De New Yorkse band Botanica werkt druk aan hun derde album en bereidt op dit moment een nieuwe Europese tour voor, die ook even in België halt zal houden. Maar als je, zoals frontman Paul Wallfisch, op dit moment in een land woont waar presidenten niet meer verkozen worden en de democratie veraf lijkt, zijn er nog wel andere onderwerpen naast muziek waarover je je hart eens wil luchten.
enola: Je woont in New York. Hoe worden de eerste weken van de oorlog daar ervaren?
Paul Wallfisch: "Sinds 11 september — maar vooral de laatste maanden — is het duidelijk geworden dat er sowieso een oorlog ging uitbreken, wat er ook zou gebeuren. Het centraal gelegen businessgedeelte van Manhattan is omgetoverd tot een politiestaat. Onlangs was ik er gaan wandelen met een Duitse fotograaf, maar je mag nergens fotograferen. Aan alle belangrijke gebouwen en publieke plaatsen staan soldaten en agenten. Alle bedrijfswolkenkrabbers zijn voorzien van een ongelooflijk veiligheidssysteem: explosief screeners, honden, metaaldetectors… Er heerst over het algemeen een erg gespannen sfeer. Op de plaatsen waar ik het meest kom, valt het allemaal nog goed mee. Maar het is wel een feit dat de mensen sinds het begin van de oorlog zenuwachtiger zijn geworden. Naast de voor de hand liggende droefheid, heerst er ook echte angst voor grote terroristische aanvallen."
"Vorige zaterdag was er hier nog een grote vredesmars met een erg positieve en vredige sfeer. Er waren zowel oude mensen als jongeren, kerkgroepen, zakenmensen; iedereen deed mee. Het gaf me echt een goed gevoel om mee te lopen. Op 15 februari had de stad geen toestemming gegeven voor een betoging en iedereen werd tegengehouden door razende agenten die honderden mensen gewoon arresteerden. Hier in New York zijn de meeste mensen wel tegen de oorlog, want eigenlijk is New York helemaal niet representatief voor de rest van Amerika. New York is Amerika niet! Jammer genoeg steunt de meerderheid van het land de president, wat hun twijfels ook mogen zijn. Dit is voornamelijk het gevolg van een enorme propagandamachine. Die mensen vinden het moeilijk om te geloven dat Amerika het goede in de wereld niet nastreeft."
"Er heerst een ongelooflijk gevoel van paranoia, racisme, nationalisme en de burgerrechten worden overal geschonden met de steun van directe verbale aanmoedigingen en de nieuwe wetten van het Bushregime. Zo is er een 60-jarige rechter gearresteerd omdat hij een T-shirt droeg met het opschrift: ‘Peace on Earth’; Godspeed You! Black Emperor is onlangs opgepakt en urenlang ondervraagd op verdenking van terrorisme; bijna 2000 mensen zijn gearresteerd op een betoging in San Fransisco; acteurs die zich openlijk tegen de oorlog verzetten, dreigen op de blacklist geplaatst te worden; een jongen is van school gestuurd omdat hij een T-shirt droeg waar ‘Bush International Terrorist’ op stond; de politie heeft een affiche met ‘Peace Now’ op verwijderd omdat het rechtover de zaal hing waar de Oscars plaatsvonden…etc. etc."
enola: We hebben hier het voordeel dat we onze informatie over de oorlog bij verschillende bronnen kunnen halen: CNN, Al Jazeera, BBC, de Belgische correspondenten in Irak en omstreken… Hoe moeilijk is het om in de VS enigszins objectieve informatie te krijgen?
Paul Wallfisch: "De pers hier is een regelrechte ramp! Zelf de zogezegde degelijke en intellectuele nieuwsbronnen, zoals The New York Times. Soms staan er wel goede artikels in hoor, maar de rest is allemaal afgrijselijk."
"Iedereen hangt hier ook voortdurend voor tv. Elk televisienetwerk heeft van die idiote slogans en catchy muziek rond de "Showdown With Saddam" (Directe confrontatie met Saddam). Het enige degelijke dat we hier kunnen ontvangen is BBC, maar die zenden slechts een paar uur per dag uit. De CNN die jullie kennen is trouwens niet dezelfde als de Amerikaanse CNN, die is trouwens net iets minder gruwelijk dan de andere zenders. De zogezegde conservatieven hebben CNN trouwens ‘Communist News Network’ genoemd…"
enola: Hoe sta je zelf tegenover deze hele situatie?
Paul Wallfisch: "Ik vind dat deze oorlog tragisch en ondoordacht is. Maar hoe erg het ook is voor diegenen die nodeloos zullen sterven, deze oorlog is niet het ergste en zeker niet het belangrijkste deel van wat er nu aan het gebeuren is. Irak is eigenlijk bijna toevallig een handig doelwit geworden omdat ze veel olie bezitten, maar zelf dat is niet de belangrijkste reden. De machthebbers hebben hier jaren geleden al beslist dat ze de VS wilden omvormen tot een rijk, 11 september gaf hen de kans om hun plannen door te voeren."
enola: In welke mate zal deze oorlog en alles wat er rond gebeurt een grote invloed hebben op de hele muziekwereld?
