Na een deelname aan de demopoll dook hij onder in het theatermilieu, maar eerder dit jaar stond hij er plots volledig volgroeid met het mooie The King Lost His Crown. Kijk: zoiets vinden wij nu eens een mooie aanleiding voor een interview. Mogen wij u presenteren: een sympathieke Gentenaar die u, ik en zijn moeder als Helder kennen.
enola: Wanneer ben je als "Helder" begonnen?
Helder: "Ik ben zo geboren (lacht). Ik heb een kandidaatsdiploma Slavistiek maar tijdens mijn studie was ik al bezig met muziek, theater en theatermuziek, dat was echt mijn ding. Ik ben eigenlijk al sinds mijn twaalfde bezig met muziek maar toen ik met een eerste nummer, dat ik thuis semi-professioneel opgenomen had met een eigen viersporenrecorder, onder de naam Helder aan de demopoll (een initiatief van Poppunt en Studio Brussel) deelnam, is de bal pas echt aan het rollen gegaan. Toen is Helder eigenlijk ontstaan."
enola: Helder ben jij en is jouw ding. Werkte je voor het album samen met studiomuzikanten of vrienden?
Helder: "Het zijn geen studiomuzikanten. Ik speel ook bij Sukilove, via hen ben ik bij mijn muzikanten uitgekomen. Het zijn allemaal Antwerpenaren, dat is dus een probleem (lacht)…voor alle duidelijkheid niet omdat het Antwerpenaren zijn maar omdat ik in Gent woon en zij in Antwerpen. Dat zorgt voor logistieke problemen, zoals wanneer we afspraken willen maken om te repeteren. Maar ik heb die mensen gekozen omdat ik goed met hen kan opschieten en ook wel omdat ik ze "cool" vind. Ik heb de nummers weliswaar zelf geschreven en opgenomen maar je kan zeker van een groep spreken."
enola: Toch treedt je ook nog solo op. Heb je voorkeur voor één van beiden?
Helder: " Als ik heel veel met mijn band gespeeld heb, dan is het leuk om nog eens solo op te treden. Je kunt rustiger spelen, improviseren… je bepaalt volledig je eigen set. Maar met een band heb je een magie die je solo nooit kan bereiken. Continu solo optreden, zou ik verschrikkelijk vinden."
enola: Heb je een voorkeur voor clubs en jeugdhuizen of speel je liever op festivals? Ik denk dat je muziek eerder in een intimistische sfeer tot zijn recht komt.
Helder: "Wat we live spelen, verschilt sterk van wat op het album staat. Live is het eigenlijk minder intimistisch. In cafés of tijdens solo-optredens kan je die sfeer wel weer oproepen maar voor clubs of festivals ligt dat anders. De plaat klinkt zo omdat ik het zo in mijn hoofd had en ook wel omdat ik rekening diende te houden met mijn buren (grijnst): ik kon dus niet luid spelen. Op het album wou ik die rootsinvloed er duidelijk door laten komen maar in clubs of op festivals hoor ik zelf ook liever iets stevigere nummers. Live spelen we dan ook verschillende nummers die niet op dit album staan maar wel op het volgende zullen verschijnen. De tweede plaat zal dan ook meer up-tempo zijn."
enola: Ga je het nieuwe album ook alleen schrijven en opnemen of werk je samen met de band deze keer?
Helder: "Neen. Het album zit al volledig in mijn hoofd, hoe het klinken moet en zo maar ik zou wel een paar nummers met de band willen opnemen, in het bijzonder de nummers die we samen live spelen. Maar veel zal afhangen van hoeveel tijd we hebben en welk budget beschikbaar is. Het zal pas rond mei 2005 uitkomen ook, dus we hebben nog wel even tijd."
enola: Maak je een onderscheid tussen wat je met Helder doet, solo of als band en het werk dat je voor het theater schrijft?
Helder: "Neen. Voor mij is het allemaal hetzelfde. Rond mijn achttiende ben ik in het muziektheater getuimeld via een andere broer, die acteur is. Bijna elke keer betrof het theater en muziek. Ik heb nog maar enkele keren louter als acteur op het podium gestaan, ik heb ook nooit een theateropleiding gevolgd. Ik acteer graag maar muziek blijft mijn ding."
enola: Kan je beiden wel combineren?
