Het label Fargo weet af en toe mooie altcountrypareltjes op te vissen. Nadat zij ons al wisten te charmeren met Ben Weaver, hebben zij nu Jesse Sykes & The Sweet Hereafter op ons losgelaten. Gecharmeerd zijn we, honderd procent overtuigd helaas niet.
Jesse Sykes trad vroeger samen op met Phil Wandscher (van Whiskeytown, waar ook Ryan Adams het mooie weer maakte), in de beste countrytraditie vervoegden Anne Marie Ruljancich, Bill Herzog en Kevin Warner haar om aldus Jesse Sykes & the Sweet Hereafter te creëren. Nu ligt ook hun tweede album Oh, My Girl in de platenbakken.
Titelsong "Oh, My Girl" is een prachtige klaagzang waar spaarzaam met het instrumentarium omgesprongen wordt om de lichte, hese stem van Sykes volledig tot haar recht te laten komen. Ook "You Are Not Gotten Here" duldt niet meer dan een lapsteel, een akoestische gitaar en viool uit angst de breekbare stem van Sykes te onderdrukken. "Troubled Soul" durft een lichte swing aan in het refrein maar ademt eenzelfde sfeer uit als de twee voorgaande nummers: ingetogen en breekbaar.
Oh, My Girl barst na dit wondermooie drieluik een eerste maal open. "The Dreaming Dead" sluit dicht aan bij een lange en oude countrytraditie, maar weet deze te koppelen aan een eerbiedwaardige en al even oude traditie van singer-songwriters. "Tell The Boys" is een heerlijke song waar een bijna afwezig harmonium samen met de andere instrumenten open mag barsten in het refrein om daarna weer zijn plaats op de achtergrond in te nemen.
Na de eerste drie songs op Oh, My Girl waren we geneigd om woorden als "plaat van de eeuw", "prachtplaat" en "geniaal" te gebruiken. Helaas zijn de countryinvloeden op de rest van het album iets prominenter en naar onze smaak soms zelfs iets te nadrukkelijk om een diepe indruk na te laten. Sykes heeft een prachtstem en haar muzikanten kunnen een song inkleden: "Winter Hunter" stuurt zelfs in deze tropische temperaturen koude rillingen over ons lichaam, maar helaas weet Sykes ons iets te weinig bij ons nekvel te grijpen om te beklijven.
Wie houdt van altcountry en Americana moet dit album zeker aan een luisterbeurt onderwerpen. Ook fans van Bonny ‘Prince’ Billy, Iron and Wine, Sufjan Stevens of zelfs Devendra Banhart dienen dit album eens te beluisteren. Het album zal niet uw paradepaardje zijn in de stal maar een raspaard is het zeker.