"Lang geleden dat we nog eens wat anders dan de zoveelste songsmid of indie-nerd voor onze microfoon kregen", schoot het ons onlangs door het hoofd. Tijd om nog eens een vervaarlijk uitziende punkster de pieren uit de neus te vragen. En wat wil het toeval? Dat The Distillers op Pukkelpop spelen! Ober, een interview graag. Eén!
Het valt uiteindelijk wel mee met dat vervaarlijk uitzien. We krijgen Brody Dalle — frontvrouwe en lief van QOTSA-man Josh Homme — voor ons en ook de grote vriendelijke reus Andy Granelli (drums). De pyrotechnics van Within Temptation op de achtergrond schrikken ons af en toe grondig op, en ook daartussen blijkt het niet gemakkelijk de twee bij de les te houden. Festival-interviews: het moet niet altijd ernstig zijn.
enola: Coral Fang is jullie eerste plaat die door major Warner wordt verdeeld. Niet te veel "uitverkoop" -roepende fans in jullie nek gekregen?
Granelli: "We kregen wel wat verwijten om de oren geslingerd, maar die kankeraars hebben we al snel de mond gesnoerd. Uiteindelijk zijn we geen groep die uitverkoop houdt, we zitten niet vol lucht: de plaat is wat ze is, maakt niet uit welk label hem uitbrengt. Mensen verwijten ons inderdaad dat we onszelf verkocht hebben, tot ze zich zes maanden later realiseren dat we geen spat veranderd zijn. Dat we niet full of shit zijn. En dan voelen ze zich dom natuurlijk."
enola: Dankzij de steun van een grote platenfirma kon er ook iets meer voor de laatste plaat. Jullie werkten met grote producers en mixers als Gil Norton en Andy Wallace. Hoe voelde het te werken met de mannen die talloze klassiekers als Nevermind of de Pixiesplaten hielpen maken?
Dalle: "Dat is de reden dat we hen uitkozen. Omdat ze aan die platen hebben meegewerkt."
Granelli: "Specifiek omwille van de Pixiesplaten. Het voelde goed om met hen te werken, om als muzikanten die kans te krijgen en te kunnen grijpen. We hebben van hen kunnen leren en nu kunnen we weer nog wat verder. Je kunt tegenover zo’n mensen overigens niet te hard onder de indruk zijn, dus neen we vielen niet achterover van bewondering."
Dalle: "You can’t go ’wow’, want als je ’wow’ gaat, let je niet op."
Granelli: "De machine draait sowieso te rap om veel te bewonderen. Je hebt enkel de tijd om even ’yesss, let’s go’ te zeggen. En dan ga je niet van ’hey Gil, vertel ons nog eens over Frank en Kim die…’. Eerder van ’Hey Gil, welke maat moet ik spelen? Zitten we niet te snel terug in de strofes?’"
Dalle: "Hey Gil, schenk me nog eens in!"
enola: "Punk is sunk", zeiden jullie ooit. Ah ja?
Granelli: "Dat is het toch ook? Alles wat tegenwoordig "punk" heet stelt niets voor. Of neen: het is niet gezonken, het komt vandaag in andere vormen en op andere manieren dan de media gewoon zijn. Het is niet meer de mohawk-dragende punker van vroeger met uitlopende mascara."
Dalle: "Punk is opnieuw uitgevonden."
Granelli: "Het gaat niet meer om een vreemde haardracht en een spijkergordel, het gaat om wie je bent als persoon en band. Om waar je voor staat, wat je te vertellen hebt."
enola: Wat is dan het punkste dat je dezer dagen kunt krijgen?
Granelli: "Muzikaal? Maakt niet uit. Ska voor mijn part, wat maakt het uit? R&B. Als wij een R&B-plaat zouden maken, zou dat het meest punk zijn dat er ooit is geweest!"
Dalle: (grinnikt)
Granelli: "We luisteren naar van alles: Captain Beefheart, Sam Cooke, fucking Cream, fucking Zeppelin, Modern Lovers, Steely Dan, Black Flag,…. Fucking RBL-Posse,… noem maar op!"
enola: Zijn dat dan invloeden waar je iets mee gaat doen op een volgende plaat of beperk je je tot wat je al kent?
Granelli: "Dat hangt ervan af: we maken de muziek die uit onze vingers komt."
enola: Mij doet Coral Fang vooral aan de vroege jaren negentig terugdenken. Zullen we het maar neo-grunge noemen?
