Elke old school metalhead had ze al dood gewaand, maar twintig jaar
na hun debuut en twaalf jaar na ‘Force of Habit’ staan ze er terug;
Exodus, de ongekroonde koningen van de Bay Area trash! Maar wat een
reünie van de originele ‘Bonded by Blood’ line-up had moeten
worden, werd abrupt in de kiem gesmoord door het overlijden van
zanger Paul Baloff in 2002. Maar history repeats itself en
Baloffs plaats werd voor de tweede keer ingenomen door Steve Souza,
zodat er toch van een hereniging van krachten kan gesproken
worden.
Op dit zesde studioalbum zijn alle klassieke Exodus-elementen terug
te vinden: bijtende commentaar op de hedendaagse maatschappij, een
minutieuze speltechniek en in your face no bullshit trash
metal. ‘Scar Spangled Banner’ legt de lat onmiddellijk vrij hoog.
Qua titel heeft deze opener veel weg van die op de nieuwe van
Iced Earth, inhoudelijk liggen ze
echter mijlenver uit elkaar. Dat deze ouwe rotten geen boon hebben
voor Bush en zijn oorlogsbeleid – of het moet een blauwe boon zijn
-, blijkt onder andere in ‘War Is My Shepherd’.
Naast hun vaderland moet ook het christendom er aan geloven
(‘Shroud of Urine’, ‘Culling the Herd’). Na het frisse geluid van
de eerste helft komen de drie volgende songs gedateerd over.
‘Impaler’ is zelfs nog een overblijfsel uit de beginjaren, waaraan
een zekere Kirk Hammett zijn steentje heeft bijgedragen. Horen we
daar trouwens niet een riedeltje dat sterk op ‘Trapped Under Ice’
lijkt? Van een finale in mineur is er echter geen sprake. Als een
sneltrein die de opgelopen vertraging tracht in te halen, raast de
titeltrack naar het eindstation.
Als geheel genomen is ‘Tempo of the Damned’ een waardige comeback
geworden, die het recente materiaal van generatiegenoten als
Metallica en Slayer ver achter zich laat.
