm, melodieus en nostalgisch, zo intiem ook, en tegelijk zo tijdloos.