Wallfisch: "Als Amerika in een soort geïsoleerde militaire dictatuur terechtkomt, wat een onmiskenbare mogelijkheid is, zullen bepaalde dingen niet getolereerd worden en zal er veel minder interactie met de rest van de wereld zijn. Dat zal ongetwijfeld een enorm effect hebben op de cultuur in het algemeen. Wie weet beginnen we het dan terug te appreciëren… Maar aangezien de VS zo’n groot land is, dat gesticht is op zo’n sterke en unieke basis, denk ik dat we nog een kans hebben om terug te ‘vechten’ om zo de democratie terug tot leven te brengen. Maar het is een moeilijke taak."
"Ik denk dat het trouwens onmogelijk is om als kunstenaar onbewogen te blijven bij deze gebeurtenissen. Je begint na te denken over je eigen rol en over hoe je nog relevant kan zijn. Dat is net het verschil tussen kunst en entertainment. Er is ongetwijfeld goede entertainment die geen kunst is en er is zeer veel kunst die geen entertainment is. Maar als je iets artistieks wilt doen, moet je gewoon op één of andere manier geëngageerd zijn en moet je proberen om je publiek te engageren. Ik vind dat het de taak van de kunstenaar is om niet alleen de dagelijkse politieke thema’s, maar ook de persoonlijke verdeeldheid die politieke keuzes op individuen kunnen hebben te behandelen. Met andere woorden, het is hun taak om de abstractheid van de politiek te vermenselijken."
"Ik vind vooral de acuutheid van de hele situatie zeer inspirerend. De heroïsche strijd die zich op dit moment in de wereld afspeelt, is geen strijd tussen Oost en West, van christenen tegen moslims of van communisten tegen socialisten, maar wel van pre-science (religieuze fundamentalisten) tegen post-science (humanisten). In de VS beschouwen vele mensen religie als een geheel van absolute waarheden die worden geopenbaard als snoeprepen uit een automaat en alleen beschikbaar zijn voor diegenen met gepast geld. Maar ik ben er zeker van dat wanneer de Taliban en de meeste hoog opgeleide arbeiders van het Bushregime eens samen zouden gaan zitten met wat bagels en muntthee, om elkaar wat beter te leren kennen, dan zouden ze meer gelijkenissen ontdekken dan bijvoorbeeld John Ashcroft (Attorney General van VS) en Jacques Chirac. Voor een songschrijver is dat allemaal erg interessant materiaal natuurlijk."
enola: Toch maar even naar de orde van de dag. Jullie zijn nu met Botanica hard aan het werken aan het derde album. Wat zijn de plannen?
Paul Wallfisch: "Pete Min zal het mixen in New York, hij heeft dat ook voor ons vorig album gedaan. Tijdens onze Europese tour gaan we ook een paar dagen opnemen in een erg goede studio in Duitsland. Dat is altijd leuk meegenomen, want het is goed om songs op te nemen als je op tour bent, dan ben je al wat opgewarmd. We gaan de plaat zelf producen, ook al zou ik heel graag eens met een geniale producer willen werken. Het is er gewoon nog niet van gekomen en geld blijft ook wel een probleem natuurlijk. En we doen het zelf nog niet zo slecht vind ik."
enola: Wat mogen we van het nieuwe album verwachten? Zal het erg verschillen van de vorige twee platen, Malediction en With All Seven Fingers?
Paul Wallfisch:"Ik verwacht dat het rauwer zal klinken, meer zoals onze optredens, een live sound. Het zal minder afgeborsteld klinken. Ik ben heel tevreden over onze twee vorige albums, maar ik ben ervan overtuigd dat we iets beter kunnen brengen. Ik hou van de epische kant van Botanica op plaat, maar ik denk dat we dat nog kunnen versterken door minder in lagen te werken en alles eenvoudiger te houden. Hopelijk kunnen we weer rekenen op een paar special guests, maar dat is nog niet zeker. Natuurlijk vergeten we niet dat een tango of een wals ook af en toe aan bod mogen komen. De teksten die ik aan het schrijven ben, groeien in de juiste richting voor het soort album dat ik wil maken. Ik denk dat dit album op tekstueel vlak meer aan elkaar zal hangen, het zal echt één geheel vormen."
enola: Al strategische plannen voor de verovering van het Europese continent?
Paul Wallfisch: "We zijn ons nu aan het opwarmen door een paar shows te spelen in New York en dan volgt Europa. Naast de 4 nieuwe songs die we reeds op onze vorige tour speelden, hebben we er nu 5 bij en er zouden er tegen de tijd dat we vertrekken nog een paar nieuwe moeten bijkomen zodat we er 13 of 14 hebben. We gaan proberen om op z’n minst de helft van de nieuwe songs te spelen, misschien meer – we zien dan wel wat werkt."
enola: Welke landen doen jullie bij deze tour aan ?
Paul Wallfisch: "Deze keer gaan we voor het eerst ook in Frankrijk en Rusland spelen. Naar dat laatste kijk ik vooral uit. We spelen in The Art Garbage Club in Moskou, wat kan je nog meer wensen? Een bevriende Duitse fotograaf, Philip Lethen, komt ook mee met ons en zal verslag uitbrengen van de tour. Hij speelt trouwens ook bas bij een band die Jansen heet. Ze hebben blijkbaar wel wat succes in Duitsland. We spelen drie keer in hun voorprogramma tijdens deze tour. En we zijn eindelijk nog eens terug in België na de tour die we samen met 16 Horsepower deden, ondertussen bijna twee jaar geleden.
