Alternatief klassiek? Kamerfolk? Popmuziek in Night of the Proms-stijl? Een hobo, een fagot, een cello en een contrabas met daarbij nog wat percussie en computergeluiden, dat is Boenox. Het klinkt DAAU-kenners nogal bekend in de oren, maar dat is meteen het enige verwijt dat je deze groep kunt maken.
Wat doe je als je geen woord kan vormen bij Scrabble? Je vindt een groepsnaam uit. Zo geschiedde althans bij Boenox. De groep bestaat uit drie mannen, aangevuld met één vrouw, die alle vier muziek schrijven, waardoor je een gevarieerd aanbod krijgt. Elk nummer op Studio klinkt helemaal anders dan het voorgaande en toch vormt de cd één glanzend geheel: alles klinkt erg uitgebalanceerd en verzorgd tot in de puntjes. Herbal Essence Shampoo is er niets tegen.
Met “Introïtus” en “Tic-Tac”wordt meteen duidelijk dat Boenox niet de eerste de beste groep is. Al je zintuigen worden geprikkeld en daarna begint het album pas echt te rollen. “Tango” is precies wat je ervan verwacht (een tango): opgewekt en dansbaar. Niet echt verrassend, maar wel leuk. Je hoeft geen Carmen te zijn om hierop vanzelf enkele pasjes te beginnen zetten.
“G-spot Motion” heeft daarna meteen de meest opvallende titel. Moeilijk om je er muzikaal iets bij voor te stellen, nieuwsgierig en lichtjes opgewonden spitsen we dus de oren. Allerlei vreemde indrukken maken zich van ons meester: je waant je tegelijk in de hemel en in de hel. Vreemd genoeg is dit het enige nummer met tekst. Op het eind krijgen we namelijk de vriendelijke boodschap “Enjoy your G-spot”.
Ook de volgende nummers zijn van prima kwaliteit. “Ballade Dangereuse”, “Inspecteur Bouneau”, “Silvertop”, … Vooral “Dark Purple” valt op door zijn zeer aandoenlijke melodie die al na een eerste luisterbeurt blijft hangen. Jammer genoeg laat Boenox met het laatste nummer een steek vallen. Het is niet slecht, maar er wordt geëxperimenteerd met vreemde ritmes in de baspartij. Het ritme wisselt echter iets te vaak waardoor je niet de kans krijgt er echt in op te gaan. Zodra je in de gaten hebt welke maat wordt gebruikt, schakelen ze alweer over naar een volgende. Minder zou hier meer zijn.
Studio is een fijne plaat voor een brede doelgroep. Klassiek, folk, pop, alternatief, … elk genre dekt gedeeltelijk de lading en de beste vergelijking blijft dan ook deze met die andere Belgische klassiek geschoolde groep DAAU. Boenox zal ongelooflijk zijn best moeten doen om vanonder dit juk vandaan te komen.