Helder: "Ja, het is heel goed te combineren. Van muziek alleen kan je bijna niet overleven. Ik werk al vier jaar niet meer dus voor mijn inkomen ben ik afhankelijk van dit theaterwerk. Mocht ik alleen van mijn muziek moeten leven, dan zou ik heel veel droog brood mogen eten. Via het theater ben ik gedurende bepaalde periodes ingeschreven als bediende en dat zorgt op jaarbasis voor een zekere financiële zekerheid."
enola: Werk je dan met een kunstenaarsstatuut?
Helder: "Neen. Ik weet eigenlijk niet wat het inhoudt. Er wordt al jaren met die term naar mijn hoofd gegooid in allerlei vakbondskrantjes en sites maar niemand heeft me duidelijk gemaakt hoe het nu eigenlijk zit. Voor Helder heb ik wel een vzw opgericht waarmee ik allerlei onkosten kan binnenbrengen."
enola: Je speelde tot recent ook nog bij Sukilove. Zorgde dat nooit voor problemen als je ook als Helder die dag een optreden had?
Helder: "Neen, dat is perfect te combineren. Natuurlijk is het af en toe effe kijken wie op een bepaalde dag als eerste een optie genomen had. Maar eigenlijk speel ik in vier groepen en daarnaast heb ik ook al mee gespeeld met Flip Kowlier waar ik af en toe zijn gitarist verving. De groepen waar ik in speel, hebben allemaal een verschillende stijl. Naast Sukilove en Helder speel ik ook in een "rammelrockgroep" als drummer. Dat zijn vrienden onder elkaar. Volgend jaar brengen we waarschijnlijk een EP uit op Jarko (Helders label – JB) maar eigenlijk willen we daarmee geen succes halen, het is vooral fun. En nu heb ik ook een nieuwe groep opgericht waarmee we Russische folksongs spelen, eigen materiaal met mijn vriendin en ik als zangers."
enola: Zowel je broer als jij zijn verbonden aan het theater, daarnaast ben je zelf ook nog bezig met muziek. Kom je uit een artistieke familie, is het iets dat jullie met de paplepel binnen kregen?
Helder: "Absoluut niet. We citeerden zeker geen Shakespeare en zongen evenmin liederen samen maar mijn ouders stonden open voor wat we deden. Ze maakten er geen probleem van dat we een drumstel in huis haalden, al was daar wel het nodige gezaag van ons aan voorafgegaan (lacht)."
enola: Hoe ben je dan bij je muziekstijl uitgekomen? Ik vind het knap hoor, maar het lijkt me niet onmiddellijk een genre waarvan een jonge gast droomt om het te spelen.
Helder: "We zijn thuis met vier jongens en mijn oudste broer, niet de acteur, was heel erg passioneel bezig met muziek. Toen hij achttien was, luisterde hij naar groepen als Jimi Hendrix, Neil Young en Velvet Undergroud. Ik was toen twaalf jaar en kreeg onmiddellijk een hele pop, rock en bluesgeschiedenis mee. Ik ging vaak stiekem naar zijn platen luisteren. Die oude bluesmannen vind ik gewoon fantastisch, ik was er bijna door bezeten. Neil Young heeft me zelfs gitaar leren spelen, doordat ik steeds meespeelde met zijn platen. Ik herinner me ook hoe ik vroeger naar Lou Reeds New York luisterde terwijl ik met mijn lego speelde. Ik was echt bang van die man, zeker toen ik van mijn broer hoorde dat Reed verslaafd was aan heroïne."
enola: Je hebt je album uitgebracht op je eigen Jarko-label. Hoe is dat in zijn werk gegaan? Wist je waar je aan begon?
Helder: "Ik wist eigenlijk nergens van toen ik er aan begon. Het album is een jaar blijven liggen voor ik min of meer een idee had van hoe ik het zou aanpakken. Ik stuurde de plaat naar twee labels en Lowlands was onmiddellijk geïnteresseerd om ze te verdelen."
enola: Je hebt alles zelf moeten uitzoeken. Wordt er volgens jou veel gedaan voor de beginnende Vlaamse of Belgische groepen?
Helder: (gedecideerd) "Ja. Het is onwaarschijnlijk hoe ze gestimuleerd worden. Het moet natuurlijk van jezelf komen maar als ik naar mijn situatie kijk merk ik een verschil met vroeger. Je hebt organisaties als het Muziekcentrum en Poppunt die expansief bezig zijn en veel subsidies krijgen. De regering lijkt een popbeleid te hebben, provincies en de Vlaamse regering komen voor organisaties financieel tussen bij optredens… er is echt iets veranderd. De media, en dan zeker de radio doen wel te weinig volgens mij. Er is echt wel veel muziek van eigen bodem die de moeite waard is en die te weinig aan bod komt. Het talent is er."
