De Bijbel leert ons dat God de wereld in zes dagen schiep waarna Hij op de zevende rustte. Adam gaf de dieren en planten hun naam waarna Noë zoveel eeuwen later van diezelfde Heer de opdracht kreeg van allen twee te verzamelen en het ruime sop te kiezen met zijn dierentuin avant la lettre. Maar heeft het Bijbels scheppingsverhaal het volgens u bij het rechte eind Heilige Vader, Benedictus XVI?
De moderne biologie en evolutieleer hebben het Bijbelse verhaal al lang weerlegd en ook cultuur lijkt volgens velen aan evolutionaire paradigma’s onderhevig: genen en memen hebben beide hun controversiële bestaansrecht. Kruisbestuiving is dan ook dagelijkse kost. Want wie te strak binnen de eigen soort of familie kweekt, komt vroeg of laat op steriele dan wel verschrikkelijk verstoorde nakomelingen uit. Elke historicus kan u wel wijzen op die arme Habsburgers wiens kin, door de inteelt, met elke generatie prominenter werd. Dergelijke ongemakken treffen echter niet alleen de door inteelt geplaagde edellieden, ook de doorgewinterde kruisbestuiver zal meermaals gevloekt hebben wanneer zijn bastaardjes niet levensvatbaar bleken dan wel na de eerste veelbelovende stapjes vooralsnog besloten Moeder Natuur niet langer te tarten.
Duitsers en biologie: het is altijd al een mooie combinatie geweest, zelfs al baarden ze nu en dan gedrochten als de nazi-eugenetica. Glitchpoppers/ indietronicnerds The Notwist moeten net hetzelfde gedacht hebben, want na het knappe Neon Golden krijgen we nu de kruisbestuiving met avanthoppers Themselves, aangevoerd door Doseone — een man die gezien zijn vele inwisselbare projecten ongetwijfeld alles van inteelt kent. 13 & God heet de nieuwe bastaard en na het embryonale Men Of Station volgt dan toch nog hun voldragen vrucht, eveneens 13&God genaamd.
Maar de worp stemt ons droef. De eerste pasjes bij monde van "Low Heaven", waarin Doseone het onderste uit de kan haalt en sfeervolle klanken zich laten begeleiden door de sporadisch tinkelende percussie, stemt nog hoopvol. Evenals het door Archer gedragen "Men Of Station" waarin Doseone een heerlijke stoorzender op de achtergrond speelt. Ja, zelfs soloslimuitstapjes "Ghostwork" en "Perfect Speech" laten nog het beste vermoeden, maar zodra we de staldeur opentrekken voor de tweede helft, stort het arme dier net niet in elkaar. Het beestje klampt zich krampachtig — en tegen beter weten in? — aan het leven vast. De songs zijn niet meer dan een zacht gekerm waar hier en daar een halfbakken idee of geniale inval nauwelijks doorschemert. Met een laatste hoopvol geblaat in "Superman On Ice" geeft het dier echter te kennen dat het terug naar de stal wil. Het op samples steunende "Walk" is niet meer dan een laatste pijnlijke stuiptrekking van een mutantje dat al kort na zijn geboorte niet levensvatbaar bleek.
De natuur heeft nog lang niet al haar geheimen prijs gegeven en terwijl prominente evolutiebiologen en plein public de academische variant van een robbertje straatvechten tentoon spreiden, laten anderen in laboratoria en gespecialiseerde kwekerijen nieuwe soorten en varianten ontstaan. Maar wat in laboratoria en dies meer gedijt, overleeft niet noodzakelijk de barre realiteit van de onverschillige buitenwereld. Het is dan ook maar de vraag of kasplantje 13 & God buiten zijn artificiële biotoop overleven zal.
