Supergroepen zijn vaak niets meer dan een bonte verzameling uitgebluste egotrippers die gedoemd zijn om te mislukken: The Firm (met onder meer Dr. Dre, Nas en Foxy Brown in de rangen) verkocht voor geen meter, Zwan flopte compleet en ook Velvet Revolver lijkt een stille dood te sterven. Music A.M. ontkracht dit cliché door alle verworven muzikale bagage te integreren in een nieuw geluid.
Akkoord, de groepen waar Music A.M. zijn leden uit rekruteert (To Rococo Rot, Tonetraeger en Hauschka), zijn niet direct de grootste namen en staan vooral in eigenwijze elektronicakringen hoog aangeschreven. Al klinkt Music A.M. fris genoeg om, geheel volgens de wetten van de Gestaltpsychologie (1+1=3), een ruimer publiek aan te spreken. Het medium is ondergeschikt aan het organische geluid, een hele belangrijke troef in de elektronische muziek.
Het concept is even simpel als doeltreffend: het etherische pianospel van Hauschka koppelen aan de krautrockgrooves van To Rococo Rot, aangelengd met de stem van Luke Sutherland. Toch bleef het zoeken naar een treffende beschrijving voor het amalgaam aan geserveerde klanken, tot in de bio het volgende zinnetje opdook: "I wanna sleep but you wanna disco". Daar ligt net de kracht van Unwound From The Wood. De groep creëert een bepaalde sfeer waarin het uitermate gezellig vertoeven is. Een samengaan van geborgenheid en houvast, een spannende muzikale omlijsting die op het gepaste moment weet te doseren.
Het geluid op Unwound From The Wood valt nog het beste te vergelijken met de lichtzinnige nu-disco van het Noorse duo Lindstrom & Prins Thomas. Die wisten op hun debuut ook een subtiele disco-invloed aan dromerige soundscapes te koppelen. "Stars on 45", het achtste nummer op Unwound From The Wood, is dan ook — naast de referentie aan het vinyltijdperk — een knipoog naar de Stars On 54 en de bijbehorende Studio 54, eind jaren zeventig de discotempel bij uitstek.
Een andere referentie is de spacepop van Kelley Polar. Al klinkt Unwound From The Wood spannender en nog gesofisticeerder dan het debuut van de Kroatische arrangeur. De samples zijn verfijnder en bestrijken een ruimer muzikaal palet. Waar Music A.M. op vorige probeersels (debuutplaat A Heart And Two Stars en de e.p. My City Glittered Like A Breaking Wave) nog te veel het experiment liet zegevieren, hebben ze op Unwound From The Wood wel degelijk een eigen geluid gevonden; transparante dansmuziek met inhoud en een zekere diepgang.
Hoogtepunten opnoemen is dan ook onbegonnen werk. De nummers vloeien haast ongemerkt in elkaar over en vormen een coherent geheel. Af en toe zorgt Luke Sutherland voor een vocale invulling, al zijn de instrumentale tracks minstens even beklijvend. Hierop wordt het instrumentarium vaak uitgebreid — zo zorgt de saxofoon in "NY 75" voor een aangename afwisseling.
In tijden van onthaasting is Unwound From The Wood een effectief hulpmiddel. De plaat staat garant voor drie kwartier lang horizontaal dansen zonder vermoeid te geraken. Laat al die andere supergroepen maar verder ruziën, zolang Music A.M. ons blijft trakteren op zulke heerlijke klankdegustaties, zullen wij er onze slaap niet voor laten.
