De jaren tachtig zijn in. Onder de lagen van barslechte elektronica en vermoeiende disco, worden steeds meer vergeten parels uit dit decennium blootgelegd. De heruitgebrachte albums zijn er dan ook naar: Dinosaur Jr. mag z’n hele vroege oeuvre re-released zien, Neutral Milk Hotel werd meer dan terecht van de vergetelheid gered en nu mag ook Gang Of Four ons opnieuw verrassen.
Dit kwartet baarde in het begin van de jaren tachtig nerveuze postpunk met een duidelijke politieke inslag. Moeilijk verteerbaar en dus miskend gebleven, is de groep geknipt voor de rol van cult-peetvader voor al wat rockt én een boodschap heeft in de 21ste eeuw. Franz Ferdinand, de Kaiser Chiefs, Art Brut en Bloc Party — het zijn maar enkele namen die het illustere voorbeeld van Gang Of Four gevolgd zouden hebben.
Na de hype rond al hun navolgers, begon het duidelijk te kriebelen bij de groep, en dus werd het tijd voor een "best of". De nu-niet-meer-zo-jonge mannen haalden hun archeologische werktuigen boven, spitten naarstig hun eerste drie albums om en haalden daar 14 tracks uit die ze opnieuw wilden opnemen. Veel problemen met het vinden van een goed dozijn sterke nummers kunnen ze alvast niet gehad hebben. Integendeel, Return The Gift is bezaaid met een aardig palmares aan (cult-)hits als "To Hell With Poverty", "Ether" en "I Love A Man In Uniform."
Return The Gift is een dubbel-cd geworden. Waar de eerste cd ons het gekende werk van Gang Of Four zelf brengt, herbergt het tweede zilveren schijfje 12 nieuwe remixes van Gang Of Four-nummers door bekende en minder bekende groepen. Vooral een lekkernij voor de fans, hoewel enkele remixes ook op zichzelf meer dan genoeg bestaansrecht hebben.
Hot Hot Heat nam op een inspirerende manier "Damaged Goods" voor zijn rekening en "At Home He’s A Tourist" kreeg een hele nieuwe dimensie dankzij The Others. Andere remixes zijn dan weer ronduit teleurstellend, zoals de manier waarop Faultline "Anthrax" zwakjes onder handen nam. Een knappe extra, maar om een volwaardig alleenstaand product te kunnen zijn, mist deze remix-cd heel wat slagkracht.
Ook de eerste cd van Return The Gift is echter geen gewone re-release. De tijd heeft tenslotte niet stilgestaan en zelfs het explosieve geluid van Gang Of Four kon een afstofbeurt gebruiken. Zilverpoets en stofvod werden bovengehaald en de groep dook opnieuw de studio in om het geheel weer wat energieker te laten klinken. Niet alleen klinken de drums nu heel wat beter, ook zochten ze meer de sfeer van de live-optredens op.
Maar zaten we nu wel te wachten op de terugkeer van deze groep met oud materiaal? Hoezeer Gang Of Four dan ook een inspiratiebron geweest mag zijn voor de huidige indie, rock en funk, dat wil niet zeggen dat deze sedertdien niet geëvolueerd zijn. Nieuwe opnames of niet, hoe meer men met namen als "Bloc Party" en "Franz Ferdinand" goochelt, hoe gedateerder Gang Of Four klinkt.
Meer nog dan de muziek zijn het de teksten die de tand des tijds moeilijk kunnen doorstaan. Trendsetters in het muzikale activisme, legden ze indertijd meerdere linkse eieren onder hun funky riffs. Zelf noemen ze het graag "cerebraal" en "intellectueel", maar in realiteit zijn ze toch vooral schatplichtig aan het springerige anti-systeemdenken van de hele punkbeweging. En daarvan is de houdbaarheidsdatum reeds lang verstreken, ongeacht de geldigheid van hun verontwaardiging.
Feit blijft dat de muziek van Gang Of Four er geen doekjes om windt. Het explosieve geluid, met psychedelische stemmen en scheurende gitaren, waarbij de plots afbrekende en zichzelf heruitvindende ritmes staan als een huis, zegt meer dan alle teksten samen. Dat we dit alles niet meer modern vinden, neemt niet weg dat het een ongelooflijk lekker rockende plaat is die straalt van energie en passie.