Granelli: "Het is een etiket, ja. En we hebben geprobeerd daarvan weg te blijven, van al dat labelling."
Dalle: "En jij hebt net een etiket op ons geplakt. Maar goed, mensen hebben altijd vergelijkingspunten nodig. Etiketten worden echter al snel iets waar je onder gebukt gaat."
Granelli: "Neogrunge? Whatever, ik snap je punt wel. Dus ja. Maar of het volgende album ook een neo-grungeplaat zal zijn? Ik weet het nog niet, maar ik denk van niet. Salvador Dalì begon ook als realist, voor hij surrealist werd. Dus: wat was hij toen hij stierf? Een realist of een surrealist? Ja natuurlijk, mensen noemen hem nu een surrealist. Maar niemand nam hem zijn overstap naar het surrealisme kwalijk toen hij nog een realist was."
Dalle: "Dat noemen ze evolutie."
enola: Hoe is jullie evolutie te vatten?
Granelli: "Zoals Dalì gingen we van realisme naar surrealisme. We zijn tegenwoordig helemaal allemaal into psychedelia en het derde oog."
enola: Dat klinkt bijna als de teksten van Tool.
Granelli: "Ja, die kennen er veel van."
Dalle: "Ik verdenk ze ervan vrijmetselaars te zijn."
Granelli: "We gaan allemaal vrijmetselaars worden.? Ik ben 32ste graadsvrijmetselaar."
Dalle: "Ik kan als vrouw niet eens vrijmetselaar worden."
Granelli: "Nee dat kan je niet."
enola: Toch, er zijn vrijmetselaarsloges die gemengd zijn of zelfs een enkel voor vrouwen, schijnt het. Maar vertel eens, waar zit de vrijmetselaarsinvloed in jullie muziek?
Granelli: "Dat kunnen we je niet vertellen, dat is geheim."
enola: Terug naar het realisme dan. Brody, voor een punkzangeres gebruik je graag weinig evidente woorden als "revenant".
Dalle: "Jaja, ik ga altijd op zoek in het woordenboek naar moeilijke woorden. Neen, ik lees gewoon veel: Dostojewski onder andere, maar eigenlijk heel veel. Ik pik graag informatie op. Documentaires bekijk ik ook graag."
Granelli: "Het is altijd goed om wat cryptisch en moeilijk te zijn, nietwaar? Om mensen een woord als ’revenant’ te doen opzoeken. Als je mensen zo ver krijgt dat ze iets gaan opzoeken om te begrijpen wat je zegt, dan ben je niet slecht bezig."
enola: Het vreemdste verhaal dat ik over jullie las is dat jullie ooit een bandlid hadden, Rose, dat Sid Viciousgewijs nooit ingeplugd was als ze op het podium stond. Klopt dat?
Granelli: "Het was meer dan dat. Je moet het zien alsof je een beetje een raar broertje of zusje hebt, een schaap, maar je ziet het graag omdat het nu eenmaal familie is. Vaak kom je echter op het punt dat het teveel is geworden. En dan moet je iets doen."
"We zagen Rose doodgraag, maar ze maakte er een potje van. En familie is familie, maar soms gaat het zover dat je ze los moet laten. Dat gebeurt in verschillende fasen, en dat ze bij ons niet ingeplugd op het podium stond, was daar maar een fase in. We hebben haar nog steeds erg graag, maar ze heeft stomme dingen gedaan. Zo’n dingen gebeuren in ieders leven. Ook in dat van jou."
enola: Als je dat maar weet. Brody, jij werkte ook mee aan de volgende plaat van de Queens Of The Stone Age?
Dalle: "Meewerken niet echt: ik heb gewoon één lijn backing vocals gedaan. Maar het wordt een briljante plaat."
enola: Wanneer komt hij uit?
Dalle: "Dat kan ik niet zeggen."
Granelli: "We zijn Qotsa niet hé, je moet dat aan hen vragen."
enola: Misschien had Brody inside-informatie?
Granelli: "Dat weet ik. Maar inside-informatie is niet bedoeld om uit te lekken."
enola: Ah! Het is ook een vrijmetselaarsgeheim!
Granelli: "Exact! En zodra we een geheime handdruk hebben, laat ik het je weten."
