Telkenmale Boards Of Canada een nieuwe plaat aflevert, wordt alle concurrentie met de neus op de feiten gedrukt. Tot op heden wist niemand het volstrekt unieke geluid van de broertjes Sandison te evenaren. Met de nieuwe e.p. Trans Canada Highway bewijst de groep nogmaals dat de lat erg hoog ligt.
U kent ze wel, die stickertjes ter promotie op de hoes van een nieuw album: "De perfecte mix tussen x en y", of "Het album dat x vergat te maken". Vaak maken ze deel uit van de marketingcampagne van de platenfirma. Nog vaker zijn het gratuite vergelijkingen die de groep waaraan gerefereerd wordt zwaar oneer aandoen. Op elektronicaplaten moet Boards Of Canada zowat de meest geciteerde groep zijn. Werkelijk elk album waarop een artiest elektronische klanken aan een zweem melancholie koppelt, wordt voorgesteld als de opvolger van Music Has The Right To Children — tot op heden nog steeds het magnum opus van het Schotse duo.
Met Trans Canada Highway stellen de heren orde op zaken. Het slechts vijfentwintig minuten durende e.p.’tje, gevuld met afdankertjes van hun laatste, The Campfire Headphase, is alweer een verbijsterende trip doorheen het universum van de ongekroonde koningen van de elektronische muziek. Waar The Campfire Headphase de lente inluidde, staat Trans Canada Highway garant voor een broeihete zomer.
"Dayvan Cowboy" wordt gezien als overgang tussen de twee seizoenen. Het is een pracht van een nummer dat langzaam openbloeit en de weg ruimt voor "Left Side Drive", waarin de hypnotiserende sfeer van Music Has The Right To Children weer opgeroepen wordt. En precies daarin ligt de kracht van dit duo: het koppelen van technische perfectie aan een warm, organisch geluid.
Op die manier is Trans Canada Highway een terugkeer naar de bron. De complexe structuren van Geogaddi bleken achteraf een flinke leerschool. De broertjes beseffen dat hun ultieme daadkracht zich het beste vanuit het less is more-principe ontwikkelt. Minimale miniatuurtjes die alles aan de verbeelding overlaten, dààr zitten de liefhebbers op te wachten. En zo krijgen we er op deze e.p. een viertal voorgeschoteld, met als uitschieter "Under The Coke Sign", hét ultieme psychedelicamoment van het jaar.
Als extraatje is er een Odd Nosdam-remix — de avanthopliefhebbers kennen hem van bij cLOUDDEAD — van "Dayvan Cowboy". Zo eindigt de plaat waar ze begon en mag u gerust op repeat duwen voor een nieuwe trip richting hemel.
Met Trans Canada Highway laat Boards Of Canada elke laptopwizard verweesd achter, met de handen in het haar. Deze plaat is de zoveelste zucht van verlichting die alle concurrentie degradeert, of zoals Flip Kowlier het ooit rapte: "Alloo concurrentie, ’t is veu te zeggen da ’t ons eigenlijk spit, mo da we nog bestoan". Er moet steeds iemand de beste zijn.
