Na drie jaar The Coral lijkt er nog zeer weinig te beleven aan de Britse band die dank zij de naar zichzelf genoemde debuutplaat nog hoge ogen wierp. Niettemin is The Coral met de nieuwste plaat The Invisible Invasion er in geslaagd een groeiplaat in zijn eigen vertrouwde stijl te maken.
Ja, wij behoren tot de selectie van lage levensvormen die zich zonder blozen aan het schaamteloos gerecycleerde The Coral en zelfs Magic & Medicine lieten vangen. Het duurde nog tot Night Freak And The Sons Of Becker voordat we in de gaten kregen dat The Coral eigenlijk gewoon een band was als dertien in een dozijn, die verplicht was zichzelf regelmatig opnieuw uit te vinden, wou deze in de belangstelling blijven staan.
De manier waarop The Coral dat op Night Freak And The Sons Of Becker deed, was er echter een beetje over: ons idee van het ultieme eerbetoon aan The La’s vond het nodig inspiratie te vinden in Blurs’ gekunstelde Think Tank, wat niet meteen in het juiste keelgat schoot. Dat The Coral voor de echte opvolger van Magic & Medicine (Night Freak And The Sons Of Becker verscheen slechts in beperkte oplage) daarvan afstand neemt, betreuren wij niet. Wij verkiezen immers een consequente aanpak: men maakt revival of men maakt het niet.
Met The Invisible Invasion keert The Coral wijselijk terug naar dat tijdperk. Dat betekent weer iets meer in de sixties vertoeven, en was het niet dat overheerlijke recept dat onze harten met songs als "Dreaming Of You", "Simon Diamond" en "Pass It On" wist te veroveren?
Toch is The Invisible Invasion nog altijd een geval apart. En wel eentje dat zijn titel niet misloopt. Deze plaat verveelde ons mateloos bij de eerste luisterbeurt, en even dachten we er zelfs aan om de term muzak in deze recensie te droppen, maar The Invisible Invasion bleek uiteindelijk toch nog wel wat meer in petto te hebben en langzaam maar zeker kroop ze zelfs onder de huid. Zo werd de titel uiteindelijk zelfs nog toepasselijk!
Niettemin is The Invisible Invasion een plaat die de schaduw van de voorgangers niet zal ontlopen. Daarvoor mist de plaat iets wat veel te essentieel is: stevige singles die een plaat een gezicht geven. Bij The Coral denkt de alternatieve muziekliefhebber automatisch aan "Dreaming Of You" en bij Magic Medicine aan "Pass It On", maar bij The Invisible Invasion? Helaas! Wij lijden nochtans niet aan alzheimer. Songs als "She Sings The Mourning" en "Cripples Crown" nodigen uit om mee te wiegen, maar daar houdt het dan ook op. The Invisible Invasion mist stevige singles en dat zal men geweten hebben.
Dat alles zorgt ervoor dat The Coral bij ons een erg verzwakte indruk nalaat. Alsof de groep nu al meer aan rust toe is dan The Rolling Stones, en dat terwijl deze bende eigenlijk nog nat achter de oren is. Next!
