In het begin van het jaar bewees het Berlijnse Tigers Of Doom dat het voor Duitsers perfect mogelijk is om ambitieuze muziek te maken. Een half jaar later is Frankrijk met The Firewalkers aan zet, die met Nervous Breakdown!!! op zijn beurt een steentje aan een iets meer geloofwaardige Europese garagescene probeert bij te dragen.
Een Franse groep die niet als een groep uit Frankrijk klinkt, krijgt voor die prestatie op zich al een bescheiden applausje. Het is waar dat groepen als Les Breastfeeders en Dionysos er perfect in zijn geslaagd om van hun gebreken hun charmes te maken, maar hoe saai zou het wel niet zijn als iedere francofone groep op die manier muziek besloot te maken? Het is aan The Firewalkers alvast niet besteed om zich met moderne popmuziek bezig te houden, want het combo spiegelt zich in de eerste plaats aan organische garagegroepen uit de oertijd, met als belangrijkste referentiepunt The Sonics.
Het klopt dat de pijlen van The Firewalkers daarmee op een paar voor de popmuziek minder belangrijke doelwitten gericht zijn, maar hoort een debuutplaat in de eerste plaats niet als een richtingaanwijzer ten dienste van een eigen sound te fungeren? Het is niet onbelangrijk dat The Firewalkers met zijn in orgels gedoopte, maar al bij al toch vrij zuivere debuutplaat meteen een paar venijnige valkuilen ontloopt.
Dat neemt echter niet weg dat er toch nog heel wat werk aan de winkel is. Het aanbod in het genre is immers zo groot, dat het werkelijk geen overbodige luxe is om ergens in uit te blinken, en met Nervous Breakdown!!! lijkt The Firewalkers toch nog wat op zoek naar vaste grond onder de voeten. De groep lijkt stevige songs te willen maken, maar kiest er ook vaak voor het instrumentale op de zang te laten domineren.
Dat maakt van Nervous Breakdown!!! een tweeslachtig plaatje. The Firewalkers slaagt er maar niet in om songgerichte collega’s als de Dee Rangers te evenaren, maar brengt in de instrumentale nummers evenmin het soort vurige organische rock-’n-roll — met de spreekwoordelijke vlam in de pijp — van het type DMBQ en The Invisible Eyes.
In "She Was Gone" is het geflirt met de score van The Pink Panther even leuk als poppy tintje, maar het zijn uiteindelijk uitspattingen die een échte rock-’n-rollgroep voor zijn live concerten bewaart, en zeker niet ten dienste stelt van een eerste plaat, al kan men hier evengoed een weinig betekenend schoonheidsfoutje op een niet eens zo slechte debuutplaat in zien. Een sound die nog niet helemaal op poten staat, is trouwens nog altijd een sound, en er zijn veel bands die op hun debuutplaat nog lang niet zo ver staan.
Dat maakt dat The Firewalkers met Nervous Breakdown!!! een bescheiden, maar een al bij al toch positieve eerste indruk heeft nagelaten. Het is het soort plaat waarop een groep na een tijdje eens smalend zou moeten kunnen terugblikken, in de wetenschap dat de band in de tussentijd veel gegroeid is. Laat ons hopen dat het voor The Firewalkers ooit zo ver komt.
